Μουσικες σκηνες, που θα παει η κατασταση με αυτες στην Αθηνα

[bassbill]

Εγώ πλέον έχω καταλήξει ότι η "χρυσή" συνταγή είναι να έχεις κυρίως κομμάτια για να διασκεδάσει ο κόσμος και να πετάς στο Playlist και 3-4 που γουστάρεις εσύ...

+10000

 

[audiokostas]

Φίλτατε Bassbil έχω την πολυτέλεια να κάνω (κάθε δίσεκτο έτος) το δεύτερο, αλλοιθωρίζοντας προς το πρώτο.  ;D

 

[bassbill]

Είσαι απο τους τυχερούς Κώστα, αλλά εγώ είμαι και στην κατηγορία του επιχειρηματία όπως ίσως ξέρεις, άρα κάνω το πρώτο αλοιθωρίζοντας προς το δεύτερο  ;D

Δεν τολμάω όμως γιατί σε ότι αφορά την δουλειά είναι συνταγή καταστροφής. Έχω όμως πάντα την δυνατότητα, και απο την νέα σεζόν λέω να το κάνω κιόλας, να θυσιάσω ένα ρεπό μου, να πληρώσω σέρβις κ μπάρμαν και να κάνω μια βραδιά jazz για την ψυχή μου, και άς παίζω μόνο για μένα και τους συμπαίχτες μου  

Το κάνω κααααπως τις  Κυριακές στο Jam night, αλλά και εκεί πρέπει να προσέχω τις ισορροπίες γιατί είναι μέρα δουλειάς. Αλλά αυτό με την jazz θα το κάνω του χρόνου κι άς με χωρίσει η γυναίκα μου  ;D

Ένα βράδυ όμως.... τα υπόλοιπα στην συνταγή όπως είπαμε.  8) 8) 8)

 

[Nikolas]

Μα η "επιτυχία" και η "ευτυχία" του καλιτέχνη, δεν έρχετε όταν, όντως έχει επαφεί με τον κόσμο, και το τι γίνεται έξω, και καταφέρνει να εντάξει αυτά που θέλει ο κόσμος με αυτά που θέλει ο ίδιος;

Ένα συνδιασμός δε γίνεται;

Λαϊκά δε παίζω, αλλά βρήκα(με) τον τρόπο να παίξουμε το "δε ξέρω πόσο σ'αγαπώ" τελικά....

Με λίγα λόγια, αν είναι όλοι οι μουσικοί να καταπιέζονται όταν παίζουν για κοινό, καλύτερα να τα παρατήσουμε ΤΩΡΑ ΑΜΕΣΩΣ! Αν ήταν τριγύρω ο Bloody θα με έλεγε πάλι ρομαντικό, και ότι πετάω στα σύννεφα, κλπ, αλλά ρε παιδιά δε μπορεί να γίνουν και τα δύο; Δε λέω θα γίνουν συμβιβασμοί, αλλά βρε αδερφέ κι αυτό στο παιχνίδι είναι!

 

[audiokostas]

Δεν τολμάω όμως γιατί σε ότι αφορά την δουλειά είναι συνταγή καταστροφής.

Σωστά.

Καλή τύχη και στα σχέδια σου.

Διότι η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα....    ;D

 

[Nestoras]

Φίλτατε Bassbil έχω την πολυτέλεια να κάνω (κάθε δίσεκτο έτος) το δεύτερο, αλλοιθωρίζοντας προς το πρώτο.  ;D

Με πρόλαβες μοντουλάτορα και 'γω το ίδιο κάνω ή τουλάχιστον προσπαθώ.

 

[bassbill]

Με λίγα λόγια, αν είναι όλοι οι μουσικοί να καταπιέζονται όταν παίζουν για κοινό, καλύτερα να τα παρατήσουμε ΤΩΡΑ ΑΜΕΣΩΣ! Αν ήταν τριγύρω ο Bloody θα με έλεγε πάλι ρομαντικό, και ότι πετάω στα σύννεφα, κλπ, αλλά ρε παιδιά δε μπορεί να γίνουν και τα δύο; Δε λέω θα γίνουν συμβιβασμοί, αλλά βρε αδερφέ κι αυτό στο παιχνίδι είναι!

