Να καταθέσω εδώ και μια .... ιδιόμορφη προσωπική εμπειρία.
Κάποτες, στα παλιά τα χρόνια, κάπου ανάμεσα στα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, μου είπε ο "αδερφός" μου gvour, ότι είχε κανονίσει με ένα παλικάρι, να πάνε κάπου στην Μεταμόρφωση (νομίζω), και να τζαμάρουν σε κάποιο χώρο που υπήρχε εκεί, και με προσκάλεσε να πάω κι εγώ.
Θάμανε καμιά 20-αριά 22-αριά (μπορεί και λιγότερο, αλλά μπορεί και περισσότερο, δεν θυμάμαι) και ο gvour ακόμα μικρότερος.
Παίρνει λοιπόν την κιθάρα του, συναντιώμαστε κάπου στο κέντρο, παίρνουμε λεωφορείο, ρίχνουμε περπάτημα μετά, και φτάνουμε.
Πάρε κιθάρα εσύ, όχι εσύ, κλπ, δεν ήξερα τι σκατά να παίξω.
Πάσχισα λίγο να βρώ το θέμα του Bad penny, έπαιξε κι ο gvour (gallagher, Lizzy, blues, κλπ), αλλά ήταν δύσκολα (φανταστείτε δυο τύπους με μια κιθάρα, και ένα άλλο παλικάρι να προσπαθεί στα τύμπανα, χωρίς να είναι καν ντράμερ).
Πιο πολύ χαβαλέ κάναμε παρά παίζαμε.
Πέρασε καμιά ώρα, και ακούσαμε αυτοκίνητο να σταματάει απ' έξω.
Βγαίνουμε και βλέπουμε ένα βανάκι, από μέσα βγήκαν τέσσερεις-πέντε πιτσιρικάδες (στα τότε μάτια μας ήταν πιτσιρικάδες, φανταστείτε ηλικίες), οι οποίοι, έβγαλαν από το βανάκι κάτι ενισχυτάρες, κάτι φέτες με λαμπάκια, μπάσα, κιθάρες, μικρόφωνα, και τα έστησαν όλα μέσα σε 5 λεπτά, στον χώρο που είμασταν εμείς πριν.
Μας φύγαν τα σφραγίσματα.
Καθήσαμε από περιέργεια να ακούσουμε λίγο την πρόβα.
Σκοτώνανε λέμε, μπάντα δεμένη, φωνή, κιθαράκλες, εφφέ, σόλα, τα πάντα όλα.
Μέταλ της εποχής (τέλη 80s).
Μετά πήραμε σιγά σιγά τον δρόμο της επιστροφής προς την στάση του λεωφορείου.
Δύο γέροι μπλουζίστες (τότε) με μια κιθάρα στα χέρια, απογοητευμένοι από τις ικανότητές μας σε σύγκριση με την νεολαία, σκυφτοί μέσα στο σούρουπο, με ένα πικρό χαμόγελο ματαιότητας.
Ξοφλημένοι.
Γέροι 20κάτι (μπροστά στους πιτσιρικάδες), παλιομοδίτες.
Εμείς είχαμε μια κιθάρα (θα μπορούσαμε να είχαμε και δύο αν έφερνα και την δικιά μου), και οι πιτσιρικάδες ξεφόρτωσαν ένα βαν όργανα.
Εκεί είναι η αγορά.
Συγγνώμη για το πρήξιμο.
Ισχύει.
