Νέο άλμπουμ Pink Floyd ( ; )
- Thread starter RayDTutto
- Start date
- Πρόσφατη δραστηριότητα Πρόσφατη δραστηριότητα:
- Απαντήσεις: Απαντήσεις 208
- Εμφανίσεις: Εμφανίσεις 37K
To Amused To Death ήταν ένα αριστούργημα, διαμάντι πραγματικό... Πιο Floyd δεν γίνεται και ας ήταν δουλειά μόνο του Waters.
To Division Bell, ήταν επίσης τεράστια δισκάρα. Χωρίς Waters εδώ. Με πιο μικρής διάρκειας τραγούδια αλλά με ήχο και στιγμές σήμα κατατεθέν.
Ανυπομονώ για την καινούργια δουλειά. Το μεγαλύτερο μέρος του υλικού, ηχογραφήθηκε την εποχή του Division Bell (1994). Ο Gilmour έχει προσθέσει lead μέρη και έχουν ηχογραφηθεί έξτρα φωνητικά. Πραγματικά ανυπομονώ.
Θα περιλαμβάνονται εξ'ολοκλήρου νέες συνθέσεις? Δεν έχω μάθει.
Δεν έχει νόημα η διαφωνία σχετικά με την επωνυμία. Θα το δεχόμουν και ως Gilmour / Mason, θα το δεχόμουν και ως οτιδήποτε άλλο. Δεν το συζητώ ότι θα ήθελα, κάποια στιγμή να γυρίσει ο Waters και να βγάλουν ένα τελευταίο δίσκο. Και έτσι όμως, οι προσδοκίες είναι στα ύψη..
Η μόνη εποχή που προσωπικά (και αιρετικά) δεν αναγνωρίζω ως Floyd, είναι η Syd Barrett εποχή. Ή καλύτερα, η προ Gilmour εποχή γιατί είχαν συνυπάρξει για λίγο.
Τότε, sorry που θα το πω, αλλά περισσότερο θα τους ταίριαζε το όνομα "Τα Ζουζούνια"
ή "Η μικρή Πολυξένη" παρά το Pink Floyd... :
To Division Bell, ήταν επίσης τεράστια δισκάρα. Χωρίς Waters εδώ. Με πιο μικρής διάρκειας τραγούδια αλλά με ήχο και στιγμές σήμα κατατεθέν.
Ανυπομονώ για την καινούργια δουλειά. Το μεγαλύτερο μέρος του υλικού, ηχογραφήθηκε την εποχή του Division Bell (1994). Ο Gilmour έχει προσθέσει lead μέρη και έχουν ηχογραφηθεί έξτρα φωνητικά. Πραγματικά ανυπομονώ.
Θα περιλαμβάνονται εξ'ολοκλήρου νέες συνθέσεις? Δεν έχω μάθει.
Δεν έχει νόημα η διαφωνία σχετικά με την επωνυμία. Θα το δεχόμουν και ως Gilmour / Mason, θα το δεχόμουν και ως οτιδήποτε άλλο. Δεν το συζητώ ότι θα ήθελα, κάποια στιγμή να γυρίσει ο Waters και να βγάλουν ένα τελευταίο δίσκο. Και έτσι όμως, οι προσδοκίες είναι στα ύψη..
Η μόνη εποχή που προσωπικά (και αιρετικά) δεν αναγνωρίζω ως Floyd, είναι η Syd Barrett εποχή. Ή καλύτερα, η προ Gilmour εποχή γιατί είχαν συνυπάρξει για λίγο.
Τότε, sorry που θα το πω, αλλά περισσότερο θα τους ταίριαζε το όνομα "Τα Ζουζούνια"
ή "Η μικρή Πολυξένη" παρά το Pink Floyd... :
- Μηνύματα
- 1,755
- Πόντοι
- 36
Nikolas είπε:
λολ δε μπορω να καταλαβω ειλικρινα αν κανεις πλακα ή αν μιλας σοβαρα εδω....
Η μόνη εποχή που προσωπικά (και αιρετικά) δεν αναγνωρίζω ως Floyd, είναι η Syd Barrett εποχή. Ή καλύτερα, η προ Gilmour εποχή γιατί είχαν συνυπάρξει για λίγο.
