Αγαπητέ 777,
Εγώ από την άλλη, έχοντας, κατά την γνώμη μου, υγιέστατα παιδικά χρόνια, άκουγα Θεία Λένα και Λιλιπούπολη (την οποία βάζω και σήμερα στα παιδιά μου) έβλεπα Κλούβιο και Σουβλίτσα, διάβαζα Σεραφίνο και Τιραμόλα.
Εμαθα επίσης να αντιμετωπίζω τα πράγματα με χιούμορ, να μην είμαι εριστικός και να μην κρίνω και μιλάω για ανθρώπους όταν δεν (τους) γνωρίζω.
Τώρα, το πως εξελίχθηκα μουσικά και κατά συνέπεια τι θεωρώ kinda jazzy και που ορκίζομαι, δεν του πέφτει λόγος κανενός.
ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΑΣΤΕΙΟ (χωρίς περιττά θαυμαστικά).