Δεν θα διαφωνήσω ότι έχει ενδιαφέρον να βλέπεις ντοκιμαντέρ με making of, να μαθαίνεις τεχνικές κλπ, το έχω κάνει κι εγώ.
Αλλά εδώ ρωτήθηκε κάτι συγκεκριμένο. Ποια (λίγα) άλμπουμ θεωρούμε τόσο σημαντικά που θα θέλαμε να δούμε την παραγωγή τους από κοντά.
Στο θέμα της παραγωγής υπάρχουν δύο σχολές. Κάποιοι τη θεωρούν αυτοτελή διαδικασία και ενδιαφέρονται να μαθαίνουν τεχνικές και μεθοδολογίες. Εγώ πάλι ανήκω στη (μειοψηφούσα) σχολή που λέει ότι η παραγωγή διαπλέκεται με την καλλιτεχνική αξία του αποτελέσματος και είναι δύσκολο να αφαιρεθεί χειρουργικά, σαν κάτι μεμονωμένο.
Υπάρχει το ένα άκρο: υπέροχα περιτυλίγματα (βλέπε τις παραγωγές του Τζάστιν Τίμπερλεϊκ πχ, από τις καλύτερες που έχω ακούσει) για υπέροχο αέρα κοπανιστό.
Και το άλλο άκρο: ανυπαρξία παραγωγής για πολύ καλό υλικό (ειδικά στην εποχή του lo-fi).
Υπάρχουν και ενδιάμεσες θέσεις, δεν είναι άσπρο μαύρο, απλώς εγώ θέτω σαν προϋπόθεση να με εκφράζει το περιεχόμενο. Για αυτό και στην ερώτηση του op δεν μπορώ παρά να βάλω άλμπουμ που με εκφράζουν, που άλλαξαν τη ζωή μου και που η μεθοδολογία της παραγωγής τους έχει για μένα τεράστια καλλιτεχνική αξία.