Έτσι είναι Νικόλα. Απλά το ότι οι συμβιβασμοί είναι μέσα στο παιχνίδι το μαθαίνουμε σάν άνθρωποι λίγο αργά.  Γι αυτό όμως είμαστε εδώ, για να θυμούνται οι παλαιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι ;D  ;D  ;D

Σωστά.

Καλή τύχη και στα σχέδια σου.

Διότι η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα....    ;D

Συμφωνώ Κώστα και σε ευχαριστώ για τις ευχές.

 

[trigga]

Αν κανεις προταση σωστη με τη τζαζ κ το παιξεις καλα θα χεις κ κοσμο ρε.Μπορεις να σκεφτεις κ για ποσους ασχετους λογους θα ερθει καποιος εκεινη τη μερα στο χωριο.

Προσφατα ειδα μια αποψη σε διασκευες μανου χατζηδακη σε τζαζ φορμα.Εγινε διαφημιση κ πηγανε ολοι στο μαγαζι.Αργησαμε κ μειναμε απ εξω γινοταν της @@ριολας.Ασχετο που αδειασε λιγο μετα το 2ο σετ.Πηγανε τα ζα για το event και για την κουλτουρα ναουμε.

 

[bassbill]

Το ξέρω γιατί το έκανα πέρισυ για κανένα εξάμηνο,(παίζαμα στανταράκια ντούο κιθάρα - μπάσο)

αλλά καί το κοινό είναι περιορισμένο, και οι χώροι το ίδιο. Τώρα όμως που έχουμε τον δικό μας χώρο είναι διαφορετικά.

Γενικά στον χώρο σου μπορείς να κάνεις διάφορες προτάσεις μία μέρα την εβδομάδα ας πούμε,

απο τζάζ μέχρι κλασσική. Για ένα βράδυ πιστεύω ότι βρίσκεται κοινό, ότι και να παίξεις, αρκεί να το

παίξεις καλά όπως λές και σύ.

 

[pinhead]

Εδώ όμως τίθεται το ερώτημα.

Διαλέγουμε κομμάτια με αυστηρό γνώμονα την διασκέδαση του κόσμου (crowd pleasers/palamaki beggars) ή παραμένουμε στο "ύφος" μας και στη γραμμή μας με την ελπίδα ότι αυτό θ' αρέσει (karakosmara band/ Ether O' Vamones) ;

Για μενα πλεον δεν τιθεται τετοιο ερωτημα.Καπου στη μέση ειναι η απάντηση.Πρωτα εγω και οι συμπαίκτες βρισκουμε ενα κοινο τόπο στο τι θέλουμε να παιξουμε(εκτος χαρντ,μεταλ δυστυχως....).Σε αυτο τον κοινο τοπο ο κοσμος ας υποθεσουμε ξερει 1000 κομματια.Οι περισσοτερες μπαντες παιζουνε(και οι μαγαζάτορες ζητανε...) τα ιδια 100 τραγουδια καθε φορα.Πλεον στα 27 μου δεν εχω την ιδια ορεξη να ακουσω παλι τα ιδια για πολλοστη φορα(πχ αδιεξοδο...).Εγω ειμαι της αποψης οτι παιζεις και γνωστα κομματια αλλα παιζεις και γνωστα αλλα οχι χιλιοπαιγμενα και γιατι οχι και κανενα που εσυ το θεωρεις κρυφο διαμαντι.Εμεις οταν παιξαμε  πχ το mexican-babe ruth και το evidence-faith no more δεν θυμαμαι να ξενερωσε και κανενας(πολυς κοσμος δεν τα ξερει και πολλοι μουσικοι δεν τα παιζουν) ισα ισα.Γενικα καλο ειναι το προγραμμα περα απο διασκεδαστικο να ειναι και ενδιαφερον.

Εννοειτε οτι οταν παιζεις τραγουδια παιζεις αυτα που νομιζεις οτι τα χεις και σου πανε καλυτερα.Και με το καιρο και τη δουλεια ολα καλυτερευουν.

