Superfunk είπε:
και πιασαμε την κουβεντα...ειναι και ΜΑΜΩ τα ατομα ο τυπος (ειχε και τη κορη του μαζι και της εκανε παρατηρηση να μη βαζει πολυ...μαγιονεζα στις πατατες της γιατι θα γινει σαν τη Μερκελ... ;D) φοβερα φιλικος και χαλαρος....(και ειχε και την πιο καρεκλαδικη BMW που εχω δει μια παλια ΑΣΠΡΗ 745 με ...ΚΟΚΚΙΝΑ γουνινα καθισματα! ;D..ΘΕΟΣ ο τυπος!)
Δεν είχα τη χαρά να τον γνωρίσω από κοντά αλλά τον είδα στο Gagarin πριν καμιά δεκαριά χρόνια σε μια περφόρμανς που ήταν μόνος του, κάτι σαν θεατρικός μονόλογος-τουρλού από Μπρεχτ, stand up comedy, λούπες ήχων που έφτιαχνε εκείνη τη στιγμή και άλλα τέτοια. Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα σόου που έχω δει στη ζωή μου. Βέβαια τον έχω δει και με τους ΕΒ. Ο τύπος είναι απλά τεράστιος.
Εχω την εντυπωση πως οι Grinderman ειναι direct extension της επιρροης του Waren Ellis, κατι μεταξυ Dirty Three και Bad Seeds.
Μπορεί ο Ellis να έχει μια πολύ κεντρική θέση στα νέα σχήματα του Cave, αλλά και στους Grinderman ακούμε κατά βάση Cave (των πρώτων χρόνων των Bad Seeds).
Οι Grinderman παίζουν post-punk αλλά 2007, το κάνουν όμως με μοναδική προσωπικότητα, και το εντυπωσιακό είναι ότι στα 50φεύγα τους το κάνουν με 10πλάσια ενέργεια (και πειστικότητα) από τα γκρουπ 20ρηδων που πρωταγωνιστούν στην αναβίωση του ποστ-πανκ ήχου του '80.
Φυσικά το αιχμηρό χιούμορ του Cave (που στους Grinderman πραγματικά οργιάζει), οι μπλουζ επιρροές του τις οποίες ενσωματώνει με πολύ πειραγμένο τρόπο, μαζί με το ιδιοφυές παίξιμο του Ellis δίνουν πολλαπλές διαστάσεις σε ένα κατά τα άλλα μονοδιάστατο ιδίωμα.
Βέβαια μην κοροϊδευόμαστε, Grinderman και Bad Seeds είναι απλές περσόνες που τους βοηθούν να αλλάζουν mood για να εξυπηρετούν έναν λίγο διαφορετικό καλλιτεχνικό στόχο κάθε φορά, όπως οι μεταμφιέσεις βοηθούν τους ηθοποιούς να παίξουν καλύτερα. Κατά τα άλλα υπάρχουν σαφώς αλληλεπικαλύψεις. Το Palaces of Montezuma ας πούμε θα μπορούσε να είναι κάλλιστα Bad Seeds.
στα πιο "μπλουζ" καινουργια κομματια τους παντως ,οπως και σε αυτα των Grinderman, ταιριαζει το μονολιθικο κανιβαλιστικο παιξιμο του.
Σωστά αυτά που λες για το Σκλαβούνο, εμένα μου αρέσει βέβαια όχι επειδή είναι καλός ντράμερ αλλά επειδή, όπως λες, ταιριάζει με αυτό που θέλουν να κάνουν.
Έχω την εντύπωση ότι κατ' επιλογή οι Grinderman πήγαν σε έναν ντράμερ που είναι μονοκόμματος, άτεχνος (και σε χτυπήματα και στο κράτημα του tempo) και άκαμπτος στο παίξιμό του. Οι μισοί ντράμερ του ποστ-πανκ ήταν έτσι και ίσως τελικά ο μόνος τρόπος να αναπαραγάγεις πειστικά την ποστ-πανκ νοοτροπία είναι να παίζεις με τον ενθουσιασμό αλλά και την τεχνική ένδεια που υπήρχε στους 20ρηδες τότε.
Εξάλλου και ο Κέιβ έγινε ξαφνικά τελεκαστεράς τα τελευταία χρόνια, και έχει στο παίξιμό του κάτι αντίστοιχο με του Σκλαβούνου. Ενέργεια με ολίγη (πολύ ολίγη) από τεχνική.
;D ;D ;D ;D
