- Μηνύματα
- 169
- Πόντοι
- 16
Η μουσική είναι ένας χώρος που κυκλοφορεί πολύ χρήμα μιας και όταν ξεκινήσεις να αναβαθμίζεις εξοπλισμό, συνήθως δεν σταματάς ποτέ.
Με τις επαφές που κάνω και ανταλλάζοντας απόψεις, διαπιστώνω ότι 2 είναι οι κύριες πηγές από όπου οι περισσότεροι Έλληνες μουσικοί (τουλάχιστον όσοι κινούνται στο ροκ) ψωνίζουν. Το Thomann, και οι αγγελίες. Έτσι έχω καταλάβει δηλαδή. Καταστήματα ελάχιστοι. Το δεύτερο το αφήνω στην άκρη μιας και δεν πρόκειται για την κλασσική μορφή εμπορίου.
Το θέμα που με απασχολεί είναι το Thomann (ή ότι άλλο) εναντίον ελληνικών καταστημάτων.
Προσωπικά, όσο μπορώ επιδιώκω να αγοράζω από τα εγχώρια καταστήματα για λόγους ευνόητους. Πολλές φορές όμως οι ίδιοι οι καταστηματάρχες με αναγκάζουν να στραφώ στους Γερμανούς όσο και αν δεν το θέλω. Συνοψίζω τους λόγους:
- Τιμές. Σίγουρα δεν ξέρω αν είναι και πολύ αληθές αυτό μιας και δεν έχω δει καμία εξωφρενική διαφορά στις τιμές των ελληνικών καταστημάτων από αυτές του Thomman. Κατά κανόνα ο Γερμανός είναι πιο φτηνός αλλά συνήθως για ελάχιστα ευρώ ενώ σε ορισμένα μικροπράγματα παρατηρώ ότι είναι ακριβότερος. Αν συνυπολογίσουμε και τα μεταφορικά για μικρές αγορές, τότε το Thomman συνήθως δεν συμφέρει ή συμφέρει για 5-10 ευρώ.
- Ασχετοσύνη. Μεγάλη ασχετοσύνη δυστυχώς από πολύ κόσμο που δουλεύει ή διατηρεί μαγαζιά μουσικών οργάνων. Πολλές φορές, ακόμα και εγώ που είμαι άσχετος διαπιστώνω ότι οι πωλητές δεν το γνωρίζουν το θέμα και θα σου πουν ό,τι μαλακία σκαρφιστούν μόνο και μόνο για να μην απαντήσουν "δεν ξέρω" ή για να σε οδηγήσουν σε αγορά.
- Έλλειψη επιλογών. Καλά για συνοικιακά μαγαζιά δεν το συζητώ, εκεί μόνο μια μάρκα κιθάρες και πένες έχουν, όσοι δεν έχουν κλείσει δηλαδή. Ακόμα όμως και μεγάλα μαγαζιά, εμπορεύονται 2-3 μάρκες και αυτό είναι. Δεν μπορείς να πας σε ένα μαγαζί να παίξεις 3-4 όργανα ή 4-5 πετάλια και να διαλέξεις. Δυστυχώς θα αρκεστείς σε αυτά που φέρνει ο μαγαζάτορας.
- Έλλειψη εμπορευμάτων. Πήγα προχθές να πάρω δώρο ένα delay πετάλι του κιθαρίστα μας για την πρωτοχρονιά. Μεγάλο και γνωστό μαγαζί, μεγάλη και γνωστή μάρκα. Θα το έχουμε σε 20 μέρες απάντησε. Ε γ@@@@ε με. Έψαχνα να βρω ένα πετάλι πριν ένα χρόνο για μένα. Σήκωσα όλη την Ελλάδα στο πόδι. Το πιο κοντινό που μου είπαν ήταν σε 30 μέρες. Από Thomann το είχα σε 3.
Πέρα από τη στήριξη της εγχώριας οικονομίας (αν και δε μιλάμε για ελληνικά προϊόντα), μου αρέσει και η διαδικασία του να πάω σε ένα κατάστημα, να αγγίξω το υποψήφιο αγαθό, να το δοκιμάσω, να πάρω γνώμες. Πολλοί, πάνε και παίζουν στα μαγαζιά και τελικά αγοράζουν από Thomann αλλά αυτό δεν το θεωρώ έντιμο.
