• Το Noiz σας εύχεται χρόνια πολλά και ένα ευτυχισμένο 2025! 🎊

τα χαρακτηριστικά και η χρήση της Γλώσσας σήμερα

kostri

Νέο μέλος
Μηνύματα
718
Πόντοι
16
Θα ήθελα να θέσω υπ’ όψιν σας ένα ωραιότατο, κατά την γνώμη μου, άρθρο το οποίο αναφέρεται στα χαρακτηριστικά και την χρήση της γλώσσας σήμερα.

Θα μου πείτε, τι δουλειά έχει ένα τέτοιο άρθρο στο NOIZ. Νομίζω πως έχει διότι το ίντερνετ και ιδιαίτερα τα fora είναι πεδία στα οποία αυτή η γλώσσα βρίσκει σαφή εφαρμογή.

Είτε συμφωνεί κανείς είτε όχι με τις απόψεις του Ξυδάκη, νομίζω πως δεν θα χάσει τίποτα να προβληματιστεί επ’ αυτού του κρίσιμου ζητήματος.

Το κόνσεπτ, το πρότζεκτ, το μπάτζετ
Tου Nικου Γ. Ξυδακη

Θενξ μαν... Οταν τ' ακούω, μεταφράζω σιωπηρά: Ευχαριστώ, μάγκα μου. Ή: Ευχαριστώ, φιλάρα... Τα μεταφράσματα μου φαίνονται πιο αρρενωπά και χυμώδη, πιο άμεσα, πιο μοναδικά. Γιατί λοιπόν οι μάγκες έφηβοι και οι μετέφηβοι τιτιβίζουν τα δικά τους κρεολικά greeklish; Ισως γιατί κάθε γενιά χρειάζεται τη δική της ιδιόλεκτο, μια μυητική αργκό, προσωρινή, αναλώσιμη, φθαρτή, με ημερομηνία λήξεως. Η ιδιόλεκτος του «μαν» θα ξεθωριάσει με την είσοδό του σε ανώτερο σχολείο, με τη συμμόρφωσή του σε άλλες αργκό, ακαδημαϊκές ή επαγγελματικές, με την ένταξή του στα μαζικά υπερσύνολα της ενήλικης ζωής, της εργασίας.

Το ερώτημα παραμένει πάντως: Γιατί τα αγγλικά κατακλύζουν τον καθημερινό λόγο; Τα κρεολικά των εφήβων είναι η πιο αθώα περίπτωση, η πιο χαριτωμένη. Οταν όμως ακούς ενήλικους, επαγγελματίες, επιστήμονες, σπουδαγμένους, να παπαγαλίζουν αγγλικά, να περιγράφουν τη δουλειά τους, τη σκέψη τους, ακόμη και τη διάθεσή τους, με αγγλικά μονοσύλλαβα ή ολιγοσύλλαβα, δεμένα με λίγα ελληνικά ρήματα και άφθονα λεκτικά τικ, όπως «καταλαβαίνεις...», ε, τότε αρχίζεις να σκέφτεσαι για τα βαθύτερα αίτια.

Είναι αληθές ότι η γλωσσομάθεια έχει αυξηθεί γεωμετρικά τις τελευταίες δεκαετίες. Ο απόφοιτος λυκείου, ακόμη και χωρίς ιδιαίτερη επίδοση, θα διαβάζει και θα μιλάει αγγλικά ασυγκρίτως καλύτερα από τον ανάλογό του του '70, ακόμη και του '80. Μέγα μέρος των σπουδών διεξάγεται σε αγγλόφωνα σχολεία, προπτυχιακά ή μεταπτυχιακά. Μέγα μέρος των επαγγελμάτων απαιτεί καλή γνώση ξένης γλώσσας. Το επικοινωνιακό περιβάλλον κατακλύζεται από ξένη γλώσσα: τηλεόραση, ταινίες, Διαδίκτυο, ποπ κουλτούρα.

