Τι μουσική ακούτε τώρα;

3 ώρες πριν, Waterfall-K είπε

Johnny 'Χαμούνδ' Smith - Summertime (1967)

Johnny 'Χαμούνδ' Smith - Χαμούνδ
Thornel Schwartz - guitar
Jimmy Lewis - bass
John Harris - drums





ο Johny μεγάλη παιχτούρα δε λέω αλλά πολύ αυστηρός συνεργάτης με μοιάζει... ποιος ξέρει τι του έκανε ο John ο ντράμερ του και κατά την ηχογράφηση τον έστειλε τιμωρία να παίζει έξω δεξιά του στουνδίου στις τουαλέτες...?

 




ένα σινγκλάκι του Βαγγελάκη και της τότε παρέας του που είχα λιώσει στο πικάπ της θείας Άννας στην Κάνηθο μαζί με ένα ζευγάρι ελβιέλες και την αντίσταση της ανιψιάς της διπλανής στον έρωτα μου... μετά από τόνους ιδρώτα με άφησε τον Αθηναίο να της πιάσω το χέρι (μεγάλη υπόθεση τότε χωρίς υπόσχεση γάμου)... να ναι καλά ο Βαγγελάκης εκεί που είναι...?

 
ο Johny μεγάλη παιχτούρα δε λέω αλλά πολύ αυστηρός συνεργάτης με μοιάζει... ποιος ξέρει τι του έκανε ο John ο ντράμερ του και κατά την ηχογράφηση τον έστειλε τιμωρία να παίζει έξω δεξιά του στουνδίου στις τουαλέτες...?
Αγνοώ...Μάλλον ο ηχολήπτης πρέπει να τα "ακούσει". Δεν ζει φαντάζομαι, κανείς από αυτούς που παιζουν δεν ζουν, αλλά δεν έχει σημασία. Σπάνιο άλμπουμ anyway, μου πήρε καιρό να το πετύχω. Ο Johnny τεράστιος, έχω καμιά 15ριά άλμπουμς του, όλα ένα κι ένα.
Για τον Θεό Παπ. δεν έχω να σχολιάσω κάτι, ο τύπος ήταν φίρμα από τα 18 του. Από τους Forminx ζει πλέον μόνο ο κιθαρίστας, ο εξαίρετος Βασίλης Μπακόπουλος.❤️ Αυτή η μπάντα άνοιξε τον δρόμο σε αμέτρητα γκρουπς. 

Μια κομματάρα παρακάτω, σύνθεση του Παπ. και στίχοι του Ν. Μαστοράκη.

Το μόνο Hammond btw που υπήρχε στη χώρα το είχαν οι Forminx.
 




 
το σίγουρο είναι ότι αν έμεναν μαζί θα έκανε καριέρα και με αυτό το σχήμα προς τα έξω πριν τους ΑC...

και μια ιστορία που ίσως δεν ξέρεις... μου την είχε πει ο (μέγας) Λαβράνος προ αμνημονεύτων μεταξύ τυρού και αχλαδίου σε ένα ξενοδοχείο που είχαμε βρεθεί με διαφορετικά σχήματα... ήξερε έναν από τους δασκάλους που του είχαν πάρει οι γονείς του για να του μάθει πιάνο και θεωρητικά όταν ήταν μικρός (πολύ μικρός)... να του μάθει;... αμ δε... ο σπόρος Βαγγέλης τον δούλευε κανονικά... έβαζε την παρτιτούρα πάνω στο πιάνο και με την χαριτωμενιά του ως μπόμπιρας  έψηνε τον δάσκαλο κάθε φορά να του παίξει το κομμάτι πριν (και καλά να του δείξει) κι αυτός το αποστήθιζε και κατόπι απλά το επαναλάμβανε κάνοντας πως "διαβάζει"...?






 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
6 ώρες πριν, npap είπε


Περίεργο.

Αυτό είναι το αγαπημένο τραγούδι της μητέρας μου,όπου συνήθιζε να το ακούει με τον εφηβικό της έρωτα τα καλοκαίρια οπου πήγαινε διακοπές σε μιά θεία της,στην Κάνηθο.

Ακόμη κοιτάει ένα ζευγάρι ελβιέλες που έχει στο πατάρι με νοσταλγία,ενώ συνεχίζει να αρνείται πεισματικά κάθε μου ερώτηση που έχει να κάνει γύρω απο την μονογονεική οικογένεια στην οποία μεγάλωσα.

.....ΠΑΤΕΡΑ!!!

 
35 λεπτά πριν, npap είπε

το σίγουρο είναι ότι αν έμεναν μαζί θα έκανε καριέρα και με αυτό το σχήμα προς τα έξω πριν τους ΑC...

