The 1987 session EP - BLUES WIRE
Το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’80 για τους Blues Wire ήταν έντονο, δημιουργικό και παραγωγικό. Ήδη από το 1986 παίζαμε στο Παραρλάμα και την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε ο πρώτος μας δίσκος. Το ίδιο διάστημα ηχογραφήσαμε και μια ομάδα καινούργιων τραγουδιών, αυτά κάπως μπήκαν στο περιθώριο καθώς οι συνθήκες και οι προτεραιότητες άλλαζαν με γρήγορους ρυθμούς, κάποια στιγμή ξεχάστηκαν, όπως και αρκετά ακόμη της εποχής. Ευτυχώς διασώθηκε το session και σήμερα, αφού έγινε ένα mastering, δημοσιοποιείται ολόκληρο για πρώτη φορά. Περιλαμβάνει έξι κομμάτια που είναι δικές μου συνθέσεις, με την εξαίρεση του Ghetto boogey man που επιβίωσε σε μεταγενέστερες εμφανίσεις, τα υπόλοιπα σπανιότατα παίχτηκαν ζωντανά και αφέθηκαν στη λήθη, είτε γιατί πλέον σταμάτησα να παίζω φυσαρμόνικα (Rootbook & Its you I hate to lose) είτε επειδή το υλικό του γκρουπ μεγάλωνε σε όγκο και προκρίνονταν οι πιο φρέσκες ιδέες. Εκείνο που σίγουρα λάθεψα να το παρατήσω είναι το Wax Doll, ένα δραματικό μπλουζ τραγούδι που μου χάρισε κομπλιμέντα και επαινετικά σχόλια από δυο ανθρώπους που θαυμάζω απεριόριστα, τον Buddy Guy και την αξέχαστη “swamp boogie queen” Katie Webster. Έχω σαν αρχή μου να μη μετανιώνω για όσα κάνω, αυτό όμως δε σημαίνει πως αν είχα την ευκαιρία να ξαναζήσω κάποιες στιγμές θα επέλεγα την ίδια στάση. Ακούγοντας τα κομμάτια τόσα χρόνια μετά ως μια ενότητα, διακρίνω την φλόγα και την πίστη στο παίξιμο μας, ίσως σε σημεία άγουρο αλλά πέρα για πέρα αληθινό και αυθεντικό. Θεωρώ αυτό το ΕΡ έναν σημαντικό και παραγνωρισμένο σταθμό στην πορεία μας, άξιο αναφοράς και προσοχής. Καλή ακρόαση. Listen, share, support.
https://blueswire1.bandcamp.com/album/the-1987-session-ep
Το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’80 για τους Blues Wire ήταν έντονο, δημιουργικό και παραγωγικό. Ήδη από το 1986 παίζαμε στο Παραρλάμα και την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε ο πρώτος μας δίσκος. Το ίδιο διάστημα ηχογραφήσαμε και μια ομάδα καινούργιων τραγουδιών, αυτά κάπως μπήκαν στο περιθώριο καθώς οι συνθήκες και οι προτεραιότητες άλλαζαν με γρήγορους ρυθμούς, κάποια στιγμή ξεχάστηκαν, όπως και αρκετά ακόμη της εποχής. Ευτυχώς διασώθηκε το session και σήμερα, αφού έγινε ένα mastering, δημοσιοποιείται ολόκληρο για πρώτη φορά. Περιλαμβάνει έξι κομμάτια που είναι δικές μου συνθέσεις, με την εξαίρεση του Ghetto boogey man που επιβίωσε σε μεταγενέστερες εμφανίσεις, τα υπόλοιπα σπανιότατα παίχτηκαν ζωντανά και αφέθηκαν στη λήθη, είτε γιατί πλέον σταμάτησα να παίζω φυσαρμόνικα (Rootbook & Its you I hate to lose) είτε επειδή το υλικό του γκρουπ μεγάλωνε σε όγκο και προκρίνονταν οι πιο φρέσκες ιδέες. Εκείνο που σίγουρα λάθεψα να το παρατήσω είναι το Wax Doll, ένα δραματικό μπλουζ τραγούδι που μου χάρισε κομπλιμέντα και επαινετικά σχόλια από δυο ανθρώπους που θαυμάζω απεριόριστα, τον Buddy Guy και την αξέχαστη “swamp boogie queen” Katie Webster. Έχω σαν αρχή μου να μη μετανιώνω για όσα κάνω, αυτό όμως δε σημαίνει πως αν είχα την ευκαιρία να ξαναζήσω κάποιες στιγμές θα επέλεγα την ίδια στάση. Ακούγοντας τα κομμάτια τόσα χρόνια μετά ως μια ενότητα, διακρίνω την φλόγα και την πίστη στο παίξιμο μας, ίσως σε σημεία άγουρο αλλά πέρα για πέρα αληθινό και αυθεντικό. Θεωρώ αυτό το ΕΡ έναν σημαντικό και παραγνωρισμένο σταθμό στην πορεία μας, άξιο αναφοράς και προσοχής. Καλή ακρόαση. Listen, share, support.
https://blueswire1.bandcamp.com/album/the-1987-session-ep
Last edited by a moderator:
