Καλα που γραφει στο εξωφυλλο Pink Floyd γιατι αλλιως θα ψαχναμε να βρουμε ποιοι παιζουν....
Η πρωτη εντυπωση: Σκορπιες και μισοτελειωμενες ιδεες με τελικο αποτελεσμα ενα ανομοιογενες "demo" 18+3 κομματιων σε ενα αλμπουμ 64ρων λεπτων, με λιγα καλα σημεια. Η ιδεα να κυκλοφορησουν υλικο του Rick Wright μαζι με παραλειπομενα κομματια απο το "Division Bell" κατω απο το ονομα Pink Floyd ηταν μαλλον ατυχης.
Θα ειχε ισως πιο πολυ νοημα αν η κυκλοφορια αυτη εβγαινε με το ονομα του Wright.
Το ακουσμα του αλμπουμ βεβαια δεν σε χαλαει, αλλα τις περισσοτερες φορες νιωθεις σαν να ακους demos/προβες απο τα sessions του "Division Bell", κατι που σε μεγαλο βαθμο ειναι αληθεια. Μετα απο 20 χρονια, σιγουρα δεν περιμεναμε αυτο το αλμπουμ απο τους Pink Floyd. Αλμπουμ μονο για completists.