Τελικά μόνο ο Lennon άξιζε στους Beatles;
- Thread starter RayDTutto
- Start date
- Πρόσφατη δραστηριότητα Πρόσφατη δραστηριότητα:
- Απαντήσεις: Απαντήσεις 85
- Εμφανίσεις: Εμφανίσεις 11K
Και οι 4 μαζί ήταν ανεπανάληπτοι ακόμη και ο ατάλαντος Ringo ! απο AXLNICK
Nα σημειωσω απο δικημ ου εμπειρια οτι οσακις επαιζα με καλυτερους μουσικους απο εμενα επαιζα καλα εως πολυ καλα.
Ο Ringo καθε αλλο παρα αταλαντος ηταν (Οκ ,δεν ειχε αρχικα γνωσεις αλλα με τον καιρο επαιξε και ηχογραφησε πολυ ωραια πραγματα -απλα και εξυπνα) Το ταλεντο του ηταν η εξυπναδα του στο να ηχογραφει οτι ηταν πιο απλο και κατανοητο αρα και ωραιο,(παντα με τα μετρα και σταθμα της εποχης του.)
Nα σημειωσω απο δικημ ου εμπειρια οτι οσακις επαιζα με καλυτερους μουσικους απο εμενα επαιζα καλα εως πολυ καλα.
Ο Ringo καθε αλλο παρα αταλαντος ηταν (Οκ ,δεν ειχε αρχικα γνωσεις αλλα με τον καιρο επαιξε και ηχογραφησε πολυ ωραια πραγματα -απλα και εξυπνα) Το ταλεντο του ηταν η εξυπναδα του στο να ηχογραφει οτι ηταν πιο απλο και κατανοητο αρα και ωραιο,(παντα με τα μετρα και σταθμα της εποχης του.)
- Μηνύματα
- 1,266
- Πόντοι
- 223
Superfunk είπε:
Μετά από 7 σελίδες συζήτηση (για την οποία δεν έχω ουσιαστική άποψη - έτσι κι αλλιώς μπήκα για μάθω), εμένα αυτό που μου κάθησε στο στομάχι είναι το... πιο πάνω απόσπασμα. Ρε Superfunk, αμάν με αυτή την επίμονη ξερολίασή σου!!!! Ο Gilmour ... τίποτα...; Εκτίθεσαι, λέμε... :
(γιατί και όλο το Division Bell, Gilmour είναι και όχι τόσο Pink Floyd). Και για μένα, ο Gilmour ήταν πάντα ο βασικότερος (ίσως και ο μόνος) λόγος που πάντα είχα να ακούω Floyd.
Συνεχίστε...
- Μηνύματα
- 12,681
- Πόντοι
- 38
Με το που έφυγε ο κημπορντίστας τους, οι Kraftwerk δεν έκαναν ξανά τίποτα τρομερά αξιόλογο.
Αλλά ούτε και αυτός.
Αλλά ούτε και αυτός.
- Μηνύματα
- 3,270
- Πόντοι
- 38
Δεν ειναι σοβαρο το να αμφισβητειται η αξια του Μακαρτνει στους Μπιτλς ή και ως σολο αρτιστ.
Αυτο που εγω προσωπικα βρισκω καπως αρνητικο,ειναι η φαινομενικη αδυναμια του να ξεφυγει απο την πεπατημενη των Σκαθαριων και να εκσυγχρονισει τη συνθετικη του δεινοτητα χωρις να χασει την ταυτοτητα του.
Και αυτο το...echo-doubler της φωνης... :-\ απο ταυτοτητα καταντησε γραφικοτητα...
Θε μου σχωρα με.. ;D
Κατα τ αλλα...Κολοκυθοπιτα κανις? 8)
Αυτο που εγω προσωπικα βρισκω καπως αρνητικο,ειναι η φαινομενικη αδυναμια του να ξεφυγει απο την πεπατημενη των Σκαθαριων και να εκσυγχρονισει τη συνθετικη του δεινοτητα χωρις να χασει την ταυτοτητα του.
Και αυτο το...echo-doubler της φωνης... :-\ απο ταυτοτητα καταντησε γραφικοτητα...