Τότε, sorry που θα το πω, αλλά περισσότερο θα τους ταίριαζε το όνομα "Τα Ζουζούνια"
ή "Η μικρή Πολυξένη" παρά το Pink Floyd... :
(θα το φυτιλιάσεις το φόρουμ μ αυτά που γραφεις και θα εκτροχιαστουμε ;D ;D ;D - εγώ δε συμφωνώ παντως μαζί σου
)
ψυχραιμία... Έχω πολλούς φίλους που γουστάρουν την Syd περίοδο, οπότε σε καταλαβαίνω απόλυτα.AuditoryDriving είπε:(θα το φυτιλιάσεις το φόρουμ μ αυτά που γραφεις και θα εκτροχιαστουμε ;D ;D ;D - εγώ δε συμφωνώ παντως μαζί σου
Για μένα ωστόσο, έγιναν μπαντάρα από τον Gilmour και μετά.Για να βγει το καινούργιο, να δούμε... 8) 8)
- Μηνύματα
- 1,755
- Πόντοι
- 36
dvat είπε:ψυχραιμία... Έχω πολλούς φίλους που γουστάρουν την Syd περίοδο, οπότε σε καταλαβαίνω απόλυτα.
Για να βγει το καινούργιο, να δούμε... 8) 8)
Εννοείται ψύχραιμος ρε dvat λολ ήταν τελείως φιλικό / πειραχτικό αυτό που έγραφα, εδω είχαμε τρελά ευχαριστα νέα
- Μηνύματα
- 9,821
- Πόντοι
- 198
Πάντως ο Gilmour δεν "το είχε" ποτέ με τους στίχους. Το Division Bell και το προσωπικό που ακολούθησε το έχει επιμεληθεί στιχουργικά η σύζυγος η οποία φαίνεται ότι τον έχει επηρεάσει σημαντικά στο βαθμό που να "αξιώνει" ρόλο σε κάθε δραστηριότητα (δισκογραφία, tour, κοινωνικό έργο κλπ). Υποθέτω ότι η ίδια θα έχει συνεισφέρει στίχους στο επερχόμενο album (που αρχικά όπως διαβάζουμε ήταν instrumental).
- Μηνύματα
- 3,429
- Πόντοι
- 523
Αναφερθηκαν οι περισσοτεροι στα κλασσικα σχολια Gilmour vs Waters τα οποια ειναι τοσο παλια οσο και το Saucerful of Secrets καθως και στον επερχομενο δισκο των Floyd ή των μη-Floyd κατ' αλλους) ωστοσο δεν ειδα κανεναν να αναφερει οτι εκτος απο το release του (εν πασει περιπτωσει για να συννενοουμαστε )floyd δισκου τον Οκτωβριο υπαρχει και σολο διskoς του Glimour αρχες του 2015. Το αυτο και για τον Waters.
Κατα τα αλλα, ενταξει δεν νομιζω να περιμενει κανεις καμμια τρελλη innovation, εξαλλου the sixties are over που λεει και η Joan Baez, ωστοσο το καλλιτεχνικο αισθητηριο και ο σεβασμος του κυριου Γκιλμουρ στο υλικο του οσο και σε αυτο των Floyd με κανει να πιστευω οτι τουλαχιστον θα ακουσω κατι αξiο λογου. Τα υπολοιπα ειναι απλως αμπελοφιλοσοφιες.
Ετσι απλα για να μπω κι εγω στη ποδοσφαιροσυζητηση ενεκα των ημερων το amused to death ειναι εξαιρετικος δισκος, οπως και το πρωτο σολο project του Gilmour, σε αντιθεση με το about face που θα μπορουσε να ειναι ενα προτζεκτ των Europe
Anamenoume sto akoustiko mas. Auto kai tipote allo telos filos.
