Ό,τι έχω στο pc μου κάποτε, για να τα αγοράσει κάποιος, έπρεπε να πουλήσει το σπίτι του, το αμάξι του, τη μάνα και τον πατέρα του για να το αποκτήσει.
Αν ήθελα να μάθω τη μαύρη τέχνη της ηχοληψίας, θα έπρεπε να έχω γνωστούς σε κάποιο studio και να υποχρεωνόμουν να τους υπηρετώ κάνοντας από κουβάλημα μέχρι καφέδες.
Θα μπορούσα βέβαια να εγκαταλείψω την ημεδαπή και να πάω σε κάποια ξένη χώρα για να το σπουδάσω το αντικείμενο. Βέβαια και πάλι ο πατέρας μου, η μάνα μου και το βιός μου θα έπρεπε να ποζάρουν σε κάποια βιτρίνα ενός μαγαζιού με αντίκες.
¶σε που πάντα και παντού υπήρξαν και θα υπάρχουν οι «φοβισμένοι» που, για να μην μάθει κανείς ό,τι εκείνοι «μόχθησαν» να μάθουν, δεν σου έλεγαν τίποτα ή κατά ένα τυχαίο «μαγικό» τρόπο θα σε έβαζαν πάντα να τσεκάρεις μια πρίζα κάπου χαμηλά, την ώρα που εσύ θα έλεγες από μέσα σου: «τώρα θα μάθω το κόλπο που κάνει με τις φωνές».
¶σε που κανείς δεν σε άφηνε να πειραματιστείς στις πανάκριβες ταινίες του μαγνητόφωνου (το οποίο θα έπρεπε να το ακουμπάς με ευλάβεια γιατί ήταν πολύ-πολύ ακριβό).
Η υπόθεση όπως και να είχε απαιτούσε πολύ, αν όχι ιώβεια, υπομονή, πολύ τρέξιμο και, ίσως πολλά λεφτά. Μόνο αν ήσουν γόνος πλούσιας οικογένειας θα μπορούσες να έχεις πρόσβαση σε όλα αυτά τα εργαλεία χωρίς να θυσιαστείς ή να θυσιάσεις κάτι πολύτιμο.
Εν αρχή ην ο λόγος.
Μετά ήρθε ο αλγόριθμος....
Σήμερα, δεν υπάρχουν δικαιολογίες για να μην μπορέσει κάποιος να κάνει μουσική. Ό,τι θέλει, μπορεί να το αποκτήσει με πολύ λίγα λεφτά.
Τι θες αγόρι μου; Κομπρέσσορα θες; Θα τον έχεις με πολύ λίγα λεφτά. Delay θες, τσάμπα! Θες το synthesizer του Vangelis; Ok, πάρε το νέο plug in της Naïve Instruments. Τώρα, μπορείς να πειραματιστείς όσο θέλεις και χωρίς να χαλάσεις μια περιουσία σε ταινίες, ή στουντιακές ώρες, σε όργανα ή session μουσικούς.
Ζούμε στη μουσική το αμερικάνικο όνειρο. Μπορούμε να τα έχουμε όλα, εύκολα και γρήγορα και χωρίς να χαλάσουμε μια περιουσία και χωρίς κόπο. Πλέον αντί να πάρεις ένα μεγαλύτερο διαμέρισμα για να χωρέσουν τα μηχανήματά σου, παίρνεις μεγαλύτερο σκληρό για να χωράνε οι ιδέες σου. Αντί να τρως τις ώρες σου προσπαθώντας να βάλεις τάξη στα καλώδια πίσω από το rack σου, απλά σώζεις τις ρυθμίσεις σου τακτικά και με μια κίνηση.
Η κονσόλα με τα 48 κανάλια χωράει πλέον, όχι σε ενα τεράστιο δωμάτιο, αλλά σε ενα 17” monitor. Και αντί να φτιάχνεις μπράτσα κουβαλώντας τις προενισχύσεις, με το μαγικό δείκτη, εκπληρώνεις όλες σου τις επιθυμίες, χωρίς κανένα κόπο, χωρίς να νοιώσεις την μέση σου να σε απειλεί με πόνο.