Αρα η ένταξη στην ξένη γλώσσα, αγγλική εν προκειμένω, έρχεται αβίαστα, φυσικά. Ολα σε σπρώχνουν σε αυτή, γιατί να αντισταθείς; Ο ανάδελφος γλωσσικά Ελληνας, ο χαρτογιακάς ο ευρισκόμενος στον παγκοσμιοποιημένο χώρο των υπηρεσιών, με ανεπαρκή ουμανιστική παιδεία και αδιαμόρφωτο γλωσσικό όργανο, θα πέσει αναγκαστικά στην ευκολία του έτοιμου γλωσσικού κώδικα. Στα μοντέρνα επαγγέλματα των πάσης φύσεως υπηρεσιών, της επικοινωνίας, της ρευστής τέχνης, η συνεννόηση διεξάγεται γύρω από λέξεις-φετίχ, ας πούμε, τις εξής τρεις: κόνσεπτ, πρότζεκτ, μπάτζετ. Εχω ένα κόνσεπτ για ένα πρότζεκτ, αλλά δεν μου βγαίνει το μπάτζετ. Ολη η δημιουργικότητα, όλη η εργασία, ο κόπος, η σκέψη, το σφρίγος, όλα συμποσούνται σε αυτό το τρίπτυχο δισύλλαβων.

Παίζουν ρόλο οι σπουδές; Τα μάστερ μονοετούς σε βρετανικά πανεπιστήμια και πρώην πολυτέκνικ; Ναι, ασφαλώς, αλλά πολύ σοβαρότερο ρόλο παίζει το οιονεί διεθνές περιβάλλον της εργασίας, και η γενικευμένη ολιγογλωσσία των εταιρικών στελεχών. Στις μπίζνες δεν χρειάζονται καλά ελληνικά, δεν χρειάζεται καν γλώσσα, όλα διεξάγονται με στερεοτυπικές εκφράσεις και τυποποιημένες σκέψεις: αυτά κυκλοφορούν ως επικρατούσα αλήθεια.

Σοβαρό ρόλο παίζει και η ξενομανία. Υπό τον συνοπτικό αυτό όρο εννοούνται διάφορα συμπλέγματα καθυστέρησης, μειονεξίας, οκνηρίας, μιμητισμού - ψυχολογικά και κοινωνικά. Σε περιβάλλον ασφυκτικά ομογενοποιημένο, κοσμοπολίτικο, ίδιο παντού, άοσμο, άχρωμο, «πολιτισμένο», η διατήρηση ιδιαιτέρας ταυτότητας, ιδιομορφίας, ετεροχρωμίας, ντοπιολαλιάς, είναι δυσχερής, κοπιώδης, παράτολμη, ανεπιθύμητη εντέλει. Είναι ευκολότερο και ασφαλέστερο να ομοιάζεις, να κρύβεσαι ανάμεσα σε μυριάδες ομοιόχρωμους γκρίζους· γίνεσαι ευκολότερα αποδεκτός. Τα πλούσια, καλά ελληνικά είναι δύσκολα και σχεδόν ανώφελα οικονομικά-εργασιακά· τα κρεολικά, τα φραγκολεβαντίνικα, τα γκρίκλις του κόνσεπτ-πρότζεκτ είναι εύκολα, ακίνδυνα, ξεκούραστα, καλύπτουν αδυναμίες και ανεπάρκειες. Κι αφού ο ξένος το 'χει βρει, γιατί να σκάμε να το βρούμε εμείς στα ελληνικά; Μισή αλήθεια, ή και ψέμα. Το αντιλαμβάνομαι όταν ακούω γιατρούς να λένε αγγλικά όσα δεν ξέρουν ελληνικά λόγω οκνηρίας· κι όταν θυμάμαι σπουδαίους γιατρούς να λένε για τις αμερικανικές σπουδές τους ότι το ευκολότερο πεδίο ήταν το γλωσσικό, λόγω ελληνογενούς ορολογίας.

