εξακολουθώ να θεωρώ προ-απαιτούμενο το να υπάρχει βιωματική σχέση ενός καλλιτέχνη με το αντικείμενό του, ειδικά όταν αναφερόμαστε στο ροκ ιδίωμα.
ενταξει μην ειμαστε και υπερβολικοι ,στην περιπτωση του Cave για να ειχε βιωματικη σχεση με το υλικο του θα επρεπε να ειναι κατι μεταξυ serial killer,ψυχασθενους μακελαρη & μαφιοζου εκτελεστη... ;D
τοσα και τοσα ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ εχει γραψει (ειδικα στο θεμα του ΣΤΙΧΟΥ ο ανθρωπος ειναι απλα τιτανοτεραστιος...)...εγραψε και μια λαλακιουλα χωρις να κανει research (& μαλιστα σε ενα ασμα που δεν ειναι καν μεσα στον κανονικο δισκο)...μη του παρουμε και το κεφαλι... ;D
Παντως δωσε του μια ακομα ευκαιρια...στην αρχη και εμενα με ξενισε ο δισκος,μετα απο 2-3 ακροασεις ομως με κερδισε.
Οντως η επιρροη του Ellis ειναι πολυ μεγαλη με αποτελεσμα να θυμιζει αρκετα τα διαφορα ,θαυμασια,soundtracks που εχουν κανει μαζι αλλα αυτο δεν ειναι απαραιτητα κατι κακο,μονο και μονο το γεγονος οτι ειναι τοσο δραματικα ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ απο
οτιδηποτε εχουν κανει οι Bad Seeds μεχρι σημερα (ακομα και αν οντως χωρις κιθαρες και μαλιστα χωρις τις κιθαρες του Blixa & του Harvey το αποτελεσμα στην αρχη ξενιζει) το κανει μοναδικο...
Παντως θα συμφωνησω με αυτον που λιγο παραπανω ειπε οτι ο Cave περναει δευτερη νεοτητα,τετοια υπερ-παραγωγη υλικου δεν εχει κανει ποτε πριν στην καριερα του (3 διαφορετικα γκρουπ,βιβλια,ταινιες και soundtrack)