Μπορεί μόνος σου να μάθεις το τι είναι το VCO, το ASDR, το LFO. Να πειραματιστείς και να έχεις μια εποπτική διαδικασία μάθησης, χωρίς να χρειάζεται να εμπιστευθείς κάποιον «ειδήμονα» που θα σου πει ό,τι θέλει ή ό,τι αυτός έχει καταλάβει από την εμπειρία του ή την ενασχόληση του με τα πράγματα. Μπορείς βέβαια, από την άλλη, να συμβουλευτείς έναν γνώστη και μετά να δοκιμάσεις αυτά που σου είπε. Και έτσι να γίνεις εσύ κάτοχος της γνώσης αυτής με τρόπο εμπειρικό, όχι μόνο θεωρητικό.
Κάτι μου λέει οτι η τεχνολογία επέφερε μια ταξική ισορρόπηση. Ηλεκτρονική μουσική πλέον δεν κάνει ο μπουρζουάζης που έχει κάποια εκατομμύρια παραπάνω να ξοδέψει από τον κοινό κόσμο. Τώρα μπορεί και ενα παιδάκι να κάνει οικονομίες, προκειμένου να αγοράσει το studio του. Δεν χρειάζεται κάποιος πλέον να έχει επενδύσει τη ζωή του στη μουσική προκειμένου να μπορεί να δικαιολογήσει τη αγορά μουσικού εξοπλισμού. Μπορεί και ένας χομπίστας να αγοράσει τον ίδιο εξοπλισμό.
Ίσως κάποιος να αντιδράσει και να πει οτι η τόση απελευθέρωση οδηγεί στον ευτελισμό της μουσικής, αλλά όμως, νομίζω, οτι αυτού του είδους η απελευθέρωση μπορεί να πάει τη μουσική μπροστά, να γεννήσει ενα καινούριο είδος μουσικής. Είπαμε, οι φελλοί μπορεί να επιπλέουν, αλλά τους παρασέρνει το κύμα. Αν κάτι καλό γεννηθεί από κάποιον «απαίδευτο», τότε μπορεί να επιβιώσει, να γίνει μόδα και ίσως, στο μέλλον, κλασσικό.
Ο υπολογιστής μου είναι ενα προσωπικό, φθηνό και πολυμήχανο μουσικό supermarket. Νοιώθω χαρούμενος που μεγάλοι μουσικοί χρησιμοποιούν το ίδιο supermarket που χρησιμοποιώ και εγώ. Και ξέρω, το αν δεν κάνω καλή μουσική σαν και αυτούς δεν οφείλεται στη διαφορά οικονομικής κατάστασης, αλλά στη διαφορά εμπειρίας ή, αν μη τι άλλο, έμπνευσης.
Φιλικά,
Terumi
Αν ήθελα να μάθω τη μαύρη τέχνη της ηχοληψίας, θα έπρεπε να έχω γνωστούς σε κάποιο studio και να υποχρεωνόμουν να τους υπηρετώ κάνοντας από κουβάλημα μέχρι καφέδες.
Θα μπορούσα βέβαια να εγκαταλείψω την ημεδαπή και να πάω σε κάποια ξένη χώρα για να το σπουδάσω το αντικείμενο. Βέβαια και πάλι ο πατέρας μου, η μάνα μου και το βιός μου θα έπρεπε να ποζάρουν σε κάποια βιτρίνα ενός μαγαζιού με αντίκες.
¶σε που πάντα και παντού υπήρξαν και θα υπάρχουν οι «φοβισμένοι» που, για να μην μάθει κανείς ό,τι εκείνοι «μόχθησαν» να μάθουν, δεν σου έλεγαν τίποτα ή κατά ένα τυχαίο «μαγικό» τρόπο θα σε έβαζαν πάντα να τσεκάρεις μια πρίζα κάπου χαμηλά, την ώρα που εσύ θα έλεγες από μέσα σου: «τώρα θα μάθω το κόλπο που κάνει με τις φωνές».
¶σε που κανείς δεν σε άφηνε να πειραματιστείς στις πανάκριβες ταινίες του μαγνητόφωνου (το οποίο θα έπρεπε να το ακουμπάς με ευλάβεια γιατί ήταν πολύ-πολύ ακριβό).
Η υπόθεση όπως και να είχε απαιτούσε πολύ, αν όχι ιώβεια, υπομονή, πολύ τρέξιμο και, ίσως πολλά λεφτά. Μόνο αν ήσουν γόνος πλούσιας οικογένειας θα μπορούσες να έχεις πρόσβαση σε όλα αυτά τα εργαλεία χωρίς να θυσιαστείς ή να θυσιάσεις κάτι πολύτιμο.
Εν αρχή ην ο λόγος.
Μετά ήρθε ο αλγόριθμος....