Το ποτάμι που μας περιέχει είναι ορμητικό και κοσμοπολίτικο, με τρόπους καινούργιους. Αναμφίβολα. Η εγκατάλειψη της μητρικής γλώσσας όμως δεν είναι πρόοδος· είναι υποταγή και απώλεια ταυτότητας, είναι υπαρξιακή συρρίκνωση. Η γλώσσα δεν είναι μόνο εργαλείο, δεν είναι μόνο φόρμα, δεν είναι επικοινωνιακότητα· είναι νοητικό και αισθητικό συμβάν, είναι υλικότητα, είναι σχέση, κοινωνία. Πίσω από την κρεολική, τη θρυμματισμένη γλώσσα των στελεχών και των μοδάτων, των τεχνοκρατών, τώρα πια και των πολιτικών, αναπτύσσεται μια αναλόγως κρεολική, θρυμματισμένη σκέψη, ομοιόμορφη, ομοιόχρωμη, ομοιογενής, αδιάφορη, κολοβή, υποταγμένη. Υποταγμένη κυρίως.
Το λινκ(sic):

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_19/09/2010_1292650

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Δυστυχώς μας έκαναν να θεωρούμε-πιστεύουμε, την αλλοτρίωση, πρόοδο.

 
Μα ειναι απλουστατο (τουλαχιστον για τις ΤΡΕΙΣ αυτες λεξεις) μια και οι εννοιες

concept,project & ΕΙΔΙΚΑ budget απλα ειναι ΕΝΝΟΙΕΣ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΓΝΩΣΤΕΣ στους Ελληνες....οποτε και στα....κινεζικα να ηταν το ιδιο εργο θα βλεπαμε.... ;D

 
Το σχόλιο αυτό όμως είναι όλα τα λεφτά:

"Αραμπας περνα, σκονη γινεται. Καθε 5/6 μηνες βγαινει ενα βεβιασμενο αρθρο

απο το ιδιο ντουλαπι γεματο σαξολατινικουρες και ασυναρτησιες να μας

πει πως (να) μιλαμε:

ακαδημαϊκές αργκό,

κρεολικά των εφήβων,

ποπ κουλτούρα,

ουμανιστική παιδεία,

μοντέρνα επαγγέλματα,

λέξεις-φετίχ,

μάστερ μονοετούς,

ομοιόχρωμοι γκρίζοι, κλπ.

Το προβλημα κ. Ξυδακη δεν ειναι οι λεξεις, το προβλημα ειναι οτι

χασατε το νοημα. Ετσι γελοιοποιειτε το μπατζετ και τελικα ξεχνατε

να βγαλετε εναν προυπολογισμο..."

 
Ναι, το διάβασα κι εγώ αυτό το σχόλιο αλλά δεν νομίζω πως απαντά επί της ουσίας στο ζήτημα.

Αν ένα σοβαρό πρόβλημα δεν είναι οι λέξεις(δηλαδή ο μοναδικός τρόπος μέσω του οποίου μπορούμε να σκεφτούμε) τότε τι είναι?

Ο Ξυδάκης αυτό προσπαθεί, νομίζω, να δείξει. Το μέγεθος και τις αιτίες αυτού του προβλήματος. Θα πω κι εγώ την γνώμη μου απλώς περιμένω να διαβάσω κι άλλες απόψεις. :)

 
Άλλο ένα άρθρο με προβλέψιμο περιεχόμενο και τετριμμένο μήνυμα ότι δήθεν η αγγλική έχει μολύνει την αγνή και σαφώς ανώτερη, μην χέσω, ελληνική, ότι οι Έλληνες με τις κατά γενική ομολογία μειωμένες πνευματικά ικανότητες έχουν επιλέξει την ευκολία της μπαστάρδευσης και ότι, οιμέ τι νέο, οι νέοι χρησιμοποιούν αργκό. Σνομπισμός και κόμπλεξ ανωτερότητας με στύλ "Κοιτάχτε με τι πολύπλοκη σκέψη έχω".

Ρε, go and see if I'm coming.

 
Όταν στον αντίποδα της κακοποίησης της γλώσσας και της ξενομανίας βρίσκεται ο στόμφος και η αυτάρεσκη επίδειξη γλωσσικών γνώσεων, τότε το μήνυμα που περνά στους αναγνώστες δεν είναι σαφές.

Με λίγα λόγια, +1 theoctapus. Καλά τα λες, μαν. :D

 
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ όταν θέλω να ερευνήσω πόσο "της προκοπής" είναι ένας αρθρογράφος, ψάχνω να βρω ένα γραπτό του για ένα θέμα που να "κατέχω".

