Όλες καλά θα παίζανε αν τις δοκίμαζε. Εδώ βασικά έχουμε ένα βίντεο που μας λέει ότι ένας master builder της fender διαλέγει κιθάρα με βάση το playability και το εργοστασιακό setup και προφανώς ο ήχος τον ενδιαφέρει στο τέλος ( ή ότι βάση των προηγούμενων προϋποθέσεων η κιθάρα θα έχει και καλό ήχο (. Σε κάθε περίπτωση δεν κάνει καμία ηχητική σύγκριση ενώ αποφαίνεται ότι η τελική του επιλογή έχει πολύ καλό ήχο. Αλλά σε σχέση με τι;
Γενικώς δεν πολυκατάλαβα τον στόχο του όλου πράγματος.
Όλες καλά θα παίζανε αν τις δοκίμαζε. Εδώ βασικά έχουμε ένα βίντεο που μας λέει ότι ένας master builder της fender διαλέγει κιθάρα με βάση το playability και το εργοστασιακό setup και προφανώς ο ήχος τον ενδιαφέρει στο τέλος ( ή ότι βάση των προηγούμενων προϋποθέσεων η κιθάρα θα έχει και καλό ήχο (. Σε κάθε περίπτωση δεν κάνει καμία ηχητική σύγκριση ενώ αποφαίνεται ότι η τελική του επιλογή έχει πολύ καλό ήχο. Αλλά σε σχέση με τι;
Γενικώς δεν πολυκατάλαβα τον στόχο του όλου πράγματος.
Θεωρώ ότι σκοπός του βίντεο είναι να αναδείξει το πόσο τα φθηνότερα μοντέλα των εταιριών, και γενικά αν θέλετε, οι πιο budget κιθάρες έχουν ανέβει ποιοτικά τα τελευταία χρόνια σε σχέση με το παρελθόν. Όπως αναφέρεται και στο βίντεο, όταν αυτοί ήταν πιτσιρικάδες, αλλά και εγώ που δεν έχω την ηλικία τους, ξεκινούσαμε τα entry level ή budget όργανα ήταν:
1. Ελάχιστα ως προς την ποικιλία (δεν μιλάω για άπειρα χρώματα, σχέδια, επιλογή ηλεκτρικών, neck shapes, τάστα κτλ που υπάρχουν τώρα, ούτε καν)
2. Είχαν τρομερά θέματα σε quality control και κάποια ήταν σχεδόν ακατάλληλα προς χρήση.
3. Κόστιζαν πολύ παραπάνω
Το ότι ένας master builder της Fender δίνει κάποια βασικά tips ως προς το πώς διαλέγει ανάμεσα σε 20-30 κιθάρες το βρήκα ενδιαφέρον. Όπως και να το κάνουμε, πρώτος παράγοντας είναι το μάτι, μετά το χέρι και μετά ο ήχος (τουλάχιστον για μένα), οπότε συμφωνώ μαζί του (όχι απόλυτα για το setup γιατί αυτό το φτιάχνεις και είναι και προσωπικό θέμα).
Βέβαια εκτός αυτού, αποτελεί και μία ωραία διαφήμιση για τη Squier, θυγατρική της Fender της οποίας υπάλληλος είναι ο συγκεκριμένος κύριος. Όλα θεμιτά από εμένα, πάντα μου αρέσει το περιεχόμενο του Phillip McKnight άλλωστε.
Ο καθένας μας διαλέγει προφανώς διαφορετικά, its totally fine και λογικό. Άλλα κριτήρια θέτει ο καθένας ως προτεραιότητα, αλλιώς ακούμε κτλ κτλ. Τον ακουστικό ήχο δεν τον λαμβάνω υπόψη μου ποτέ προσωπικά. Θα κουμπώσω μόνο ένα όργανο το οποίο πληρεί τις 2 πρώτες προδιαγραφές. Μου αρέσει οπτικά, άρα με έκανε να το πιάσω στα χέρια μου, και δεύτερον με βολεύει το μανίκι. Μετά κάνω ένα βασικό inspection αναφορικά με ταστοδουλειά, φινίρισμα, αίσθηση γενικά. Αν όλα με βρίσκουν θετικό, τότε την κουμπώνω. 99% των φορών, για να μην πω 100%, όταν περνούσε μία κιθάρα αυτά τα κριτήρια ποτέ δεν με απογοήτευσε ως ήχο. Από εκεί και πέρα, ο ήχος για μένα, είναι το πιο εύκολο να αλλάξω/τροποποιήσω, ειδικά όταν αγοράζω μία budget κιθάρα. Για αυτό δεν δίνω και πολύ σημασία σε αυτό το κομμάτι. Αν θέλω μπορώ να αλλάξω ένα μαγνήτη, να βάλω ποιοτικά ηλεκτρικά και να το φέρω εκεί που θέλω, αν λέω αν, πετύχω μία εξαιρετική κιθάρα στο χέρι και στην αίσθηση που για κάποιο λόγο δεν με ικανοποιεί απόλυτα ως προς τον ήχο. Αλλά το θέμα είναι ότι πλέον ακόμα και όργανα των 200 ευρώ παίζουν και μάλιστα πολύ καλά (το setup το θεωρώ απαραίτητα σε όλα τα όργανα που αγοράζονται καινούργια) εν αντιθέσει 10-15 χρόνια πριν, και προφανώς παλιότερα, που τα πράγματα ήταν πιο προς τη μαύρη περιοχή της ποιότητας.
