Η αλήθεια είναι πως στις κερκίδες ήταν λίγο χαμηλά οι στάθμες ειδικά στην αρχή. Αυτή την πληροφορία έχω κι εγώ από φίλους που ήταν εκεί...και το διαπίστωσα και μόνος μου όταν ανέβηκα επάνω (αποκαμωμένος πλέον...)στο I Believe In Miracles (15' πριν το τέλος).
Σε όλο όμως το live βρισκόμουνα περίπου 5-6 μέτρα πίσω από την 1η σειρά και λίγο αριστερά από τον Vedder...σε εκείνο το σημείο ήταν μια χαρά και όσο δυνατά έπρεπε για να μην βγάλουμε πονοκέφαλο μετά από 2,5 ώρες και να νιώσουμε την ένταση και τη δυναμική του group!
Κι επειδή η αλήθεια είναι κάπου στη μέση και τα κλειστά γήπεδα δεν είναι οι πλέον κατάλληλοι χώροι για συναυλίες, αλλά επειδή νομίζω πως το sound crew των Pearl Jam έκανε ήχο σε καμιά 15αριά γήπεδα μόνο σε αυτή την τουρνέ (δείτε που έπαιξαν σε Τσεχία, Κροατία, Ισπανία, κλπ.), καταλήγω πως η ένταση είναι συνειδητή επιλογή για τρεις κυρίως λόγους:
1.) Το (λογικό) κόλλημα με την ασφάλεια μετά την τραγωδία του Roskilde τους οδηγεί αναπόφευκτα και στο να μην προκαλούν ακραία το κοινό. Έχω δει το live τους στο Reading 2006 (παίζει σε torrent, οι fan ψαχτείτε λίγο...) και φαίνεται ξεκάθαρα και εκεί: Ο Vedder προλογίζοντας το "Even Flow" τους παρακαλεί να ηρεμήσουν όλοι και ζητά το ΟΚ από τον head security guard για να ξεκινήσει το κομμάτι!!!
2.) Ψάχνουν να μειώσουν και τις αντηχήσεις των γηπέδων για να βγαίνει το δυνατόν καθαρότερη η μίξη θυσιάζοντας κάποια (πορωτικά πάντως...) dB.
3.) Έχουν πια περάσει και κάποια χρονάκια από τις πλάτες τους...και δεν είναι πλέον η grunge μπάντα που διέλυσε τη σκηνή το '92 στο Pinkpop...Και μάλλον δεν θέλουν και να είναι!
Η συναυλία πάντως ήταν καταπληκτική...άξιζε και με το παραπάνω τα χρήματά της και έπειτα από τόσα χρόνια αναμονή η μπάντα μας δικαίωσε απόλυτα μένοντας 2 ώρες και 40 λεπτά στη σκηνή. Από τις λίγες φορές που λέω πως και με ακριβότερο ακόμη εισητήριο θα είχα φύγει ικανοποιημένος...άλλωστε χαλάλι τα όποια λεφτά...δεν πιστεύω να τους ξαναδούμε στην Ελλάδα ακόμη κι αν περιοδεύσουν στην Ευρώπη.
)