Στην περίπτωση του κ. Ξυδάκη, βρήκα ένα άρθρο του για μία φωτογραφία, τμήματα του οποίου σας παραθέτω (ρίχτε μία ματία):

"Η φωτογραφία του Παναγιώτη Λάμπρου φιναλίστ στον διαγωνισμό φωτογραφικού πορτρέτου Taylor Wessing στη Μ. Βρετανία, έχει κερδίσει ήδη τη δημοσιότητα και πυροδοτεί, μάλλον γόνιμα, τη συζήτηση για το γυμνό, το άσεμνο, το ερωτικό και το ιδιωτικό στην τέχνη"

"Η φωτογραφία του Λάμπρου δεν γέρνει με κανένα τρόπο προς την πορνογραφία ή την ηδονοβλεψία. Είναι μάλλον μια κομψή, ανεπιτήδευτη ελεγεία για τη θηλύτητα, μια υπόμνηση για την αυτοπεποίθηση του γυμνού σώματος προ πτώσεως και προ αμαρτήματος, αλλά και υπόμνηση για τον θαυμασμό του άρρενος προς το θήλυ· τέλος, υπόμνηση για τον κλασικό πίνακα του Γκυστάβ Κουρμπέ, «Η καταγωγή του κόσμου» (1866), ο οποίος ευρίσκετο στην κατοχή του μεγάλου ψυχαναλυτή και στοχαστή Ζακ Λακάν (σήμερα, στη συλλογή του Mus? d’Orsay)."

"Πόσο έχει διαβρωθεί η αντίληψη που έχουμε για το γυμνό, για το φυσικό, το αδιαμεσολάβητο; Πόσο έχει ελαττωθεί η ανοχή μας για τα επιτρεπτά όρια απεικόνισης της τέχνης, εξαιτίας του κύματος πολιτικής ορθοφροσύνης και νεοσυντηρητισμού που σαρώνει τα τελευταία χρόνια τα μίντια, τον ακαδημαϊκό χώρο, την κομφορμιστική «προοδευτική» διανόηση, την φορμαλιστική Αριστερά;"

Αφού τα διαβάσατε όλα αυτά, δείτε και τη φωτογραφία:

http://static.guim.co.uk/sys-images/Music/Pix/pictures/2010/9/17/1284741718195/Portrait-of-My-British-Wi-001.jpg

Πάω για στίκυ;

 
theoctapus είπε:
Θυμάσαι trolley εκείνο το "δεν ξέρω από τέχνη αλλά ξέρω τι μου αρέσει". Εδώ τι λένε;
Το αυτονόητο: "εγώ δε ξέρω τι μου αρέσει, αλλά ξέρω από Τέχνη".

 
Σε περίπτωση που κάποιος ενδιαφέρεται για το θέμα και όχι για το αν ο Ξυδάκης είναι εχθρός/φίλος, κακός/καλός κτλ. συνεχίζω λέγοντας την γνώμη μου.

Ο Ξυδάκης είναι εύστοχος ως προς τα χαρακτηριστικά της μεταγραφής ξένων προτύπων στα ελληνικά πράγματα. Αυτή έγινε άκριτα, άστοχα, αμήχανα και υπό την επήρεια του ραγιαδισμού που δεν μας έχει ακόμα εγκαταλείψει. Έχει σαφώς να κάνει με την απόλυτα εξουσιαστική σχέση ανάμεσα στην Δύση και την Ελλάδα, εις βάρος της τελευταίας.

Αποτέλεσμα αυτής της σχέσης είναι και η ξενομανία η οποία είναι τόσο αγαπητή στους νεοέλληνες. Δεν ψέγω μόνον εμάς, φυσικά, γι αυτό. Είναι κοινή αγάπη όλων των..εξουσιαζόμενων. Δεν θα ξεχάσω την λατρεία με την οποία υποδέχθηκαν οι Λιθουανοί(έζησα κάποιο καιρό εκεί) τα νεόδμητα τέρατα-πολυκαταστήματα τα οποία κατέστρεφαν τόσο την παραδοσιακή τους αρχιτεκτονική όσο και το (ήδη κατεστραμμένο..)εργασιακό τους καθεστώς.

