Μπαίνω λοιπόν με πιο φιλοσοφική διάθεση.
Το δικαίωμα του καλλιτέχνη στο έργο του είναι απόλυτο. Αν ο Στράτος πέρασε από 15 ουίσκια, 2 μπάφους (μόνο) και του πέσαν τα μαλιά (η χαίτη) για να ποστάρει αυτό το κομμάτι, κανείς μας δε το ξέρει. Δε θέλει να το ξαναπεράσει και έχει απόλυτο δίκιο.
Αυτά τα ότι δε ξέρεις τι και ποιόν επηρρεάζεις ισχύουν, αλλά τελικά ισχύουν για τα πάντα. Στο κάτω κάτω εκατομύρια μπούρδες κυκλοφορούν έξω (όπως είπαν και άλλοι) και μπορεί κάποιοι να παθαίνουν πλάκα με αυτά!
Το νόημα είναι ένα για μένα:
Ο Στράτος αποφάσισε να μοιραστεί μαζί μας αυτό το κομμάτι και πολύ καλά έκανε. Όλοι μας λέμε το ίδιο, πως βασισμένοι σε αυτό που ακούσαμε θέλουμε κι άλλο, θεωρώντας ότι και τα υπόλοιπα θα είναι του ίδιου επιπέδου. Μπορεί να ισχύει, μπορεί κι όχι (εγώ λέω ότι ισχύει, και ότι θέλω να ακούσω και άλλα από τον Στράτο). Το γεγονός, όμως, είναι πως μόνο ο Στράτος μπορεί να ξέρει τα κομμάτια του σε σύγκρισή με αυτό, οπότε ας τον αφήσουμε να τα μοιραστεί όποτε και αν θελήσει.
[/δικηγόρος χωρίς να χρειάζεται]