Παραξενο που ενας MASTER builder δεν ξερει οτι οταν ισιώσεις ενα μπρατσο (μηδενιζοντας το relief αν το fretwork το επιτρεπει) εξαφανιζεται και το chocking out στο ψηλα τάστα (για την CV λεω που επειδη εχει εναν τονο relief "τσοκαρει" στα ταστα πανω απο το 14).
Επίσης το να διαλέγεις ή να απορρίπτεις μια κιθαρα επειδη εχει καλο/κακό εργοστασιακο σετ απ ειναι το λιγοτερο ΗΛΙΘΙΟ.....
Aν εχεις πολυ relief το action στα τελευταια ταστα δεν επηρεαζεται ,ετσι κι αλλιως το action το φτιαχνεις απο τη γεφυρα οχι με το relief (το truss rod δεν επηρεαζει τιποτα πανω απο το 3 και κατω απο το 12 ) τωρα.... λογω της γεωμετριας ΤΡΙΖΕΙ στα ταστα μετα το 14,αντιθετα αν ισιωσεις το μπρατσο (κοντα στο 0 οπως το εχω π.χ. σε ολες τις κιθαρες μου) οι χορδες παιρνουν "αερα" μετα το 14 και δεν τριζουν.
Ειναι καθαρα θεμα γεωμετριας.
Το "μηδενικο" relief (ή και το ΑΡΝΗΤΙΚΟ οπως το εχει π.χ. ο Εric Johnson ) ειναι και θεμα fret leveling & φυσικα παιχτικου στυλ.
Καποιοι μπορουν να παιξουν καποιοι οχι.
Γενικα μιλωντας ΙΣΙΩΣΤΕ καργα τα μπρατσα σας....θα ανταμειφθείτε και ηχητικα και παιχτικα.
Τα εχει πει αλλωστε πολλες φορες και ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ
>Το relief στις ηλεκτρικές κιθάρες (και στις ακουστικές τρόπον τινά) είναι ο μεγαλύτερος αστικός μύθος που κατατρέχει το όργανο από τότε που οι αστικοί μύθοι απέκτησαν σημασία. Τεντώστε τα μανίκια σας κι ένας γενναίος νέος κόσμος ήχου, ωραίου action και -σημειώστε- sustain, εκεί που το όργανο το χρειάζεται περισσότερο, δηλ. από 8-9 τάστο και μετά. Επίσης είναι το κλειδί για χαμηλό action χωρίς πνίξιμο bends στις ψηλές περιοχές μέχρι το 21-22 τάστο. Ή σε 7,25" radius ταστιέρες.
Κάθε όργανο διαφέρει (γεωμετρία και μορφολογία), οπότε θέλει λίγο tweak μέχρι να βρεθεί η χρυσή τομή/συμβιβασμός.<
Δηλαδη, παίρνεις ας πουμε μια 24ταστη (ή και 21ταστη απο αυτες που έχεις εσυ), ρυθμίζεις relief στο μηδέν, και action μέσω γέφυρας στο τελευταίο τάστο, επίσης στο μηδεν, και στην συνέχεια αυξάνοντας το relief ΔΕΝ βλέπεις αύξηση του action στο τελευταίο τάστο?
Εχω την εντύπωση πως ο master builder επέλεξε με την κατασταλαγμένη γνώση του έμπειρου luthier αλλά σαν απλός καταναλωτής.
Ανάφερε πολλά σημαντικά κρυφά σημεία που μπορεί να ταλαιπωρούν κάποιον κιθαρίστα όπως π.χ. το πλάτος της γέφυρας και τα πλεονεκτήματα - μειονεκτήματα που προσφέρει το κάθε ένα ή το βερνίκι στο μπράτσο.
Στην ουσία η κιθάρα που διάλεξε είναι ένα working mans' instrument για να παίζεται.