Κατα τα αλλα, ενταξει δεν νομιζω να περιμενει κανεις καμμια τρελλη innovation, εξαλλου the sixties are over που λεει και η Joan Baez, ωστοσο το καλλιτεχνικο αισθητηριο και ο σεβασμος του κυριου Γκιλμουρ στο υλικο του οσο και σε αυτο των Floyd με κανει να πιστευω οτι τουλαχιστον θα ακουσω κατι αξiο λογου. Τα υπολοιπα ειναι απλως αμπελοφιλοσοφιες.
Ετσι απλα για να μπω κι εγω στη ποδοσφαιροσυζητηση ενεκα των ημερων το amused to death ειναι εξαιρετικος δισκος, οπως και το πρωτο σολο project του Gilmour, σε αντιθεση με το about face που θα μπορουσε να ειναι ενα προτζεκτ των Europe
Anamenoume sto akoustiko mas. Auto kai tipote allo telos filos.
- Μηνύματα
- 13,618
- Πόντοι
- 1,848
Το σκοτωσες....dvat είπε:
Η Barrett εποχη (1965-1968) ηταν ακρως ψυχεδελικη και αποτυπωθηκε στα δυο πρωτα αλμπουμ των Floyd. Πολλα ναρκωτικα την εποχη εκεινη, πολυ πειραματισμος με τον ηχο κλπ κλπ. Οσοι γουσταρουν Ψυχεδελεια γουσταρουν και τα πρωτα αλμπουμ τους, με Barrett ή χωρις, οσοι παλι δεν γουσταρουν νιωθουν πιο ανετα με τον μετεπειτα space rock ηχο των Floyd. Στη δευτερη περιπτωση φανταζομαι ανηκει η πλειοψηφια των φαν της μπαντας. Προσωπικα δεν ακουω Ψυχεδελεια και τα πρωτα αλμπουμ των Floyd υπαρχουν στην δισκοθηκη μου απλα σαν αναφορα σ'αυτη τους την περιοδο, δεν νομιζω να ξαναβαλω ποτε να ακουσω ολοκληρο το "The Piper At The Gates Of Dawn" ή το δευτερο CD απο το "Ummagumma". Τι να ακουσεις δηλαδη απο το "Several Species Of Small Furry Animals Gathered Together In A Cave And Grooving With A Pict" του φιλου μας του Waters? :-X Πρεπει να εχεις πεσει στη μαρμιτα με το LSD για να το αντεξεις. ;D
R
Ritchie77
Guest
1) Ο δισκος θα εχει κομματια του Wright μεσα.
2) Ο Waters δε θα συμμετεχει ουτε θα γινει περιοδεια ( According to UK newspaper The Sun, Waters is not involved in the project. Also, the band has no plans to tour in support of the release.)
3)Το αγαπημενο μου κομματι απο αυτους ειναι το The Division Bell
2) Ο Waters δε θα συμμετεχει ουτε θα γινει περιοδεια ( According to UK newspaper The Sun, Waters is not involved in the project. Also, the band has no plans to tour in support of the release.)
3)Το αγαπημενο μου κομματι απο αυτους ειναι το The Division Bell
Διαβάζοντας αυτό...
Τέλος το άλμπουμ θα είναι αφιερωμένο στην μνήμη του αποθανόντος Richard Wright, καθώς από τα υπόλοιπα μέλη χαρακτηρίστηκε ως το κύκνειο άσμα του.
μου φαίνεται λογική η κυκλοφορία και η κοινή αποδοχή απο τα εναπομείναντα μέλη. Eτσι -νομίζω- πρέπει να τιμούνται φίλοι και συνεργάτες μιας ζωής.
Τέλος το άλμπουμ θα είναι αφιερωμένο στην μνήμη του αποθανόντος Richard Wright, καθώς από τα υπόλοιπα μέλη χαρακτηρίστηκε ως το κύκνειο άσμα του.
μου φαίνεται λογική η κυκλοφορία και η κοινή αποδοχή απο τα εναπομείναντα μέλη. Eτσι -νομίζω- πρέπει να τιμούνται φίλοι και συνεργάτες μιας ζωής.
- Μηνύματα
- 1,755
- Πόντοι
- 36
Nikolas είπε:Θα σε αφήσω να ξενυχτάς τα βράδια για να βρεις αν το έλεγα σοβαρά ή όχι!
;D ;D ;D
- Μηνύματα
- 22
- Πόντοι
- 1
Να δώσω κι εγώ τα σέβη μου (αν και λίγο καθυστερημένα) για αυτήν την φοβερή ανάλυση.trolley είπε:Λοιπόν, επειδή είσαι καλό παιδί (γατί, ήθελα να πω), επίτρεψέ μου (με όλο το σεβασμό), να στρέψω την προσοχή σου στην ουσία του Momentary Lapse Of Reason, ελπίζοντας ότι θα συμβάλλω στο να βελτιωθεί η σχέση σου με αυτό το ενδιαφέρον άλμπουμ.
Ο Gilmour, έχει μία περισσότερο τρυφερή / ανθρωπιστική ματιά στα θέματα με τα οποία καταπιάνεται στιχουργικά. Το Dogs Of War, είναι μία απλή, σχεδόν δημοσιογραφική, καταγγελία για τους πολεμολάγνους και τους πολεμοκάπηλους, της οποίας η μεστότητα υστερεί μεν απέναντι στις αντίστοιχες του Waters (ο οποίος βέβαια, το είχε κάνει επάγγελμα το να γράφει για τον πόλεμο), αλλά δε σημαίνει ότι είναι δίχως αξία.
Έχει προηγηθεί το υπέροχο "Learning To Fly", το πρώτο αισιόδοξο τραγούδι που υπέγραψαν οι Floyd μετά από πολλά-πολλά χρόνια ατόφιας Γουωτερικής μιζέριας, και - δόξα τω Θεώ - τα αυτιά μου σαν τέτοιο το υποδέχθηκαν όταν πρωτοάκουσα το δίσκο.
Μετά το μέτριο One Slip που ακολουθεί, έχουμε το On The Turning Away, μία θαυμάσια μπαλάντα από εκείνες που μόνο ο Gilmour μπορεί να τραγουδήσει, κάνοντας χρήση της ίδιας δημιουργικής φλέβας που εύκολα ανιχνεύεται πίσω από το θρυλικό Comfortably Numb, και η οποία εκδηλώθηκε πλήρως στο ασύλληπτης λυρικότητας High Hopes (του Division Bell).
Πρέπει όμως να φτάσει κανείς στη δεύτερη πλευρά του δίσκου, προκειμένου να αντιληφθεί πλήρως πόσο ζωντανοί είναι οι Pink Floyd, ακόμη και με τον Waters να λείπει. To ηχητικό πλεκτό του Yet Another Movie περνάει (και ξεχνιέται) εύκολα, αλλά μετά αρχίζει το τρίπτυχο του A New Machine (I) / Terminal Frost / A New Machine (II).
To α-κάπελα vocoder (ας σημειωθεί ότι ο Gilmour κατορθώνει να βγάλει πραγματικό αίσθημα, μέσα από αυτό το πράγμα), μιλάει για τον θάνατο : απηχώντας τις δημοφιλείς (στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη) ιδέες για την μετενσάρκωση, αφηγείται το δρώμενο από τη σκοπιά εκείνου που αναφέρεται ως ο "κάτοικος του σώματος", ο οποίος κατορθώνει να δει ότι ο επικείμενος θάνατός του (σώματος) δε συνεπάγεται τον εκμηδενισμό, αλλά το πέρασμα σε ένα επόμενο στάδιο ύπαρξης.
I have always been here
I have always looked out from behind these eyes
It feels like more than a lifetime
Feels like more than a lifetime
Sometimes I get tired of the waiting
Sometimes I get tired of being in here
Is this the way it has always been?
Could it ever have been different?
Do you ever get tired of the waiting?
Do you ever get tired of being in there?
Don't worry, nobody lives forever,
Nobody lives forever
Η ιδέα ότι πρόκειται για ένα ενδιάμεσο στάδιο, υλοποιείται ηχητικά (!!!! και μόνο, δίχως στίχους) στο Terminal Frost, και επανέρχεται (από την ίδια vocoder φωνή) στο A New Machine (II).
