Έχουμε ξαναεπιχειρήσει να αναλύσουμε τι είναι αυτό που κάνει κάποιον επιτυχημένο στο σταρ σύστεμ, να είναι αυτοκαταστροφικός. Νομίζω η τελευταία φορά που κάναμε την κουβέντα ήταν με αφορμή το θάνατο του Κορνέλ.
Εγώ πιστεύω ότι αν παραμένεις καταχρησάκιας από μια ηλικία και μετά, δεν είναι γιατί είσαι πιστός στο drugs and rock 'n' roll. Είναι γιατί απλά έτσι έμαθες από νέος και δεν μπόρεσες ποτέ να απεξαρτηθείς από τον εθισμό. Είσαι βαριά ασθενής με άλλα λόγια.
Οι περισσότεροι ροκ/ποπ σταρς ήταν παιδιά από λαϊκές, φτωχές οικογένειες ενώ είναι εξαίρεση αυτοί που μορφώθηκαν σε ανώτερο επίπεδο. Πολλοί δεν τελείωσαν καν το σχολείο. Μπήκαν απότομα στο σταρ σύστεμ από εκεί που λογίζονταν ως trash. Βρέθηκαν δηλαδή σχεδόν από τη μια μέρα στην άλλη, να έχουν τα πάντα στα πόδια τους ενώ δεν είχαν καταλάβει ακόμα πώς λειτουργεί η ζωή. Αυτό, από μόνο του, είναι η συνταγή της καταστροφής.
Κάποιοι το παράκαναν και προφανώς ο οργανισμός τους δεν είχε αρκετές αντοχές ή απλά ήταν άτυχοι. Την έκαναν ενώ ήταν ακόμη παιδιά. Κάποιοι κατάφεραν να μεγαλώσουν και να καταλάβουν ότι αυτό το lifestyle φέρνει την ημερομηνία λήξης πολύ πιο κοντά, οπότε "σοβαρεύτηκαν". Με πολλά μπρος-πίσω προφανώς αλλά έφτασαν σε μια σεβαστή ηλικία σχετικά υγιείς και καθαροί. Και κάποιοι άλλοι δεν κατάφεραν να ξεφύγουν ποτέ πραγματικά. Δεν είχαν τα πνευματικά εφόδια; Είχαν σοβαρή κατάθλιψη; Παρέμειναν έφηβοι εσωτερικά; You name it, όλα παίζουν.
Το έχουμε δει άπειρες φορές. Λεφτά, δόξα, θαυμασμός, επιτυχία κλπ, δεν είναι το αντίδοτο. Γίνεται να έχεις όλα όσα είχες ποτέ ονειρευτεί and then some και να συνεχίζεις να κάνεις άπειρο κακό στον εαυτό σου συνειδητά ή μη.
Υ.Γ. Λεπτομέρεια αλλά αυτού του εμπορικού βεληνεκούς οι μουσικοί δεν αγοράζουν street drugs παίδες. Έχουν δικό τους έμπορο και ντελιβερά και το σταφ είναι το καθαρότερο της αγοράς.
