bloody_sunday είπε:
Ο Eye υπονοεί μάλλον πως το mastering μπορεί πια να γίνει χωρίς τα μεγάλα και ακριβά μηχανήματα ενός στούντιο, με τη σωστή χρήση των δυνατοτήτων που παρέχονται σε ένα home studio βασισμένο αποκλειστικά σε υπολογιστή. Αυτό είναι εν μέρει αλήθεια, αλλά πιστεύω ότι σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να παράγει αποτελέσματα επαγγελματικής τάξης.
Ναι βρε αδερφέ, αλλά τι σημαίνει "αποτελέσματα επαγγελματικής τάξης"; Ο ίδιος ο όρος στερείται αντικειμένου: το 98% των ηχογραφημένων μουσικών που έχω αγαπήσει (από ένα ευρύτατο φάσμα), δεν μπορούν να θεωρηθούν "αποτελέσματα επαγγελματικής τάξης", ούτε στον τομέα της μίξης, ούτε στον τομέα της ηχογράφησης, ούτε στον τομέα του mastering. Οπότε, η ίδια η συζήτηση για το mastering ξεκινάει από μία φαντασιακή αφετηρία - το οποίον εξηγεί απολύτως τα φαντασιακά συμπεράσματα που εξάγονται.
Ακόμη και αν δεχτούμε ότι από σήμερα και μετά ΟΛΕΣ οι σημαντικές ηχογραφήσεις θα διέπονται από τεχνική αρτιότητα (σιγά μη δεχτούμε τέτοια μαλακία, αλλά τέλος πάντων...), δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλα όσα ακούμε ΣΗΜΕΡΑ για το mastering είναι αναδρομικά συμπεράσματα με μάλλον στατιστική σημασία.
Πού οφείλεται αυτό; Kατά τη γνώμη μου, στο γεγονός ότι μονο το 5% των ερασιτεχνών του πλανήτη γνωρίζει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τι πρέπει να κάνει
Ούτε το 1% δεν γνωρίζει, αλλά όχι μόνο των ερασιτεχνών, αλλά και των επαγγελματιών - και μάλιστα, σε όλα τα επαγγέλματα...! Αλλά αυτό δεν είναι επιχείρημα: δεν θα κρίνουμε την αξία ενός αυτοκινήτου από το πόσο καλά το οδηγεί το 99% των ανθρώπων που θα το οδηγήσουν, ούτε θα κρίνουμε την "αξία" ενός plugin σαν το Ozone από το 99% των ανθρώπων που θα το κατεβάσουν.
Aυτοί που έχουν άνεση σε τέτοιες δουλειές είναι μόνο αυτοί που έχουν "τριφτεί" και κάνει άπειρες από δαύτες, οι οποίοι ασφαλώς είναι επαγγελματίες και στην πλειοψηφία τους βρίσκονται σε στούντιο με ακριβό (έως πανάκριβο) εξοπλισμό για αυτή τη δουλειά.
Εδώ ερχόμαστε αντιμέτωποι με μία άλλη (παρανοϊκή, κατά τη γνώμη μου) ιδέα: εκείνη του μαστερά που "όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει". Άντε... ας γράψω άλλη μία φορά αυτό που ΟΛΟΙ ξέρετε, ότι ο άνθρωπος που έχει το γούστο και τις γνώσεις για να αξιολογήσει ΚΑΘΕ είδος μουσικής, απλά ΔΕΝ γεννήθηκε ακόμη. ΤΕΛΟΣ επιτέλους με αυτή την ανοησία. Μάλιστα (απλή λογική) μπορεί κανείς να στοιχηματίσει ότι όσο πιο "νέο", "πρωτοπορειακό", "ασυνήθιστο" είναι ένα μουσικό προϊόν, ΤΟΣΟ πιο απίθανο είναι να βρεί κανείς ηχολήπτη ή μαστερά που να είναι εξοικειωμένο μαζί του. Εδώ έχουμε άνθρωπο που θεωρεί εαυτόν εξίσου αρμόδιο για να μαστεράρει το υλικό του Χ''δάκι και του Χ''γιάννη και κάπου ανάμεσα ΟΤΙ μπορείτε να φανταστείτε. ΕΛΕΟΣ.
Αυτόν τον εξοπλισμό τον θέλουν ακριβώς γιατί γνωρίζουν πώς να τον αξιοποιήσουν και να πάρουν αυτό το "έξτρα" που επιθυμούν... Ένας ερασιτέχνης ούτε θα δουλέψει με εκατοντάδες "μαστεριές" για να αποκτήσει ιδία άποψη, ούτε έχει τα χρήματα να επενδύσει σε τέτοιο εξοπλισμό.
Που είναι γραμμένο αυτό; Είναι σα να λες ότι άμα πάω σε ένα σπίτι και κάποιος έχει κορυφαίο σύστημα αναπαραγωγής δίσκων βινυλίου, ξέρει καλύτερα τη μουσική μου από εμένα. Ναι, σίγουρα...
Οι επαγγελματίες τον διαθέτουν ήδη, κι έτσι δεν αγχώνονται να αποδείξουν ότι δεν γνωρίζουν την διαφορά μεταξύ της χρήσης του hardware και του software. To άγχος τους όμως είναι άλλο: να πείσουν ότι οι υπηρεσίες τους θα παραμείνουν για πάντα απαραίτητες.
Πολύ σωστά, αυτό είναι το άγχος τους, διότι από κάπου πρέπει να βγούν τα χρήματα που επενδύθηκαν και ο μόνος τρόπος να γίνει αυτό, είναι να δημιουργήσει κάποιος το μυθολογικό κλίμα που περιβάλλει αυτή την επαγγελματική ειδικότητα. Είναι πολλά τα λεφτά Άρη, όμως...
Αυτό δεν γνωρίζω αν θα γίνει ή όχι,
Εγώ ξέρω όμως. Όπως είχα προβλέψει πριν μερικά χρόνια με ΑΠΟΛΥΤΗ ακρίβεια, ο φερόμενος ως πιο προεβλημένος μαστεράς της ελληνικής αγοράς έχει υποχρεωθεί στην ανάπτυξη εμπορικής δραστηριότητας (και - απ' ότι πληροφορούμαι - με πολύ καλή φήμη). Είμαι μπροστά, τι να κάνουμε;
αλλά όπως και να'χει το θέμα, είναι εντελώς αποπροσανατολιστικό να κοιτάμε τι γίνεται στην (Αγ)Ελλαδίτσα και όχι σε σοβαρές δισκογραφικές αγορές όπως προφανώς αυτή του εξωτερικού.
Παραδέχομαι, ότι οι σκέψεις μου είναι άμεσα επηρρεασμένες από την ελληνική πραγματικότητα. Δεν θα τις έγραφα με τόση βεβαιότητα στο εξωτερικόν.