Στις 24 του Σεπτέμβρη 2010, ο Νίκος Ντουνούσης και οι Backbone εμφανίστηκαν στο VINILION CAFE CLUB. Όσοι τυχεροί παρευρέθησαν, είχαν την ευκαιρία να ακούσουν από κοντά ένα μάγο του μπλουζ και της ηλεκτρικής κιθάρας. Στις 25 Σεπτέμβρη, ο Νίκος Ντουνούσης έπαιξε μπροστά σε ένα ενθουσιώδες κοινό στο μπλουζ φεστιβάλ στο Αιγάλεω αλλά τον σταμάτησαν οι υπεύθυνοι του φεστιβάλ γνωρίζοντας πως κινδύνευε η ζωή του μιας και ο Νίκος συνέχιζε να παίζει αψηφόντας τη βροχή που έπεφτε πάνω του.
Επιθυμώντας να ξεπληρώσει το χρέος τιμής απέναντι στους φίλους που δεν μπόρεσαν να τον απολαύσουν, ο Νίκος Ντουνούσης επιστρέφει στην Αθήνα στις 22 και 23 του Οκτώβρη στο γνώριμο στέκι του μπλουζ-Ροκ της Δυτικής Αθήνας, το VINILION CAFE CLUB.
Ο Νίκος θα παίξει χωρίς support σχήματα και για πολλές ώρες θέλοντας το κοινό να γνωρίσει το τεράστιο ρεπερτόριό του.
Στις δύο αυτές μαγικές βραδιές, ο Νίκος υπόσχεται πολλές εκπλήξεις μιας και έχει ήδη προσκαλέσει πολλούς παλιούς καλούς του φίλους και καταξιωμένους μουσικούς της μπλουζ-ροκ σκηνής να τζαμάρουν μαζί του στο τελευταίο του σετ και τις 2 ημέρες.
Επειδή οι θέσεις είναι περιορισμένες, το VINILION CAFE CLUB παρακαλεί θερμά για την έγκαιρη κράτηση θέσεων.
Άκουσα οτι στους guests περιλαμβάνεται διάσημος Έλληνας κιθαρίστας της δεκαετίας του 70 από τους αυθεντικότερους ερμηνευτές του Hendrix... Άρα αναμένεται εκπληκτικό jam στο Little Wing!
Άκουσα οτι στους guests περιλαμβάνεται διάσημος Έλληνας κιθαρίστας της δεκαετίας του 70 από τους αυθεντικότερους ερμηνευτές του Hendrix... Άρα αναμένεται εκπληκτικό jam στο Little Wing!
τον σταμάτησαν οι υπεύθυνοι του φεστιβάλ γνωρίζοντας πως κινδύνευε η ζωή του μιας και ο Νίκος συνέχιζε να παίζει αψηφόντας τη βροχή που έπεφτε πάνω του.
Μπορεις να εξηγησεις το λογο που αν παιζεις υπο βροχη κινδυνευει η ζωη σου? Η ερωτηση μου δεν εχει ιχνος ειρωνιας απλα θα ηθελα να ξερω αν οντως ειναι επικινδυνο...
Εχω δει ενα video απο μια μπαντα (γνωστη, δε θυμαμαι ονομα γιατι εχει περασει καιρος) που επαιζε υπο καταρρακτώδη βροχη και μου ειχε κανει εντυπωση και απο τοτε το εχω απορια.
Αν κανονιστεί από άλλους του νοιζ, εγώ ευχαρίστως έρχομαι μία από τις δύο ημέρες.
ΥΓ: Ηλεκτρισμός, φαντάζομαι. Με όλα αυτά τα καλώδια, κλπ, δεν είναι δύσκολο κάτι να βραχυκυκλώσει και να φτάσει στα βρεγμένα χέρια του κιθαρίστα (του μπασίστα κατά προτίμηση, αλλά μιας και μιλάμε για τον Νίκο... ;D)
Άκουσα οτι στους guests περιλαμβάνεται διάσημος Έλληνας κιθαρίστας της δεκαετίας του 70 από τους αυθεντικότερους ερμηνευτές του Hendrix... Άρα αναμένεται εκπληκτικό jam στο Little Wing!