Θε μου σχωρα με.. ;D
Κατα τ αλλα...Κολοκυθοπιτα κανις? 8)
- Μηνύματα
- 2,449
- Πόντοι
- 338
Απορώ γιατί κανείς δεν ανέφερε ότι ο McCartney έφυγε το '66 σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα! Για άλλον καλλιτέχνη μιλάτε τόση ώρα! ;D
- Μηνύματα
- 2,000
- Πόντοι
- 48
O sf έχει δίκιο ως προς το γεγονός ότι οι Pink Floyd ήταν το σύνολο των μελών τους. Μετά τη διάλυση αμφότεροι έχουν παρουσιάσει πολύ καλή δουλειά αλλά ποτέ κάτι εφάμιλλο σε αρτιότητα με παλιά άλμπουμ. Άλλο ένα συγκρότημα ίσως όχι του ίδιου βεληνεκούς (για μένα είναι) που ακολούθησε ίδια διαδρομή με ανάλογη αν μπορούμε να πούμε καλλιτεχνική καθίζηση είναι οι Supertramp.
Οι Beatles από την άλλη.... Ειλικρινά απορώ με όλες αυτές τις ατέρμονες συζητήσεις.
Οι Beatles από την άλλη.... Ειλικρινά απορώ με όλες αυτές τις ατέρμονες συζητήσεις.
Το γιατί μια μπάντα μπορεί να είναι ή να φαίνεται ανώτερη των μεμονωμένων μελών της, μπορεί να οφείλεται σε μια σειρά από παράγοντες όπως:
α) the parts are great but the whole is greater.
β) η μπάντα θέτει πολύ ψηλά τον πήχυ και μετά ο ξεμοναχιασμένος καλλιτέχνης αυτοεγκλωβίζεται στο να επιβεβαιώσει την ίδια του την εικόνα (παράγοντας εχθρικός προς τη δημιουργικότητα αυτός).
γ) το παραπάνω αφορά και τον ακροατή: είναι δύσκολο να ακούσει τη σόλο δουλειά χωρίς άθελά του να συγκρίνει, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, με τη δουλειά της μπάντας. Έτσι αδικεί τη σόλο δουλειά που μπορεί να έχει τις δικές της αρετές.
δ) στις μπάντες -κατά κανόνα προηγούνται της σόλο καριέρας- τα μέλη περνούν τη χρυσή τους περίοδο: είναι ακόμη νέοι, φρέσκοι, εύστροφοι, δημιουργικοί, λιγότερο καμμένοι από ουσίες και πολύ ορεξάτοι για διακρίσεις. Στη σόλο καριέρα αντιθέτως υπάρχουν πλέον δάφνες που μπορεί να αποδειχτούν και πολύ (επ)αναπαυτικές.
ε) όταν μιλάμε για τόσο μεγάλες μπάντες ( Stones, Beatles κττ) μιλάμε για μια ανεπανάληπτη εμπειρία όχι μόνο για τον ακροατή αλλά και για τα μέλη: πιθανόν ποτέ δεν θα βιώσουν ξανά τον ίδιο ενθουσιασμό ούτε θα βρουν ανάλογο κύμα για να καβαλήσουν, όταν θα είναι σόλο. Αυτό αποτυπώνεται στις δουλειές τους.
Κατά τα άλλα θα συμφωνήσω τα μάλα με το παρακάτω:
α) the parts are great but the whole is greater.
β) η μπάντα θέτει πολύ ψηλά τον πήχυ και μετά ο ξεμοναχιασμένος καλλιτέχνης αυτοεγκλωβίζεται στο να επιβεβαιώσει την ίδια του την εικόνα (παράγοντας εχθρικός προς τη δημιουργικότητα αυτός).
γ) το παραπάνω αφορά και τον ακροατή: είναι δύσκολο να ακούσει τη σόλο δουλειά χωρίς άθελά του να συγκρίνει, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, με τη δουλειά της μπάντας. Έτσι αδικεί τη σόλο δουλειά που μπορεί να έχει τις δικές της αρετές.
δ) στις μπάντες -κατά κανόνα προηγούνται της σόλο καριέρας- τα μέλη περνούν τη χρυσή τους περίοδο: είναι ακόμη νέοι, φρέσκοι, εύστροφοι, δημιουργικοί, λιγότερο καμμένοι από ουσίες και πολύ ορεξάτοι για διακρίσεις. Στη σόλο καριέρα αντιθέτως υπάρχουν πλέον δάφνες που μπορεί να αποδειχτούν και πολύ (επ)αναπαυτικές.