και μια ιστορία που ίσως δεν ξέρεις... μου την είχε πει ο (μέγας) Λαβράνος προ αμνημονεύτων μεταξύ τυρού και αχλαδίου σε ένα ξενοδοχείο που είχαμε βρεθεί με διαφορετικά σχήματα... ήξερε έναν από τους δασκάλους που του είχαν πάρει οι γονείς του για να του μάθει πιάνο και θεωρητικά όταν ήταν μικρός (πολύ μικρός)... να του μάθει;... αμ δε... ο σπόρος Βαγγέλης τον δούλευε κανονικά... έβαζε την παρτιτούρα πάνω στο πιάνο και με την χαριτωμενιά του ως μπόμπιρας  έψηνε τον δάσκαλο κάθε φορά να του παίξει το κομμάτι πριν (και καλά να του δείξει) κι αυτός το αποστήθιζε και κατόπι απλά το επαναλάμβανε κάνοντας πως "διαβάζει"...?


Όχι, δεν την ήξερα αυτή την ιστορία. Αλλά ξέρω γενικά πως άρχισε η όλη φάση. Απλά σαν πιτσιρίκι κάθισε μια μέρα στο πιάνο της οικογένειας και άρχισε να παίζει/συνθέτει. Ακούγεται "κάπως" αλλά έτσι έγινε. Ο τύπος ήταν γεννημένος για τη μουσική, κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται για κάτι συγκεκριμένο, το πως και το γιατί άγνωστο.

Ο Στρατής Μυριβήλης στο βιβλίο του "Απ'την Ελλάδα" του 1954 γράφει για τον Παπαθανασίου:

«Ανάμεσα στις ευχάριστες εκπλήξεις που με περίμεναν στο Βόλο ήταν και ένα παιδάκι έξι ή εξίμησυ χρονώ, που ανακάλυψα προικισμένο με το θείο δώρο του ταλέντου. Ο μικρός αυτός με τις ποδίτσες της πρώτης δημοτικού, και με τα γκρίζα γελαστά ματάκια του, είναι από τώρα ένας αυτοδίδαχτος μιροσκοπικός συνθέτης. Μου έπαιξε στο πιάνο δύο συνθέσεις του που με κατέπληξαν. Μία την έλεγε "Οι καμπάνες" και την άλλη "Ο χορός".

Πρέπει να δει κανείς τα μικροσκοπικά δακτυλάκια του να αγωνίζονται να πιάσουν τις θαυμάσιες συγχορδίες που κανείς δεν του δίδαξε, πρέπει να ακούσει τους χρωματισμούς και τα χαριτωμένα ευρήματα του, για να καταλάβει το νόημα του Ευαγγελιστού που είπε "Πνεύμα ο θεός και όπου θέλει πνει".

Για να δούμε λοιπόν τι επιφυλάσσει η μοίρα σε τούτο το Βολιωτάκι...»

Το τι επιφύλαξε η μοίρα στο μικρό Βολιωτάκι το ξέρουμε πλέον όλοι. ? 

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
μια που μνημόνευσα τον Λαβράνο, στα 50-60ς είχαμε "μουσικάρες" και "ορχηστράρες" καθώς και μαέστρους και συνθέσεις στην "ελαφρά jazz" (αν μου επιτρέπεται ο όρος) που αν υπολογίσουμε την μικρή "δεξαμενή" ανθρώπων που ασχολούνταν με το είδος, τους κάνουν να φαντάζουν ακόμα πιο σπουδαίοι... πολλοί μουσικοί και μελωδίες μάλιστα αδικήθηκαν μένοντας στα στενά όρια της χώρας μας...





ΥΓ. παρεμπιπτόντως οράτε στο 0.58"... τι να μας πουν οι αμερικάνοι ορέ... στην Νέα Ορλεάνη ήταν ανεβασμένοι στα δένδρα όταν ο Ηλιόπουλος και η Λάσκαρη (αχ!) δίδασκαν "twerking" 30 χρόνια πριν από αυτούς και την bounce music τους...?

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
μια που μνημόνευσα τον Λαβράνο, στα 50-60ς είχαμε "μουσικάρες" και "ορχηστράρες" καθώς και μαέστρους και συνθέσεις στην "ελαφρά jazz"
Είχαμε, είχαμε. Παρακάτω δύο ηχογραφήσεις του 1964-65 από την ορχήστρα του Γιώργου Θεοδοσιάδη. Ντραμς παίζει ο αδερφός του Λαβράνου, Γιώργος, βιμπράφωνο ο Βαγγέλης Παπαθανασίου και κρουστά ο Κώστας Σκόκκος (Forminx). Επίσης στην κιθάρα ο Τίτος Καλλίρης.




 
το έχω σε αναλογική κασέτα
Εγώ σε stone disc 18 κιλών.

image.png

 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top