Μια κριτική ματιά στο σκυλάδικο

Status
Not open for further replies.
Gommer είπε:
...το σκυλάδικο ταιρίαζει σε ανθρώπους συγκεκριμένου επιπέδου (και κάτω) παιδείας.

Και όχι μουσικής παιδείας αλλά παιδείας γενικότερα.
Μπαααα..... Ολα ειναι_κυριως_θεμα μουσικης παιδειας και ακουσματων. Η γενικοτερη παιδεια δεν εχει σημασια. Τα σκυλαδικα ακουγονται απο τους πιο αγραμματους μεχρι τους πλεον παρα-μορφωμενους. Κι αυτο γιατι ο μεσος ακροατης_η πλειοψηφια δηλαδη_ακουει/καταλαβαινει δυο πραγματα μονο, τον ρυθμο και μετα τον ευκολο στιχο. Ολα τα υπολοιπα θελουν καποια εκπαιδευση του αυτιου για να ακουστουν.

Ο ρυθμος ειναι μεσα στον καθε ανθρωπο, η καψουρα επισης. Γι αυτο και ολα αυτα τα ασματα με εντονο ρυθμο/"νταπα-ντουπα' (σε καθε μουσικο ειδος) καθως και οι ευκολοχωνευτοι στιχοι τυπου  "σ'αγαπω-μ'αγαπας / εφυγε και μ'αφησε / γυρνα πισω / δεν μπορω χωρις εσενα" κλπ εχουν μεγαλο σουξε στα αυτια της πλειοψηφιας των ανθρωπων.

Η πλειοψηφια Δεν ακουει μουσικη, ακουει κυριως ρυθμο και στιχους. Και αυτο δεν ειναι βεβαια μια ιδιαιτεροτητα των αμορφωτων "Ελληναραδων", ειναι ενα κοινο χαρακτηριστικο των περισσοτερων ανθρωπων. Μια γρηγορη ματια αρκει για να δουμε τα μαυρα_μουσικα_χαλια και του υπολοιπου "πολιτισμενου κοσμου" (τρομαρα του...). Ο μισος πλανητης δονειται υπο τους ηχους του Hip Hop/Rap, και ο αλλος μισος υπο τους ηχους της βιομηχανοποιημενης Pop/Dance σκηνης, δυο "μουσικα" ειδη τα οποια θελουν τουλαχιστον τοσες κλοτσιες οσες και τα δικα μας σκυλαδικα.

 
Waterfall-K είπε:
Μπαααα.....

Ολα ειναι_κυριως_θεμα μουσικης παιδειας και ακουσματων. Η γενικοτερη παιδεια δεν εχει σημασια. Τα σκυλαδικα ακουγονται απο τους πιο αγραμματους μεχρι τους πλεον παρα-μορφωμενους. Κι αυτο γιατι ο μεσος ακροατης_η πλειοψηφια δηλαδη_ακουει/καταλαβαινει δυο πραγματα μονο, τον ρυθμο και μετα τον ευκολο στιχο. Ολα τα υπολοιπα θελουν καποια εκπαιδευση του αυτιου για να ακουστουν.
Ακριβώς έτσι. +1Ε37

 
otto## είπε:
Το κακό είναι ότι το ίδιο ισχύει και για την κοινωνική/οικονομική κατάσταση της χώρας μας.
Τα ίδια λέμε

Αυτό είναι άλλο, παράλληλο θέμα. Γιατί δεν υπάρχουν άλλες συνθήκες να εργαστούν αυτοί οι άνθρωποι? Είναι σα να λέμε  "πάλι καλά που υπάρχουν τα συνεργεία βαψίματος και απασχολούνται οι ζωγράφοι".
Μπούρδα (φιλικά το λέω έτσι; ) είπες. Μιλάω για μουσικό σήμερα στην Ελλάδα που θέλει να θρέψει οικογένεια ως μουσικός.

Αυτό όμως δε το καταλαβαίνω. Γιατί να μην είναι καλά παιδιά; Δηλαδή, με την ίδια λογική θα περίμενες ότι όλοι οι γιατροί και δικηγόροι είναι παιδιά μάλαμα;
Μεγάλη κουβέντα.

