Εσυ τουλάχιστον αδερφέ είσαι μπασίστας...εγώ ούτε ήμουν και δεν θα έλεγα οτι και τώρα είμαι μπασίστας (εδώ καλά καλά δεν είμαι κιθαρίστας, τα κόντρα φλαμπούτσο και το Αφρικανικό μονόχορδο είναι το οργανα μου).
Το Aria Pro II το πήρα σε μια στιγμή απελπισίας γιατι ενώ ηχογραφούσα απο αρχές '90 και τα μπάσα στα κομμάτια μου, πάντα ζητουσα δανεικά (ναι, εχω ηχογραφήσει και με Fender του '74, ένα 20άκιλο με P και J μαγνητες). Εκανα την δουλεια μου σε μερικά κομμάτια αλλα δεν με βολεψε ποτέ.
Ηρθε το πρώτο GSR200 (passive EQ τότε) ευχαριστιόμουν το παίξιμο (τα μπράτσα των μπάσων Ibanez είναι ενα και ένα για μένα, ανωμαλία). Αν θυμαμαι καλά το πουλησα σε φίλο γιατι το ειχε αναγκη ή κατι τετοιο.
Όταν επρεπε να περάσω μπασα σε μερικά νέα κομματια, παμε παλι απο την αρχή. GSR200 αλλα είχε αλλαξει το μοντέλο και μου ηρθε με active EQ. Του οποιου η μπαταρια για καποιον λογο τελειωνε σε χρονο ρεκορ (ακομα και χωρις καλώδιο), Του εβγαλα τα μάτια, ε λεω κατσε να παρω κατι σοβαρο να τελειωνω με αυτο.
Ερχεται το Classic Vibes Jazz, λεω, επιτέλους, λατρευω τα maple μπρατσα/ταστιερες στις κιθαρες, θα μου κάτσει. Η απολυτα αποτυχημένη επιλογη. Ηχος καμία σχεση με εμένα, μπράτσο καμία σχεση με αυτό που θέλω. Ισα που προλαβα να του βάλω flats, 2 εβδομαδες μετα, τις εβγαλα, εβαλα τις δικές του και αγγελια.
Το SR300 ειναι και το πρώτο μπάσο (και μοναδικο μεχρι στιγμής) που δεν το έχω μόνο για ηχογραφησεις αλλά πραγματικά γουστάρω να παίζω και για την ευχαρίστηση μου. Για την ακριβεια μέσα απο το παιξιμο του συγκεκριμένου, έχουν βγεί και κομμάτια που στηρίζονται πολύ περισσοτερο στο μπάσο και λιγότερο ή και καθόλου στην κιθάρα.
Αλλά όσο λειτουργεί, δεν πάει πουθενά (και αν τα παίξει, πάλι Ibanez με τα ίδια χαρακτηριστικά και παρόμοια τάξη τιμής και πάπαλα).