Ας μην κάνουμε εικασίες. Ο λόγος που δεν μπορούν να αποκαλυφθούν ονόματα, είναι γιατί δεν θέλουμε να εκτεθεί κάποιος, αν τελικά στραβώσει κάτι εντωμεταξύ. Να είστε σίγουροι ότι θα γίνει ένας ψιλο-πανικός πάντως, εφόσον όλα πάνε καλά (που θα πάνε!). ;D
Ηλεκτρισμός, φαντάζομαι. Με όλα αυτά τα καλώδια, κλπ, δεν είναι δύσκολο κάτι να βραχυκυκλώσει και να φτάσει στα βρεγμένα χέρια του κιθαρίστα (του μπασίστα κατά προτίμηση, αλλά μιας και μιλάμε για τον Νίκο... ;D)
H αφίσα της συναυλίας και λίγα βιογραφικά στοιχεία.
Να συμπληρώσω ότι το τηλέφωνο του VINILION είναι 210 2692640
----------------------------------------
Οι Nick and the Backbone είναι το συγκρότημα το οποίο δημιουργήθηκε από τον Νίκο Ντουνούση, γνωστό στα ακροατήρια του Blues από τη δωδεκάχρονη θητεία του στους Blues Wire.Ο Νίκος Ντουνούσης πρωτοασχολήθηκε με τη μουσική στα τέλη της δεκαετίας του 70. Με φίλους απο το σχολείο ιδρύει το συγκρότημα GHETTO που κινείται στο χώρο της καθαρά ανεξάρτητης rock n roll σκηνής. Το 1983-84 συνεργάζεται με τους BLUES GANG και το 1985 γίνεται βασικό τους μέλος. Το 1985 η μπάντα ηχογραφεί το δεύτερο και τρίτο άλμπουμ της “On a second thought” και “Five Live” και μετονομάζεται σε Blues Wire. Οι Blues Wire θα στηρίξουν για πολλά χρόνια τους δύο βασικούς χώρους ζωντανής μουσικής της Θεσσαλονίκης: το Παραρλάμα ‘86-’90 και το Μύλο ‘91-‘96. Συνεχίζουν την πορεία τους με μία μεγαλη δισκογραφία, συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και συμμετοχή σε Blues Φεστιβάλ της Ευρώπης, έως το 1995, όταν ο Νίκος αποχωρεί, για να συστήσει το προσωπικό τρίο NICK and the BACKBONE με τους Γιώργο Αθανασιάδη και Γιώργο Παπάζογλου, συνεργάτες απο την εποχή τών GHETTO.
Η κιθαριστική του δεινότητα έχει κατά πολλούς «ξεφύγει» από τα ελληνικά δεδομένα, γεγονός που καθιστά την δημιουργία του προσωπικού του group απόλυτα αναμενόμενη στα ακροατήρια του σύγχρονου rock-blues. Το πλούσιο ήδη προσωπικό υλικό του Νίκου Ντουνούση, διοχετεύεται στο νέο συγκρότημα μαζί με διασκευές από θρυλικούς κιθαρίστες, όπως ο STEVΙE RAY VAUGHAN , ο ALBERT KING ,ο ALBERT COLLINS, ο LONNIE MACK, ο ERIC CLAPTON και ο JIMMY HENDRIX, που αποκτούν σάρκα και οστά στα χέρια του Νίκου και την «ηχητικά» εκρηκτική σφραγίδα των BACKBONE. Ακολουθούν αρκετές εμφανίσεις και συναυλίες στις οποίες συμμετέχει πλέον και ο Florian Micuta - στα πλήκτρα.