Αφού έχει τις απαραίτητες προδιαγραφές για να παίζει εύκολα, με λίγο ρύθμισμα στο σεταπ όπως είπε, θα γίνει τουφέκι. Οι δε μαγνήτες έτυχε να ειναι του γούστου του αλλά και να μην ήταν, είναι αυτό που αλλάζει ευκολότερα.
Δηλαδη, παίρνεις ας πουμε μια 24ταστη (ή και 21ταστη απο αυτες που έχεις εσυ), ρυθμίζεις relief στο μηδέν, και action μέσω γέφυρας στο τελευταίο τάστο, επίσης στο μηδεν, και στην συνέχεια αυξάνοντας το relief ΔΕΝ βλέπεις αύξηση του action στο τελευταίο τάστο?
Mια χαρά εξαιρετικό video. Δεν είναι επιμορφωτικό, δηλ. δεν μας λέει τι "πρέπει να προσέξουμε" αλλά διαλέγει με βάση τη δική του θεώρηση. Διάλεξε με λογική σειρά (μάτι, feel-όχι setup, ψιλοχέστηκε για τον ήχο, αλλά ξέρει τι να περιμένει από μια βαριά ή μια ελαφριά κιθάρα). Επισήμανε τα βασικά σημεία τσεκαρίσματος, έδωσε ένα ωραίο tip για γλιστράδα σε gloss neck, για όποιον δεν θέλει να "ματάρει" με σύρματα. Εγώ δεν το ήξερα πάντως.
Δηλαδη, παίρνεις ας πουμε μια 24ταστη (ή και 21ταστη απο αυτες που έχεις εσυ), ρυθμίζεις relief στο μηδέν, και action μέσω γέφυρας στο τελευταίο τάστο, επίσης στο μηδεν, και στην συνέχεια αυξάνοντας το relief ΔΕΝ βλέπεις αύξηση του action στο τελευταίο τάστο?
Mπερδέυτηκα, τι εννοείς action στο μηδέν; Δεν χρειάζεται να αποδείχθεί κάτι. Η βέργα δεν αλλάζει τη γεωμετρία TOY MANIKIOY στα πρώτα και στα τελευταία τάστα είναι απλό. Αλλάζει όμως τη σχέση που έχει το μανίκι με την απόσταση χορδών.
Case study:
Μανίκι dead straight, action στο 12 1.5mm, στο 21 1.7mm.
Xαλαρώνω βέργα/δίνω relief και επαναφέρω το action μέσω γέφυρας στο 1.5mm στο 12ο τάστο. Τώρα, ανάλογα το πόσο relief έχουμε, το action στο 21 θα είναι μικρότερο η το πολύ ίσο του 1.5mm.
Σφίγγω βέργα δίνω ενα ελαφρύ αντισκέβρωμα, επαναφερω το action μέσω γέφυρας στο 1.5mm στο 12ο. Τώρα το action στο 21 έχει πάει στα 2mm.
Όσον αφορά το setup, o Thorn εστίασε στο ότι εκ κατασκευής η CV δεν θα μπορούσε να ικανοποιήσει τη δική του θεώρηση για το ύψος χορδών λόγω fboard radius και ότι θα έπρεπε να σηκώσει action για να μην έχει θέματα και έτσι είναι. Προφανώς το relief που "βλέπει" δεν είναι τόξο και προφανώς ξέρει πως και μετά το tweak δεν θα του ρθει εκεί που θέλει ΑΥΤΟΣ. Επίσης, μια κιθάρα η οποία έχει κακό setup στο σημείο πώλησης, είναι πολύ πιθανόν να κρύβει πίσω της τυχόν προβλήματα (σε ταστοδουλειές, σε γεωμετρία ταστιέρας, σε ύψη nut κλπ.)
Αυξάνω relief σημαίνει πνίξιμο στα ψηλά. Ισιώνω μανίκι σημαίνει έχω περισσότερο αέρα για τα σηκώματά μου και φυσικά περισσότερο σουστέην εκεί που το χρειάζομαι και περισσότερο. Η ρύθμιση του rod επηρεάζει το action και στο nut και στη μέση και στην άλλη άκρη της ταστιέρας (22-24 τάστο).
Embrace the buzz, people, believe in zero relief!
ΥΓ. Έλα δεν θέλω "δάσκαλε" και "master" και τέτοια χαζά. Δεν είναι αυτό που φαίνεται...εδώ μιλάμε για τηγάνια ας πούμε...
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να σας βοηθήσει να εξατομικεύσετε το περιεχόμενο, να προσαρμόσετε την εμπειρία σας και να σας κρατήσει συνδεδεμένους εάν εγγραφείτε.
Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε αυτόν τον ιστότοπο, συναινείτε στη χρήση των cookies από εμάς.
Αγγελίες
ή ότι βάση των προηγούμενων προϋποθέσεων η κιθάρα θα έχει και καλό ήχο (
