oselifer είπε:
Το ζητούμενο είναι αφού αγοράζεις μια ακριβή κιθάρα να έχει και ακριβά υλικά.
Ένα ολόμαυρο, καλοστεγνωμένο, χωρίς πολλούς πόρους κομμάτι έβενος, ΔΕΝ κοστίζει πάνω από 20ΕΥΡΩ σε έναν μεμονωμένο κατασκευαστή. Για τη
Gibson, υπολόγισε το πολύ 10 ευρώ ανά ταστιέρα...
Θεωρώ ότι το richlite μπορεί να τους βγαίνει και πιο ακριβά...για να μην πούμε και για τα πλεονεκτήματα έναντι των καιρικών συνθηκών...
Προσωπικά δεν θα δίσταζα να χρησιμοποιήσω οποιοδήποτε υλικό μου κάνει τη δουλειά.
Η σύγκριση μεταξύ δύο διαφορετικών οργάνων με 'θεωρητικά' ίδια υλικά είναι κατ' εμέ άτοπη. Ναι, δύο όργανα με ίδια υλικά θα ΄χουν παρόμοια ηχητική συμπεριφορά, ποτέ όμως ακριβώς ίδια.
Ποτέ δύο κομμάτια εβένου πχ, δεν έχουν την ίδια συχνοτική απόκριση. Το ίδιο ισχύει και για τα υπόλοιπα μέρη ενός οργάνου(ξύλα, hardware, μαγνήτες, ηλεκτρικά, κλειδιά).
Για να έχουμε ένα Α συμπέρασμα, για παράδειγμα για το υλικό της ταστιέρας, θα πρέπει στο ΙΔΙΟ όργανο, να χρησιμοποιήσουμε δύο διαφορετικά υλικά.
Για να 'ναι τα συμπεράσματα ασφαλή (όχι απαραίτητα ακριβή), θα πρέπει το πείραμα να γίνει πολλές φορές, με πολλούς 'κριτές' και μάλιστα σε blind tests για να αποφευχθεί οποιαδήποτε υπόνοια προκατάληψης.
Όταν συγκρίνουμε δυο όμοια όργανα με διαφορετικές ταστιέρες, στην ουσία συγκρίνουμε δύο ανόμοια πράγματα, αν λάβουμε υπόψη το πλήθος των παραμέτρων που μπορούν να διαφοροποιήσουν τον ήχο τους.
Για το αισθητικό μέρος πάω πάσο, γούστα είναι αυτά. (προσωπικά το εξέλαβα ως ένα τέλειο κομμάτι εβένου, όταν το είδα)
Για το θέμα αίσθησης, επίσης πάω πάσο (και πάλι υποκειμενικά δεν με ξένισε κάτι..)
Η φοβία για το 'διαφορετικό' είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό. Και η δύναμη της συνήθειας, ένα άλλο.
Μπορώ να φανταστώ τι 'σούρνανε' σε όσους έπαιζαν με Fender, τη δεκαετία του '50...