Σήμερα, δεν υπάρχουν δικαιολογίες για να μην μπορέσει κάποιος να κάνει μουσική. Ό,τι θέλει, μπορεί να το αποκτήσει με πολύ λίγα λεφτά.
Τι θες αγόρι μου; Κομπρέσσορα θες; Θα τον έχεις με πολύ λίγα λεφτά. Delay θες, τσάμπα! Θες το synthesizer του Vangelis; Ok, πάρε το νέο plug in της Naïve Instruments. Τώρα, μπορείς να πειραματιστείς όσο θέλεις και χωρίς να χαλάσεις μια περιουσία σε ταινίες, ή στουντιακές ώρες, σε όργανα ή session μουσικούς.
Ζούμε στη μουσική το αμερικάνικο όνειρο. Μπορούμε να τα έχουμε όλα, εύκολα και γρήγορα και χωρίς να χαλάσουμε μια περιουσία και χωρίς κόπο. Πλέον αντί να πάρεις ένα μεγαλύτερο διαμέρισμα για να χωρέσουν τα μηχανήματά σου, παίρνεις μεγαλύτερο σκληρό για να χωράνε οι ιδέες σου. Αντί να τρως τις ώρες σου προσπαθώντας να βάλεις τάξη στα καλώδια πίσω από το rack σου, απλά σώζεις τις ρυθμίσεις σου τακτικά και με μια κίνηση.
Η κονσόλα με τα 48 κανάλια χωράει πλέον, όχι σε ενα τεράστιο δωμάτιο, αλλά σε ενα 17” monitor. Και αντί να φτιάχνεις μπράτσα κουβαλώντας τις προενισχύσεις, με το μαγικό δείκτη, εκπληρώνεις όλες σου τις επιθυμίες, χωρίς κανένα κόπο, χωρίς να νοιώσεις την μέση σου να σε απειλεί με πόνο.
Μπορεί μόνος σου να μάθεις το τι είναι το VCO, το ASDR, το LFO. Να πειραματιστείς και να έχεις μια εποπτική διαδικασία μάθησης, χωρίς να χρειάζεται να εμπιστευθείς κάποιον «ειδήμονα» που θα σου πει ό,τι θέλει ή ό,τι αυτός έχει καταλάβει από την εμπειρία του ή την ενασχόληση του με τα πράγματα. Μπορείς βέβαια, από την άλλη, να συμβουλευτείς έναν γνώστη και μετά να δοκιμάσεις αυτά που σου είπε. Και έτσι να γίνεις εσύ κάτοχος της γνώσης αυτής με τρόπο εμπειρικό, όχι μόνο θεωρητικό.
Κάτι μου λέει οτι η τεχνολογία επέφερε μια ταξική ισορρόπηση. Ηλεκτρονική μουσική πλέον δεν κάνει ο μπουρζουάζης που έχει κάποια εκατομμύρια παραπάνω να ξοδέψει από τον κοινό κόσμο. Τώρα μπορεί και ενα παιδάκι να κάνει οικονομίες, προκειμένου να αγοράσει το studio του. Δεν χρειάζεται κάποιος πλέον να έχει επενδύσει τη ζωή του στη μουσική προκειμένου να μπορεί να δικαιολογήσει τη αγορά μουσικού εξοπλισμού. Μπορεί και ένας χομπίστας να αγοράσει τον ίδιο εξοπλισμό.
Ίσως κάποιος να αντιδράσει και να πει οτι η τόση απελευθέρωση οδηγεί στον ευτελισμό της μουσικής, αλλά όμως, νομίζω, οτι αυτού του είδους η απελευθέρωση μπορεί να πάει τη μουσική μπροστά, να γεννήσει ενα καινούριο είδος μουσικής. Είπαμε, οι φελλοί μπορεί να επιπλέουν, αλλά τους παρασέρνει το κύμα. Αν κάτι καλό γεννηθεί από κάποιον «απαίδευτο», τότε μπορεί να επιβιώσει, να γίνει μόδα και ίσως, στο μέλλον, κλασσικό.
Ο υπολογιστής μου είναι ενα προσωπικό, φθηνό και πολυμήχανο μουσικό supermarket. Νοιώθω χαρούμενος που μεγάλοι μουσικοί χρησιμοποιούν το ίδιο supermarket που χρησιμοποιώ και εγώ. Και ξέρω, το αν δεν κάνω καλή μουσική σαν και αυτούς δεν οφείλεται στη διαφορά οικονομικής κατάστασης, αλλά στη διαφορά εμπειρίας ή, αν μη τι άλλο, έμπνευσης.
Φιλικά,
Terumi