ε) όταν μιλάμε για τόσο μεγάλες μπάντες ( Stones, Beatles κττ) μιλάμε για μια ανεπανάληπτη εμπειρία όχι μόνο για τον ακροατή αλλά και για τα μέλη: πιθανόν ποτέ δεν θα βιώσουν ξανά τον ίδιο ενθουσιασμό ούτε θα βρουν ανάλογο κύμα για να καβαλήσουν, όταν θα είναι σόλο. Αυτό αποτυπώνεται στις δουλειές τους.
Κατά τα άλλα θα συμφωνήσω τα μάλα με το παρακάτω:
apos είπε:
- Μηνύματα
- 9,502
- Πόντοι
- 38
Ωραιότατο και ωριμότατο σχόλιο!
- Μηνύματα
- 6,720
- Πόντοι
- 36
Να προσθέσω το
στ) Αρκετές φορές οι σόλο καριέρες εξυπηρετούν τις εναλλακτικές καλλιτεχνικές ανάγκες/επιθυμίες των μελών μιας μπάντας κι αυτό δεν μεταφράζεται πάντα σε επιτυχημένο αποτέλεσμα. Συνήθως έτσι το "καλό" κομμάτι του ταλέντου τους βρίσκει διέξοδο στην μπάντα.
στ) Αρκετές φορές οι σόλο καριέρες εξυπηρετούν τις εναλλακτικές καλλιτεχνικές ανάγκες/επιθυμίες των μελών μιας μπάντας κι αυτό δεν μεταφράζεται πάντα σε επιτυχημένο αποτέλεσμα. Συνήθως έτσι το "καλό" κομμάτι του ταλέντου τους βρίσκει διέξοδο στην μπάντα.
- Μηνύματα
- 857
- Πόντοι
- 418
Αυτό το λένε "Χημεία" και δεν πρέπει να το αγνοεί κανείς στη μουσική. Συνήθως εστιαζόμαστε στον παίκτη, το όργανο, την τεχνική. Όμως ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον (άντε και ζώον μερικές φορές...) και δημιουργεί διαφορετικά μέσα στην "ομάδα".sfaku είπε:
Και να πω και κάτι; Νομίζω ότι ότι η ενέργεια που περνάει ένα group στο κοινό είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που περνά ο σόλο καλλιτέχνης.
- Μηνύματα
- 47,833
- Πόντοι
- 2,368
Παντως τετοιοι "προβληματισμοι" γινονται συνηθως απο ανθρωπους που δεν εχουν ζησει την εμπειρια της "μπαντας" (και δεν μιλαω για τη μπαντα που εχουμε με 3 κολλητους μας και παιζουμε διασκευες,ουτε γενικα για "διασκευομπαντες" μια και εκει δεν τιθεται θεμα δημιουργικοτητας ή συνθεσης αλλα καθαρα θεμα εκτελεστικης δεινοτητας)....οποιοσδηποτε εχει παιξει για ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ με την ΙΔΙΑ μπαντα φτιαχνοντας ORIGINAL υλικο ξερει οτι το "η ισχύς εν τη ενώσει" ειναι αξιωμα.
Πολύ σωστές οι παραπάνω επισημάνσεις.
Αυτό πραγματικά έλειπε από τη λίστα. Να επαυξήσω: πολλές φορές κάποιες προσωπικές εμμονές ενός κατά τα άλλα εμπορικά πετυχημένου καλλιτέχνη μπορεί να είναι πολύ αντιεμπορικές. Ή μπορεί το απωθημένο του να είναι πολύ κόντρα στο κυρίως αντικείμενο, κάτι λογικό, αφού οι μεγάλες επιτυχίες γίνονται καταπιεστικές κάποια στιγμή για τους δημιουργούς τους (Έι, Ρόμπερτ, θα μας παίξεις για 23η σερί φορά το Στέργουεϊ του Χέβεν στο γιουκαλίλι; ). Μετά από τέτοιες εμπειρίες σου 'ρχεται να παίξεις χιπ χοπ με εσκιμώικο στίχο.theoctapus είπε:
