Ποιών 3 album τη δημιουργία θα παρακολουθούσατε;

[theoctapus]

Γι' αυτό και λέω συνολική όχι σκέτο καλλιτεχνική.

 

[Stoner Jackass]

Χμμμμ....μάλλον ξεχνάω πάμπολλα

1)Μεσα στην νύχτα των άλλων -Τρύπες (θα συγκρατηθώ και θα μείνω μόνο σε αυτό)  ;D ..Είναι το πιο ατμοσφαιρκό αλμπουμ τους.

2)In Utero -Νirvana (πρέπει να το ανέφερε και o Fleamail)

3) Born under a bad sign - Albert King ( για να χαζεύω τις αλλοιώσεις στο πρόσωπο του βασιλιά όταν κλαίει στα lead)  ;D

 

[audiokostas]

Χωρίς να πατρονάρω κανέναν βέβαια, έχω την εντύπωση ότι πολλοί συμφορουμίτες γράφουν για τα άλμπουμ που τους αρέσουν και όχι σε σε ποιες ηχογραφήσεις θα θέλαν να ήταν παρόντες / παρούσες.

Μου φαίνεται αδιανόητο να σου δωθεί once in a lifetime (τους Talking Heads δεν τους είπε κανείς) να μπορέσεις να είσαι παρόν σε ένα ιστορικό μουσικό γεγονός (στούντιο ή live), να γνωρίσεις από κοντά τους μύθους σου και να περάσεις καλά και να μην θέλεις να επιλέξεις το άπιαστο.

Βέβαια ο καθείς και τα γούστα του και δραγουμάνος στα όνειρα κανενός δεν μπαίνω.

Αλλά σκεφτείτε να πας καφέδες στους Presley/Perkins/Lewis/Cash σε εκείνη την ηχογράφηση και να φύγεις λέγοντας "hey, don't quit your day jobs", να πεις στον Robert Johnson "με τρία ακκόρντα θα βγάλεις το ψωμί σου αραπάκο;", να πας γάλα στη Joplin "με το μπαρδόν αλλά δεν είχε τίποτα άλλο στο ψυγείο ματμαζελίτσα μου, θέλεις και κουλουράκια;", να πεις στον Hendrix "μάπα το κούτσουρό σου χίπυ αλλά κι εσύ θες δουλειά", να πεις στον Jamerson "καλα ρε μονοδάχτυλε, μπορείς και παίζεις μ' αυτό το τόξο;", "κυρα Stevie Nicks έλα να προβάρουμε σπίτι τα κομμάτια μπας και δεις το φως σου και πατήσεις καμιά νότα", να πεις στον Keith Moon "πιάσε το τέμπο ρε κι άσε τα χαζά" και άλλα όμορφα.......

Ρε ονειρευτείτε λίγο, τζάμπα είναι.  ;D

 

[bouzoukleri]

Ρε ονειρευτείτε λίγο, τζάμπα είναι.  ;D

σιγά μην ξυπνήσω  ......  ;D

 

[mustafank]

Θα παραβώ λίγο τους "όρους" του ΟΡ (μια και γνωριζόμαστε, προσωπικά, με τον μίστερ και δε νομίζω να με κρατήσει κακία  ;D ;D ) και θα βάλω τρεις ξένους και τρεις ντόπιους

για τα εν οίκω:

1.Δ.Σαββόπουλος "Ο μπάλλος"

2.Θ.Παπακωνσταντίνου "Ο βραχνός προφήτης"

3.Τζίμης Πανούσης "Μουσικές Ταξιαρχίες"

για τα ξένα:

1.Pink Floyd "Animals"

2.Wipers "Youth of America"

3.The Doors "LA Woman"

 

[odis13]

Θα κανω και εγω μια μινι παρεμβαση για να δηλωσω πως και εγω, αν εβαζα καποιο δισκο των Pink Floyd (πραγμα που σκεφτηκα σοβαρα να κανω) ΔΕΝ θα εβαζα το Dark Side of the Moon ή το Wall, thank you kindly, αλλα το Animals.

Kαι πειτε μας και περιεργους αμα λαχει.

 

[kwstas79]

Άλλη μια ψήφο για το Animals, πανκ ρε. Και αφήστε το dark side για τους κουλτούρες. Επίσης Caravanserai, ο καλύτερος (λατινοπρόγκ) δίσκος, και την τριάδα κλείνει το De Mysteriis Dom Sathanas για την πολεμική του ατμόσφαιρα.

Αλλά προειδοποιώ, όλα μπορεί και πρέπει να αλλάξουν αύριο.

 

[kwstas79]

Και κάτι χαριτωμένο: τα live albums πιάνονται; Χοχοχο, αστειάκης.

 

[mustafank]

Και κάτι χαριτωμένο: τα live albums πιάνονται; Χοχοχο, αστειάκης.

Aν σου πω, ότι σκεφτόμουν το ίδιο; 

 

[audiokostas]

Και κάτι χαριτωμένο: τα live albums πιάνονται; Χοχοχο, αστειάκης.

Αργήσατε 

Εγώ έβαλα 3.

 

[samy paraga]

Αργήσατε 

Εγώ έβαλα 3.

Τσαμπατζή σε κόβω μάστορη .Δεν σε νοιάζει πως παράξαν τέχνη οι καλλιτέχνες ,αλλά να μπεις τσάμπα στη συναυλία  ;D

 

[Χάρης Ο]

Made in Japan - D.P

Να αλλαζω χορδες στον κιθαριστα τους.Μονο αυτο θα μου εφτανε. 8)

Donna Summer - Bad girls

Θελει ο φλωρος να κρυφτει, αλλα η χαρα δεν τον αφηνει. ;D ;D

 

[nickkk]

1) Pantera - Cowboys From Hell

2) Metallica - Master of Puppets

3) Nevermore - Dead Heart in a Dead World

 

[Nestoras]

1) Summer days (and summer nights) - Beach boys.

2) A night at the opera - Queen.

3) Eat 'em and smile - David Lee Roth.

 

[Terry RoscoeBeck5]

3) Eat 'em and smile - David Lee Roth.

Αυτό και αν είναι έκπληξη. Θα έχανα στοίχημα ότι θα έβλεπα το in the court of crimson king. 

 

[Nestoras]

Αυτό και αν είναι έκπληξη. Θα έχανα στοίχημα ότι θα έβλεπα το in the court of crimson king. 

Μα το θέμα είναι ποιά θα 'θελα να παρακολουθήσω. Π.χ. πως το 1965 βγάλανε αυτόν το ήχο, πως δούλευαν τα φωνητικά κλπ κλπ κλπ.

http://www.youtube.com/watch?v=0a49McFOFp0

Για τα άλλα είναι προφανές το γιατί.

 

[sfaku]

Σε σχέση με τη διάκριση ανέμεσα σε α) αγαπημένα άλμπουμ και β) άλμπουμ που αξίζει κανείς να δει πώς έγινε η παραγωγή τους, θα έλεγα ότι για μένα τα β δεν μπορούν παρά να είναι υποσύνολο των α. Θα έγραφα και τη μαθηματική έκφραση του παραπάνω, αλλά είναι πολύ αργά για να μάθω μαθηματικά στις τρεις παρά το πρωί.

Ξέχασα εχθές:

Stooges: The Stooges

Bowie: Ziggy Stardust

Velvet: Μπανάνα

Και δεκάδες άλλα.

 

[AuditoryDriving]

Σε σχέση με τη διάκριση ανέμεσα σε α) αγαπημένα άλμπουμ και β) άλμπουμ που αξίζει κανείς να δει πώς έγινε η παραγωγή τους, θα έλεγα ότι για μένα τα β δεν μπορούν παρά να είναι υποσύνολο των α.

Όχι απαραίτητα νομίζω.. παρακολουθώντας τα making of classic albums ντοκυμαντέρ στο youtube, είδα την παραγωγή (και το στόρυ και τις συνθήκες αλλά δεν ειναι επί του παρόντος) πολλών άλμπουμ που δε θα τα έβαζα στα αγαπημένα μου, πολλά από αυτά όμως ανέβηκαν στην υπόληψη μου.. ακόμη πχ και πιο λάιτ άλμπουμ όπως το hysteria των leppard έχουν τρομερή δουλειά και όμορφες ιδέες απο πίσω που δεν γίνονται απαραίτητα εύκολα αντιληπτές κατά την ακρόαση του άλμπουμ λόγω του ότι είναι πολύ λεπτεπίλεπτες ή/και και όμορφα ενσωματωμένες. Επιπλέον, πολλά άλμπουμ έχουν τρομερές ιστορίες πίσω από την παραγωγή τους (πχ άκυρο, η random εμφανιση του (αγνώριστου πλέον) Syd Barret στα recording sessions του Wish you were here)

Πρόχειρη δικιά μου τριάδα, της ώρας:

1. Tom Waits - Closing Time

2. Queen - Queen 2

3. Marillion -Clutching at straws

(κάποια κλασικά δεν τα βάζουμε καν εννοείται, είναι πολύ προφανή... )

Γενικά οι λόγοι που κάνουν για μένα ενδιαφέρουσα την διαδικασία παραγωγής ενός άλμπουμ είναι πέρα από την διαδικασία και τις τεχνικές αυτές καθαυτές και οι συγκυρίες και οι σχέσεις ανάμεσα στους συντελεστές... φανταστείτε τώρα σε φάση τι γινόταν στο Final Cut των Floyd ή στο rumours των fleetwood mac...)