Ωστόσο, πρέπει να επισημάνω ότι οι νεοέλληνες υπήρξαμε πολύ αχάριστοι σ’ αυτό το πολιτιστικό αλισβερίσι που συμβαίνει πάντα είτε το θέλουμε είτε όχι. Ενώ έχουμε πλούσιες εξαγωγές σε λέξεις, οι εισαγωγές μας είναι πενιχρές. Όπως έγραφε κάποτε ο Καστοριάδης μόνο τις βρισιές μας καταδεχθήκαμε να “μολύνουμε” με ξένες γλώσσες. Βέβαια δεν έζησε να δει την σύγχρονη πνευματική στειρότητα και την κιτς ξενομανία.

Άρα τι μας λείπει? Χωρίς (οικονομική και πολιτική)αυτονομία δεν μπορούμε να έχουμε ψύχραιμη και δημιουργική στάση. Ούτε παιδεία. Νομίζω πως ο νεοέλληνας δεν είναι μόνο υποταγμένος, όπως λέει ο Ξυδάκης, είναι και ανέμπνευστος και πολιτιστικά στείρος εδώ και πολύ καιρό.

 
theoctapus είπε:
Διαβάστε εδώ να ψοφήσετε στο γέλιο

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=204769
Πειράζει που εγώ δεν γέλασα καθόλου?

Μάλιστα θεωρώ ότι στη βάση του το συγκεκριμένο σχόλιο είναι επιτυχέστατο.

Αυτό είναι, λοιπόν, το «μυστικό» της φωτογραφίας; Τα γυναικεία γεννητικά όργανα εξακολουθούν να σοκάρουν, να προσβάλλουν, να ενοχλούν, σε αντίθεση με τα ανδρικά, που τα βλέπουμε παντού, ακόμα και στην... ορχήστρα της Επιδαύρου χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα;
Παρεμπιπτόντως theoctapus, σε περίπτωση που δεν το γνωρίζεις, να σε πληροφορήσω ότι κάθε φορά που μυρίζεις ένα λουλούδι, στην πραγματικότητα οσφραίνεσαι τα γεννητικά όργανα ενός φυτού.

Σε έχει προβληματίσει ποτέ το ότι σου φαίνεται απόλυτα φυσιολογική η φωτογραφία ενός λουλουδιού και προφανώς αστεία η φωτογραφία ανθρώπινων γεννητικών οργάνων?

 
Την περίμενα αυτήν την απάντηση από κάπου.

TGL πές μου σε παρακαλώ ότι αστειεύεσαι. Δηλαδή σε παρακαλώ. Δεν είδα και κανένα smiley. Αν όχι δεν ξέρω από που να αρχίσω.

kostri είπε:
Άρα τι μας λείπει? Χωρίς (οικονομική και πολιτική) αυτονομία δεν μπορούμε να έχουμε ψύχραιμη και δημιουργική στάση.
Ποιός το λέει αυτό; Ποιά λογική αλληλουχία οδηγεί σε κάτι τέτοιο. Δηλαδή πάλι οι απόξω μας φταίνε ή ποιο σωστά, τα απόξω;

Βρε παιδιά να χαρείτε, μην εκφράζετε έτσι αβίαστα κλισέ απόψεις. Έλεος με το θέμα της γλώσσας. Τα 'παμε, την έχουν κάνει κουρέλου, την έχουν αλλοιώσει αλλά με το χέρι στην καρδιά, αυτό μας φταίει; Αν είναι να γίνεται απλά κουβέντα να το δεχτώ, αλλά μην το παρουσιάζετε ως ΤΗΝ πηγή του κακού.

 
theoctapus είπε:
TGL πές μου σε παρακαλώ ότι αστειεύεσαι. Δηλαδή σε παρακαλώ. Δεν είδα και κανένα smiley. Αν όχι δεν ξέρω από που να αρχίσω.
Σε τι ακριβώς να αστειεύομαι?

Θυμάμαι ότι έχεις μια τάση να θεωρείς τα post των άλλων αντικείμενο χλευασμού, όμως θα σε παρακαλούσα να με διαφωτίσεις:

1) Τι βρήκες αστείο στο δικό μου post?