Τελικά υπάρχει τρόπος να βελτιωθεί η κατάσταση στα εγχώρια καταστήματα; Είναι θέμα επιλογής ή απλά δεν μπορούν να τα βάλουν με μία οικονομική δύναμη σαν την προαναφερθείσα;
Με τις επαφές που κάνω και ανταλλάζοντας απόψεις, διαπιστώνω ότι 2 είναι οι κύριες πηγές από όπου οι περισσότεροι Έλληνες μουσικοί (τουλάχιστον όσοι κινούνται στο ροκ) ψωνίζουν. Το Thomann, και οι αγγελίες. Έτσι έχω καταλάβει δηλαδή. Καταστήματα ελάχιστοι. Το δεύτερο το αφήνω στην άκρη μιας και δεν πρόκειται για την κλασσική μορφή εμπορίου.
Το θέμα που με απασχολεί είναι το Thomann (ή ότι άλλο) εναντίον ελληνικών καταστημάτων.
Προσωπικά, όσο μπορώ επιδιώκω να αγοράζω από τα εγχώρια καταστήματα για λόγους ευνόητους. Πολλές φορές όμως οι ίδιοι οι καταστηματάρχες με αναγκάζουν να στραφώ στους Γερμανούς όσο και αν δεν το θέλω. Συνοψίζω τους λόγους:
- Τιμές. Σίγουρα δεν ξέρω αν είναι και πολύ αληθές αυτό μιας και δεν έχω δει καμία εξωφρενική διαφορά στις τιμές των ελληνικών καταστημάτων από αυτές του Thomman. Κατά κανόνα ο Γερμανός είναι πιο φτηνός αλλά συνήθως για ελάχιστα ευρώ ενώ σε ορισμένα μικροπράγματα παρατηρώ ότι είναι ακριβότερος. Αν συνυπολογίσουμε και τα μεταφορικά για μικρές αγορές, τότε το Thomman συνήθως δεν συμφέρει ή συμφέρει για 5-10 ευρώ.
- Ασχετοσύνη. Μεγάλη ασχετοσύνη δυστυχώς από πολύ κόσμο που δουλεύει ή διατηρεί μαγαζιά μουσικών οργάνων. Πολλές φορές, ακόμα και εγώ που είμαι άσχετος διαπιστώνω ότι οι πωλητές δεν το γνωρίζουν το θέμα και θα σου πουν ό,τι μαλακία σκαρφιστούν μόνο και μόνο για να μην απαντήσουν "δεν ξέρω" ή για να σε οδηγήσουν σε αγορά.
- Έλλειψη επιλογών. Καλά για συνοικιακά μαγαζιά δεν το συζητώ, εκεί μόνο μια μάρκα κιθάρες και πένες έχουν, όσοι δεν έχουν κλείσει δηλαδή. Ακόμα όμως και μεγάλα μαγαζιά, εμπορεύονται 2-3 μάρκες και αυτό είναι. Δεν μπορείς να πας σε ένα μαγαζί να παίξεις 3-4 όργανα ή 4-5 πετάλια και να διαλέξεις. Δυστυχώς θα αρκεστείς σε αυτά που φέρνει ο μαγαζάτορας.
- Έλλειψη εμπορευμάτων. Πήγα προχθές να πάρω δώρο ένα delay πετάλι του κιθαρίστα μας για την πρωτοχρονιά. Μεγάλο και γνωστό μαγαζί, μεγάλη και γνωστή μάρκα. Θα το έχουμε σε 20 μέρες απάντησε. Ε γ@@@@ε με. Έψαχνα να βρω ένα πετάλι πριν ένα χρόνο για μένα. Σήκωσα όλη την Ελλάδα στο πόδι. Το πιο κοντινό που μου είπαν ήταν σε 30 μέρες. Από Thomann το είχα σε 3.
Πέρα από τη στήριξη της εγχώριας οικονομίας (αν και δε μιλάμε για ελληνικά προϊόντα), μου αρέσει και η διαδικασία του να πάω σε ένα κατάστημα, να αγγίξω το υποψήφιο αγαθό, να το δοκιμάσω, να πάρω γνώμες. Πολλοί, πάνε και παίζουν στα μαγαζιά και τελικά αγοράζουν από Thomann αλλά αυτό δεν το θεωρώ έντιμο.
Τελικά υπάρχει τρόπος να βελτιωθεί η κατάσταση στα εγχώρια καταστήματα; Είναι θέμα επιλογής ή απλά δεν μπορούν να τα βάλουν με μία οικονομική δύναμη σαν την προαναφερθείσα;
