Jasemeister είπε:
Τότε προσθέτεις και την κοινή γνώμη.
Βάσει του Πλατωνικού ορισμού στην Πολιτεία, εννοώ ακριβώς το αντίθετο.
Ο επαίων είναι ο γνώστης του αντικειμένου. Ο γευσιγνώστης δεν είναι απαραίτητα σεφ. Ο ιστορικός δεν σημαίνει ότι είναι καλός στρατηγός. Ο κριτικός κινηματογράφου δεν είναι απαραίτητα και καλός σκηνοθέτης. Ο πολιτικός συντάκτης δεν σημάινει ότι είναι καλός πολιτικός.
Η εντρύφηση στο συγκεκριμένο αντικείμενο είναι αυτό που δίνει κάποιο κύρος.
Ακόμα και η εξειδίκευση. Δεν θα ακούσω απαραίτητα τον ιστορικό/connoieseur της jazz να μου λέει για την ποιότητα της thrash σκηνής. Αλλά θα τον ακούσω, σχετικά με την τελευταία δουλειά του Marsalis. Όπως και θα διαβάσω το Beneath the Underdog του (μεγαλύτερου μπασίστα) Charles Mingus σεβόμενος τη γνώμη ενός μεγάλου τζαζίστα καίτοι με ελάχιστη "ανεγνωρισμένη" θεωρητική εκπαίδευση.
Είναι δυνατόν να μην ακούσεις π.χ. την γνώμη της Δόμνας Σαμίου για την δημοτική μουσική, ανεξάρτητα αν είναι καλή τραγουδίστρια ή όχι ;
Τώρα αν η thrash είναι καλή ή όχι, νομίζω ότι ο χρόνος και η αντοχή της σε αυτόν ίσως είναι ένα δείγμα.
Ίσως επειδή έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου στη δουλειά να το διακυρήττω αλλά είμαι πεπεισμένος για αυτό (στο αντικείμενό μου τουλάχιστον). Η ποιότητα
είναι μετρήσιμη. Από την στιγμή βέβαια που έχεις διακριτά κριτήρια. Το οποίο είναι και το δύσκολο. Και τα οποία προσπαθώ να εκμαιεύσω από μένα και σας.
Διαφορετικά καταλήγουμε στο "έλα μωρέ, καθείς ότι γουστάρει". Το οποίο είναι αναφαίρετο δικαίωμα μεν αλλά δεν μας οδηγεί λίγο παραπέρα στο γνωστικό πεδίο.