Σε μια κατηγορία από μόνο του θα έβαζα το Made in Heaven των Queen, η παραγωγή του οποίου έγινε χωρίς τον Mercury.

Ά, επίσης θα θελα να μπορούσα να ρίξω μια ματιά στο studio των Camel όταν ηχογραφούσαν το I Can See Your House from Here για να δω πως διάολο βγαίνει αυτός ο ήχος στο Ice (οκ, Latimer είναι αυτός αλλά οκ...)

Άντε και τέλος το brothers in arms.... ειδικά αν ριφφ του σαξοφώνου στο Your Latest Trick έκατσε κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων... ε αυτή η στιγμή που το ακούνε πρώτη φορά, πρέπει να ναι αυτό που λένε μαγεία.

Εδιτ: και προφανώς, σε οποιοδήποτε του Rory, έστω και για 1 δευτερόλεπτο, έστω και σε όνειρο βρε αδερφέ...

εδιτ 2:

Και κάτι χαριτωμένο: τα live albums πιάνονται; Χοχοχο, αστειάκης.

μ' έπνιξες κώστας! χαχαχαχαχαχ

 

[sfaku]

Όχι απαραίτητα νομίζω.. παρακολουθώντας τα making of classic albums ντοκυμαντέρ στο youtube, είδα την παραγωγή (και το στόρυ και τις συνθήκες αλλά δεν ειναι επί του παρόντος) πολλών άλμπουμ που δε θα τα έβαζα στα αγαπημένα μου, πολλά από αυτά όμως ανέβηκαν στην υπόληψη μου..

Δεν θα διαφωνήσω ότι έχει ενδιαφέρον να βλέπεις ντοκιμαντέρ με making of, να μαθαίνεις τεχνικές κλπ, το έχω κάνει κι εγώ.

Αλλά εδώ ρωτήθηκε κάτι συγκεκριμένο. Ποια (λίγα) άλμπουμ θεωρούμε τόσο σημαντικά που θα θέλαμε να δούμε την παραγωγή τους από κοντά.

Στο θέμα της παραγωγής υπάρχουν δύο σχολές. Κάποιοι τη θεωρούν αυτοτελή διαδικασία και ενδιαφέρονται να μαθαίνουν τεχνικές και μεθοδολογίες. Εγώ πάλι ανήκω στη (μειοψηφούσα) σχολή που λέει ότι η παραγωγή διαπλέκεται με την καλλιτεχνική αξία του αποτελέσματος και είναι δύσκολο να αφαιρεθεί χειρουργικά, σαν κάτι μεμονωμένο.

Υπάρχει το ένα άκρο: υπέροχα περιτυλίγματα (βλέπε τις παραγωγές του Τζάστιν Τίμπερλεϊκ πχ, από τις καλύτερες που έχω ακούσει) για υπέροχο αέρα κοπανιστό.

Και το άλλο άκρο: ανυπαρξία παραγωγής για πολύ καλό υλικό (ειδικά στην εποχή του lo-fi).

Υπάρχουν και ενδιάμεσες θέσεις, δεν είναι άσπρο μαύρο, απλώς εγώ θέτω σαν προϋπόθεση να με εκφράζει το περιεχόμενο. Για αυτό και στην ερώτηση του op δεν μπορώ παρά να βάλω άλμπουμ που με εκφράζουν, που άλλαξαν τη ζωή μου και που η μεθοδολογία της παραγωγής τους έχει για μένα τεράστια καλλιτεχνική αξία. 

 

[Superfunk]

Εγώ πάλι ανήκω στη (μειοψηφούσα) σχολή που λέει ότι η παραγωγή διαπλέκεται με την καλλιτεχνική αξία του αποτελέσματος και είναι δύσκολο να αφαιρεθεί χειρουργικά, σαν κάτι μεμονωμένο.

ΑΥΤΟ ειναι η πραγματικη παραγωγη,οσο και να το θεωρεις.....μειοψηφούσα σχολή