The Orb (ft. David Gilmour)

[Trolley]

(Από το "athinorama.gr"):

"Εκλιπόντος του Σιντ Μπάρετ δημιουργικώς (φευ, και βιολογικώς πλέον...), ο διάδοχός του στους Pink Floyd (κι αληθινός του φίλος) εστέφθη (ποσώς καταχρηστικά) ως ο ακροτριπάτος κιθαρίστας των ’70s. Τι πιο αξιοκρατικό λοιπόν απ’ το να ιδιοχειρίσει το κύρος του στους γονιμότερους ίσως διαχειριστές της ψυχοτρανσάτης επιστήμης του στα ’90s – κι ας ψιλοχαλάει τους παλιούς η μετακύλιση απ’ τη βαθυμελωδία στο ρομπομπίτ..."

 

[Papalampraina]

Αν και το έχει ξαναποστάρει κάποιος, λίγος Gilmour ακόμα δεν κάνει ποτέ κακό.

Άντε και καλή μας χρονιά!

 

[fenderiarhs]

Αυτες οι δηθεν βαθυστοχαστες  εισαγωγες-κριτικες του Αθηνοραματος, ειτε προκειται για ταινια, δισκο, μουσικη συναυλια, μου προκαλλουν εμετο.

 

[Trolley]

Αυτες οι δηθεν βαθυστοχαστες  εισαγωγες-κριτικες του Αθηνοραματος, ειτε προκειται για ταινια, δισκο, μουσικη συναυλια, μου προκαλλουν εμετο.

Off-topic, αλλά σφάλλεις σε δύο σημεία:

1. Άλλος γράφει για το σινεμά και άλλος για τους δίσκους (Ζήλος).

2. Δεν είναι δήθεν βαθυστόχαστη, αλλά πολύ λακωνική και απλή.

Υπό την προϋπόθεση ότι περιγράφει με αρκετή ακρίβεια το προϊόν, τι να προσάψει κανείς; Πιστεύεις ότι υπάρχει οποιοσδήποτε εδώ μέσα (π.χ.) που να περιέγραφε το συγκεκριμένο δίσκο με μεγαλύτερη ακρίβεια; Αν ναι, εγώ τουλάχιστον πραγματικά θα ήθελα να το διαβάσω. Ούτως ή άλλως, το να περιγράφεις μουσική με κάποιο γραπτό κείμενο (ή ταινία, αν το καλοσκεφτείς) πάντοτε άχαρο είναι, γι' αυτό υπάρχουν οι ραδιοφωνικές εκπομπές.

Τέλος Off-topic.

 

[haryy]

Πέρα από κάποια επαναφορά αναμνήσεων των άναρχων πειραματισμών της εποχής Ummagumma και Pompeii, δεν νομίζω ότι προσφέρει κάτι παραπάνω στους ..παλιούς. Ενδιαφέρον θα είχε για μένα αν ήταν πιο δομημένη η συνεισφορά του ώστε να συμπληρωνόταν ιδανικότερα το ήδη χαοτικό background.

(Ελπίζω να είναι έτσι τα πράγματα στο υπόλοιπο του cd)