2) Τι βρήκες ξεκαρδιστικά αστείο στο άρθρο που μας παράθεσες?

Please enlighten us. Μπορείς να ξεκινήσεις απ'όπου θέλεις.

 
kostri είπε:
Σε περίπτωση που κάποιος ενδιαφέρεται για το θέμα και όχι για το αν ο Ξυδάκης είναι εχθρός/φίλος, κακός/καλός κτλ. συνεχίζω λέγοντας την γνώμη μου.
Ο Ξυδάκης και η προσέγγισή του είναι το έρεισμα για τη συζήτηση που επιχειρείς. Θεώρησα σωστό να καταδειχθεί η αξία του, πριν συνεχίσει η συζήτηση. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να θεωρούμε αυτά που λέει άξια σχολιασμού, αυτοδικαίως.

Σε έχει προβληματίσει ποτέ το ότι σου φαίνεται απόλυτα φυσιολογική η φωτογραφία ενός λουλουδιού και προφανώς αστεία η φωτογραφία ανθρώπινων γεννητικών οργάνων?
Δεν απαντώ εκ' μέρους του octapus βέβαια, αλλά σου θυμίζω ότι μία φωτογραφία δεν την μυρίζουμε, αλλά την κοιτάζουμε. Η σωστή αναλογία να μιλήσεις αντιστοίχως για μία φωτογραφία λουλουδιού, ή το να μυρίσουμε τα γεννητικά όργανα της κυρίας.

 
Superfunk είπε:
Μα ειναι απλουστατο (τουλαχιστον για τις ΤΡΕΙΣ αυτες λεξεις) μια και οι εννοιες

concept,project & ΕΙΔΙΚΑ budget απλα ειναι ΕΝΝΟΙΕΣ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΓΝΩΣΤΕΣ στους Ελληνες....οποτε και στα....κινεζικα να ηταν το ιδιο εργο θα βλεπαμε.... ;D
η ισοπέδωση, αντίθετα, και τα "sweeping statements" αποτελούν χόμπυ του έλληνα

έτσι ΣΦ;  ;)

μπερδεγουέι, συμφωνώ απόλυτα με το άρθρο

 
πάντως αν σκέφτεστε να συζητήσουμε παράλληλα για τον ίδιο τον αρθρογράφο και για την ουσία ενός συγκεκριμένου άρθρου του (γι' αυτό νομίζω οτι ανοίχτηκε το θέμα), καλύτερα να χωρίσουμε από νωρίς τα θέματα, μπας και τα πιάσουμε ένα προς ένα :)

Σαφές το επιχείρημα του trolley :

trolley είπε:
Ο Ξυδάκης και η προσέγγισή του είναι το έρεισμα για τη συζήτηση που επιχειρείς. Θεώρησα σωστό να καταδειχθεί η αξία του, πριν συνεχίσει η συζήτηση. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να θεωρούμε αυτά που λέει άξια σχολιασμού, αυτοδικαίως.
, αλλά υπάρχει και αντίλογος : δεν μπορεί να περιμένουμε από έναν αρθρογράφο να διαθέτει την ειδίκευση στο δικό μας μόνο θέμα και από εκεί να τον πιάσουμε για τον βγάλουμε "λίγο". Αλλο ο δημοσιογράφος και άλλο ο γνώστης. Θα πρότεινα να παραμείνουμε στην ουσία του θέματος που κληθήκαμε για συζήτηση πάντως. :)

 
blue είπε:
αλλά υπάρχει και αντίλογος : δεν μπορεί να περιμένουμε από έναν αρθρογράφο να διαθέτει την ειδίκευση στο δικό μας μόνο θέμα και από εκεί να τον πιάσουμε για τον βγάλουμε "λίγο". Αλλο ο δημοσιογράφος και άλλο ο γνώστης.
Ωπ... μισό λεπτό. Ακόμη και ο αντιπαθής gdevelek θα συμφωνήσει ότι για ζητήματα γλώσσας χρειαζόμαστε μάλλον ένα γνώστη παρά δημοσιογράφο. Σωστά;

 

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top