Τα τελευταία χρόνια είμαι σε μία διαρκή φάση εξερεύνησης μουσικών των 50s, 60s, 70s (ειδικά 70s) που πέρασαν κάπως ξώφαλτσα από την εφηβεία μου και έμειναν σαν εκκρεμότητες. Μιλάω κυρίως για blues/rock, southern rock, funk και soul ακούσματα από καλλιτέχνες που ενώ τους ήξερα και εκτιμούσα, ουσιαστικά γνώριζα ένα δυο κομμάτια τους μόνο, και κάπου χάθηκαν όταν ήρθα σε επαφή (μπήκα με τα μπούνια πιο σωστά) με jazz, fusion και λοιπές αρρώστιες... κάπως έτσι την περασμένη δεκαετία έχω καθυστερημένα αγαπήσει τους Little Feat, τον JJ Cale, τον Θεό Sly και τη φαμίλια Stone, τον Dr. John, τους The Meters, ακόμα και τους Santana, που μικρότερος είχα γνωρίσει μονάχα επιφανειακά.
Σε αυτά τα πλαίσια λοιπόν, πρόσφατα έκανα ένα γρήγορο πέρασμα από τη δισκογραφία του Johnny Winter, και αφού συνειδητοποίησα για τι περίπτωση μεγάλου παίκτου μιλάμε, γουστάρω άσχημα με την πιο rock φάση του, και συγκεκριμένα το άλμπουμ "Saints & Sinners". Και παραθέτω το παρακάτω άσμα από εκεί...