από ιστορικής και λίγο τεχνολογικής άποψης νομίζω εξηγείται καλύτερα η διαφορά.
Παλιά όπως είπαν και τα παιδιά, αν τσίτωνες έναν λαμπάτο ενισχυτή οι τελικές λάμπες θα παραμορφώναν δίνοντας σου overdrive. Μέχρι το 70 όλοι έτσι έπαιζαν! Μέχρι που ο Randall Smith ιδρυτής της mesa boogie με την σύσταση του Santana στην αναζήτησή του για περισσότερο sustain πρόσθεσε στην προενίσχυση αυτή την φορά ένα ακόμα gain stage το οποίο έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Με την πάροδο των ετών, προστέθηκαν περισσότερα ακόμα gain stages τα οποία μας δίνουν την παραμόρφωση που ξέρουμε σήμερα απ τους high gain ενισχυτές!
Χοντρικά λοιπόν, τα πετάλια που προσπαθούν να μιμηθούν τους παλιούς ενισχυτές (η και κάποιους καινούριους) που παραμορφώνουν όταν υπεροδηγήσουμε τον τελικό τους, είναι overdrive!
Τα αλλά που προσπαθούν να μιμηθούν την υπεροδήγηση της προενίσχυσης(που συνήθως δίνει περισσότερη παραμόρφωση από αυτή του τελικού...) ενός κατά κύριο λόγο μοντέρνου ενισχυτή, ονομάζονται διστόρσια!
Λόγω αυτού του γεγονότος λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι το overdrive δίνει λιγότερη παραμόρφωση από το distortion αλλά ας μην πέφτουμε σε λάθη του τύπου : το distortion είναι τζιτζίκι ενώ το overdrive απαλό κτλ.
Η χροιά κάθε πεταλιού η ενισχυτή, εξαρτάται καθαρά από τον κατασκευαστή και από τον χρήστη! Μπορούμε λοιπόν με τις κατάλληλες ρυθμίσεις να κάνουμε ένα distortion πεταλί να ακούγεται σαν overdrive η έναν ενισχυτή που δίνει παραμόρφωση μόνο στην προενίσχυση να ακούγεται σαν να βγάζει παραμόρφωση τελικού. Το αντίθετο είναι λίγο δύσκολο αν όχι ακατόρθωτο, λόγω της διαφοράς του gain.
Εξαιτίας όλων αυτών, το μόνο που τελικά μετράει είναι αν σ αρέσει αυτό που ακούς και όχι αν έχει την μια η την άλλη ταμπέλα. Τα αυτιά σου δεν σε ξεγελούν. Τα μάτια μπορεί..
;D ;D 