I will always be here
I will always look out from behind these eyes
Ανεξάρτητα από το αν κάποιος συμμερίζεται αυτές τις ιδέες, είναι αδύνατο να μη συνειδητοποιήσει ότι έχει παρακολουθήσει ένα μικρό φιλμ, τόσο ζωντανό (αν όχι περισσότερο) όσο εκείνα που σκάρωνε ο Waters, ο οποίος όμως ΠΟΤΕ δεν μπόρεσε να δει πέρα από την προσωπική του δυσαρέσκεια για όσα τον περιβάλλουν.
Εκεί που σκέπτεσαι τι μπορεί να ακολουθήσει αυτό το μικρό αριστούργημα, έρχεται το Sorrow, μονότονο, θλιμμένο και τόσο Pink Floyd όσο δεν αντέχεται.
Και εκεί τελειώνει - δυστυχώς - ο δίσκος.
Άντε, βαλ' τον τώρα να τον ξανακούσεις και μη λες τέτοια πράγματα, αλλιώς θα γράψω την ανάλυση μου ΚΑΙ για το The Division Bell.
Το παραδέχομαι πως ίσως ήμουν λίγο άδικος με το άλμπουμ. Δεν είναι τόσο κακό, αλλά, πραγματικά, δεν το θεωρώ τίποτα φοβερό. Κατ' εμέ, οι καλύτερες στιγμές του άλμπουμ είναι το learning to fly (το οποίο είναι πολύ καλό) και one slip. Mόνο εκεί νιώθω ότι γράφει με την καρδιά του. Τα άλλα (οι στίχοι κυρίως) μου φαντάζουν λίγο επιτηδευμένα...
W
Waterfall-K
Guest
The Endless River has as its starting point the music that came from the 1993 Division Bell sessions, when David Gilmour, Rick Wright and Nick Mason played freely together at Britannia Row and Astoria studios. This was the first time they had done so since the ‘Wish You Were Here’ sessions in the seventies. Those sessions resulted in The Division Bell, the band’s last studio album.
In 2013 David Gilmour and Nick Mason revisited the music from those sessions and decided that the tracks should be made available as part of the Pink Floyd repertoire. It would be the last time the three of them would be heard together. The band have spent the last year recording and upgrading the music,using the advantages of modern studio technology to create The Endless River.
The Endless River is a tribute to Rick Wright, whose keyboards are at the heart of the Pink Floyd sound. It is a mainly instrumental album with one song, ‘Louder Than Words’, (with new lyrics by Polly Samson), arranged across four sides and produced by David Gilmour, Phil Manzanera, Youth and Andy Jackson.
Release date: 10 November 2014
Hard cover bound book package with foil blocking on cloth spine. 16-page photo/credit booklet including previously unseen photographs from 1993 sessions.
Heavyweight 180gr vinyl. Packaging: Gatefold sleeve, full colour inner bags, download card.
Full size, 11"x11" 16-page photo/credit booklet including previously unseen photographs from 1993 sessions.
Box includes 24-page photo/credit booklet in hard cover, including previously unseen photographs from 1993 sessions.
CD in full colour card wallet with full colour label.
DVD (NTSC) or BLU-RAY in full colour card wallet with full colour label.
3x Collectors’ full colour postcards, one of which with 3D Lenticular design.
DVD contains ‘The Endless River’ album in 5.1 Surround (Dolby Digital and DTS), plus stereo version in 48kHz/24 bit.
BLU-RAY contains ‘The Endless River’ album in high resolution 5.1 Surround (DTS Master Audio and PCM, 96/24), plus PCM stereo 96/24.
PLUS EXTRA non-album audio-visual material (approx. 39 minutes): 6 video tracks and 3 audio tracks, unavailable elsewhere.
Includes archive video material and still photographs shot at the original 1993 recording sessions.
www.pinkfloyd.com/theendlessriver
Last edited:
- Μηνύματα
- 41
- Πόντοι
- 6
Δοθηκε πριν λιγες ωρες ενα ολακερο κομματι απτο Endless River,προσωπικα δεν μου αρεσε
https://soundcloud.com/ya-ar-asal/pink-floyd-louder-than-words
https://soundcloud.com/ya-ar-asal/pink-floyd-louder-than-words
Παρόμοια θέματα