Σωπα ρε ΝΙκολα ησουν αδιεξοδο ρε θηριο.Δεν σε προλαβα για 2 χρονακια... ;D ;D ;D.Παντως και το 2002 που πηγα εγω το μαγαζι εσπερνε.Με το που εφυγε ο Γ.Σ. σιγα σιγα το πηρε η κατηφορα...Για το αφεντικο πάντως εχω αλλη γνωμη...

 

[Nikolas]

Σωπα ρε ΝΙκολα ησουν αδιεξοδο ρε θηριο.Δεν σε προλαβα για 2 χρονακια... ;D ;D ;D.Παντως και το 2002 που πηγα εγω το μαγαζι εσπερνε.Με το που εφυγε ο Γ.Σ. σιγα σιγα το πηρε η κατηφορα...Για το αφεντικο πάντως εχω αλλη γνωμη...

Γ.Σ.?
Το αφεντικό είπα ότι ήταν "γάτα". Δεν σχολίασα τίποτα άλλο... ΠΜ με για λεπτομέρειες, γιατί είμαι περίεργος...

Ξέρεις τι; Μπορεί να ήταν το 1998-1999. Πιο πριν το μαγαζί είχα βάλει για λίγο το καλοκαίρι το Σχήμα (τουλάχιστον νομίζω) και μετά πήγαμε εμείς για τη σεζόν. Αν θυμάμαι καλά μας λέγαμε "Αειπολις" (τρέχα γύρευε πλέον...)

 

[pinhead]

Τον Στεργιου εννοω απλα ηθελα να μαι διακριτικος.Για μενα ηταν ο καλυτερος κιθαριστας στο αδιεξοδο.Φοβερη ενεργεια και διασκευες στη σωστη κατεθυνση... ;D ;D

 

[Alchemist]

Επειδή πλέον μπήκαν και οι μουσικές σκηνές της επαρχίας στη συζήτηση, να υπενθυμίσω ότι το thread ξεκίνησε με κύριο γνώμονα την κατάσταση στην Αθήνα.

Μιας και το πήγαμε προς τα εκεί και επειδή προφανώς κάποιοι από εμάς έχουν παίξει σε πολλά μέρη, θα ήθελε κάποιος να μας εξηγήσει συνοπτικά ποιές διαφορές παρουσιάζει η κατάσταση στην Αθήνα συγκριτικά με όσα παίζουν σε άλλες περιοχές;

 

[pinhead]

Κοιτα τις διαφορες ετσι οπως τις βλεπω εγω δεν μπορεις να τις δεις μονο σε επιπεδο μουσικων σκηνων.Ετσι χάνεις το δάσος και μενεις στο δεντρο(ουαου τι ειπα... ;D ;D).Τεσπα στη επαρχια ολοι μουσικοι,μαγαζατορες,ηχοληπτες κτλ εστω και φατσικα γνωριζονται μεταξυ τους(τουλάχιστον οι πιο ενεργοι) με ολα τα καλα και κακα που εχει αυτο.Για μενα αυτο ειναι μια μεγαλη διαφορα της επαρχιας με μεγάλη πολη.Επισης και ο "ανταγωνισμος" ειναι διαφορετικος.Αλλιως ειναι σε ενα μερος να εχεις 5 γ...τες μπάντες και αλλιως να εχεις 50.Βλεπεις και το εαυτο σου με αλλα κριτηρια παλι με οτι συνεπάγεται αυτο.Πιο ον τοπικ παντως επαρχία σε επιπεδο συμφωνιων ειναι πιο καλα σε σχεση με αθηνα θεσσαλονικη.

 

[bassbill]

Εντάξει στην επαρχία τα πράγματα είναι γενικά πιο ανθρώπινα. Ότι υπάρχει στην καθημερινότητα αντανακλάει με κάποιο τρόπο και σε όλα τα ζητήματά της, συμπεριλαμβανόμενου και αυτού που συζητάμε εδώ. Στο κέντρο, μπορεί και να χαθεί κάποια κακή συμπεριφορά μέσα στο χαμό. Στην επαρχία τα πράγματα είναι πιο άμεσα. Δηλαδή ο κιθαρίστας μου είναι και παιδικός μου φίλος, φίλος είναι και ο ένας τραγουδιστής, και η τραγουδίστρια μας είναι κόρη φίλου επίσης. Όχι ότι  θα το έκανα ποτέ να παραβιάσω συμφωνία με μουσικό ή τραγουδιστή, αλλά και να είχα πρόθεση να το κάνω καταλαβαίνετε ότι σε μια μικρή πόλη σου βγαίνει το όνομα ακαριαία. Εδώ ακούμε ανυπόστατα σχόλια στα καλά του καθουμένου, πού να δώσουμε και αφορμές. Γενικά μιλώντας, υπάρχουν και υπέρ και κατά στο να ζείς στην επαρχία και να δουλεύεις σε σκηνή. Το κοινό είναι πιο περιορισμένο, χρειάζεται συνεχής αλλαγή στο πρόγραμμα, και οι δυνατότητες των χώρων είναι μικρότερες. Παρ όλα αυτά όμως υπάρχει και το χαμηλότερο κόστος διαβίωσης σε συνδιασμό με την καλύτερη ποιότητα ζωής. Διαλέγεις και παίρνεις...

 

[skordalis21]

Φυσικά πολλοί την έχουν βρει βάζοντας τη γκόμενά τους να κουνιέται στον έναν και τον άλλον για να μαζέψει τον απαιτούμενο αριθμό ατόμων.

Και έχει παραγίνει το κακό με τους έξυπνους που προσπαθούν να βρουν κορόιδα, γιατί είναι μεγάλη κοροιδία να περιμένει ο κάθε έξυπνος να πληρώσω 20€ είσοδο για να τον ακούσω να κτυπιέται επειδή η γκόμενά του παριστάνει το PR σε κάποιον οργανισμό και επηρεάζει το που θα γίνουν οι συνεστιάσεις και τα parties.

Αυτά για να λέμε και την άλλη πλευρα των πραγμάτων...

 

[brougos7]

Πιστεύω ότι στην ουσία ούτε και σ' αυτό διαφωνείς, από την άποψη ότι κάθε μισθωμένη εργασία αποτελεί κομμάτι επαγγελματικής σχέσης. Φυσικά, ετούτο συνεπάγεται κανονικά και μερική ασφάλιση, φορολόγηση εσόδων κλπ. τα οποία εντέχνως παραβλέπουμε. Γι' αυτό και παρακάτω αναφέρθηκα στο πώς ο 'ημι-ερασιτεχνισμός' είναι χειρότερος από τον 'επαγγελματισμό', καθώς αφενός συντηρεί το καθεστώς της παραοικονομίας (αφορολόγητα έσοδα-έξοδα), αφετέρου δίνει επιλογές και πατήματα εκμετάλλευσης στους επιχειρηματίες.

Φυσικά, τόσο ο ημι-ερασιτεχνισμός όσο και ο επαγγελματισμός μπαίνουν σε εισαγωγικά, γιατί στην τέχνη είναι αδύνατο να ορίσεις ποιο το προϊόν ή η υπηρεσία επ' ακριβώς που προσφέρεται ή απολαμβάνεται αντίστοιχα.

Για να το κάνω προφανές, θα δώσω ένα ακραίο παράδειγμα. Είναι δυνατόν μία ιερόδουλη να ζητήσει να υπαχθεί στο υπουργείο πολιτισμού γιατί επιδίδεται στην τέχνη του ερωτισμού, όσο κι ένας στρατηγός επειδή κατέχει την τέχνη του πολέμου. Ακραία μεν τα παραδείγματα, ενδεικτικά δε του χάους των εκφράσεων της τέχνης σε κάθε της μορφή.

Επίσης, οι ίδιοι οι μουσικοί έχουν σταματήσει να αναζητούν, να εκφράζονται και να επιδιώκουν την ολοκλήρωσή τους, και απλά στρέφουν το σύνολο της προσοχής τους στον εύκολο πλουτισμό και την εφήμερη δόξα. It takes two to tango, λένε οι φίλτατοι αγγλοσάξωνες.