Την περίοδο 1997-98 το γκρούπ πραγματοποιεί δύο επιτυχημένες περιοδείες σε συνεργασία με τον Nick Gravenites και συνεργάζεται με άλλους καλλιτέχνες του BLUES, όπωs o Louisiana Red, ο Johnny Nicolas η Nelly Travis και ο Phil Guy. Το 1999 κυκλοφορεί η πρώτη δισκογραφική δουλειά των NICK and the BACKBONE με τιτλo “Cracking Under Pressure” από την Ano Kato Records, σε συνθέσεις του Νίκου και με την συμμετοχή του ελληνοαμερικανού θρύλου της γενιάς του Chicago Blues, Nick Gravenites στο τραγούδι. Είναι η πρώτη φορά που ο Nick Gravenites συμμετέχει σε μια blues δισκογραφική δουλειά εκτός Ηνωμένων Πολιτειών και αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στην καριέρα του έχει συνεργαστεί μόνο με κορυφαίους μουσικούς του είδους (Michael Bloomfield - John Cipollina – Paul Butterfield) καθιστά αυτή τη συνεργασία ιδιαίτερα σημαντική. «Το Τexas blues συναντά το Chicago» γράφουν οι κριτικές του δίσκου, με ευρωπαϊκές πινελιές τύπου Eric Clapton απο τα χέρια του Νίκου και ωμό, δυνατό, «Τεξάνικο» τύπου SRV and DOUBLE TROUBLE background από τους BACKBONE. Θεματικά οι στίχοι των τραγουδιών ασχολούνται με την φιλία και την διάρκειά της (JUST A LITTLE TIME),τον έρωτα και τις ιδιοτροπίες του (RIDING WITH THE BLUES – THE DREAM THAT IS GONE) , αλλά και τον προβληματισμένο χαρακτήρα του σύγχρονου ανθρώπου όπως στην περίπτωση του ομώνυμου «CRACKING UNDER PRESSURE» που γράφτηκε την εποχή του τελευταίου «εμφύλιου» πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία.Ο δίσκος κλείνει με το «HEAVEN’S GATES», ένα τραγούδι αφιερωμένο στην μνήμη και συγκινησιακά φορτισμένο απο τον πρόωρο χαμό, ενός από τους μεγαλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών, του STEVIE RAY VAUGHAN. Στη συνέχεια, 2 νέα μέλη έρχονται στην μπάντα, ο Νίκος Σαλωνίτης στο μπάσο και ο Θάνος Mιχαηλίδης στα τύμπανα και το 2000 ακολουθεί μία επιτυχής συνεργασία με τον θρύλο του μπλούζ του Σικάγου Phil Guy με εμφανίσεις στα μπλούζ φεστιβάλ της Αθήνας και των Σκοπίων. Για το διάστημα 2001- 4 το συγκρότημα συνεχίζει τις εκρηκτικές του ζωντανές εμφανίσεις, κερδίζοντας όλο και περισσότερους φίλους στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Σταθμός στην σειρά των συναυλιών τους τα αφιερώματα στον JIMMY HENDRIX και τον STEVΙE RAY VAUGHAN, που συζητήθηκαν πολύ από τα ακροατήρια που τα παρακολούθησαν σε διάφορες ελληνικές πόλεις. Άλλωστε ο τρόπος που εδώ και χρόνια ο LOUISIANA RED τον αποκαλεί - STEVIE RAY junior -τα λέει όλα.
Απο το 2005, το συγκρότημα συνεχίζει τις εμφανίσεις του με νέα σύνθεση: Στα τύμπανα σε μια θρυλική επανένωση έρχεται ο “πολύς” Αλέξανδρος Αποστολάκης, 12 και πλέον χρόνια συνεργάτης του Νίκου απο την εποχή των BLUES WIRE και στο μπάσο ο Λάζαρος Λαζαρίδης. Δύο απο τους πιο έμπειρους μουσικούς της σύγχρονης, αυτοσχεδιαζόμενης, ρυθμικής μουσικής στην Ελλάδα μαζύ με ένα νέο ταλέντο στή θέση τού μπασίστα ,αποτελούν μία ομάδα που υπόσχεται πολλά. Επίσης ο Αλέκος Σπανίδης ή ο Μιχάλης Καπιλίδης οταν οι υποχρεώσεις το επιβάλουν, αντικαθιστά τον Αλέξανδρο Αποστολάκη στη θέση του ντράμερ.Οσο για την δισκογραφία ,παρά την «στενή», ισoπεδωτική στάση των περισσότερων δισκογραφικών εταιριών στην Ελλάδα,πού συνεχίζουν να παραμένουν αμέτοχες στην δημιουργικότητα, οι NICK and THE BACKBONE πιστεύουν ότι δέν έχουν πεί ακόμη τον τελευταίο τους λόγο, μάλλον όλα αυτά είναι μόλις η αρχή, άποψη πού συμμερίζεται καί το ακροατήριο τους πού τελευταία απαιτεί όλο και πιό έντονα μία δεύτερη δισκογραφική δουλειά.
ΥΓ: Ηλεκτρισμός, φαντάζομαι. Με όλα αυτά τα καλώδια, κλπ, δεν είναι δύσκολο κάτι να βραχυκυκλώσει και να φτάσει στα βρεγμένα χέρια του κιθαρίστα (του μπασίστα κατά προτίμηση, αλλά μιας και μιλάμε για τον Νίκο... ;D)
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να σας βοηθήσει να εξατομικεύσετε το περιεχόμενο, να προσαρμόσετε την εμπειρία σας και να σας κρατήσει συνδεδεμένους εάν εγγραφείτε.
Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε αυτόν τον ιστότοπο, συναινείτε στη χρήση των cookies από εμάς.