Μιλάμε για νύχτα, καταχρήσεις, μέχρι πρότινος μεγάλες αποδοχές, πειρασμοί κλπ

Άστο σου λέω....

Κι αυτο γιατι ο μεσος ακροατης_η πλειοψηφια δηλαδη_ακουει/καταλαβαινει δυο πραγματα μονο, τον ρυθμο και μετα τον ευκολο στιχο.
Μιλάς για τις λαϊκές μουσικές ανά την υφήλιο...... ;)

Τώρα τι είναι μόρφωση, θα το πάμε μακριά.

Θα προτιμήσω την επονείδιστο (για την ημεδαπή) λέξη "ευρεία κουλτούρα".

 
Νομίζω ότι πρέπει να συγκεκριμενοποιήσουμε πρώτα τι εστί "σκυλάδικο".

Σύμφωνα με την ιστορία του όρου, κάπου μέσα στη δεκαετία του 50 αν δεν κάνω λάθος, η αστυνομία έκανε μια επιχείρηση στη θρυλική Τρούμπα και έκλεισε όλους τους οίκους ανοχής που λειτουργούσαν παράνομα βέβαια. Επειδή η ζήτηση όμως για τις υπηρεσίες των κοριτσιών υφίστατο ακόμα και κάπως έπρεπε να ξαναμπεί στην αγορά το επάγγελμα, δημιουργήθηκαν "κέντρα διασκέδασης" όπου οι κοπέλες τραγουδούσαν (για ξεκάρφωμα) και παράλληλα, κρυφά, έκαναν την κανονική δουλειά τους. Επειδή λοιπόν η πλειοψηφία των κοριτσιών ήταν παράφωνες, τους βγήκε το όνομα "σκύλες" και τα μαγαζιά που δούλευαν ονομάστηκαν σκυλάδικα. Τα τραγούδια που έλεγαν δε ήταν στην αρχή ρεμπέτικα και λαϊκά της εποχής, αλλά αργότερα με την άνθηση του ιδιώματος, άρχισαν να γράφονται κομμάτια ειδικά για αυτά τα μέρη. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι γνωστές λαϊκές τραγουδίστριες που έκαναν και mainstream καριέρα, παραδέχονται ότι έκαναν κονσομασιόν όσο θήτευσαν στα τότε σκυλάδικα

Σκυλάδικα λοιπόν ήταν ουσιαστικά μπουρδέλα με λάιβ μουσική. Τα τραγούδια, η ατμόσφαιρα και οι θαμώνες ήταν κατ' αναλογία με τις υπηρεσίες του μαγαζιού. Λούμπεν, περιθώριο και μετά οργανωμένο ή μη έγκλημα σε αφθονία. Και είναι απολύτως φυσικό αφού η όλη επιχείρηση ήταν ουσιαστικά βιτρίνα για την, πίσω απ' τις πόρτες παράνομη δραστηριότητα.

Τυπικά παραδείγματα του είδους, μπορεί να βρει κανείς περισσότερο στην επαρχία και σίγουρα ο Κιάμος ή η Πάολα δεν είναι σκυλάδες με την αυθεντική έννοια. Η μεγάλη έκρηξη πρέπει να έγινε γύρω στις αρχές δεκαετίας 80 όταν κάποιοι ξύπνιοι προφανώς επιχειρηματίες είδαν ότι για αυτό το είδος διασκέδασης έχει πολύ ψωμί και άρχισαν να ανοίγουν μαγαζιά και στις μεγάλες πόλεις. Τότε είναι που μπολιάστηκε η όλη σκυλάδικη μεν αλλά απολύτως ορίτζιναλ αισθητική, με την ιδιοσυγκρασία του νεοαστικού ελληνικού κοινού και έγινε αυτό που ονομάζουμε σήμερα "σκυλάδικο" με τη mainstream έννοια. Με άλλα λόγια, άλλο ένα μάλλον λαογραφικό φαινόμενο (δεν εξετάζω ποιοτικά στοιχεία) δηλητηριάστηκε από τη νεοαποκτηθείσα δηθενιά του πληθυσμού των μεγάλων πόλεων που είχε αρχίσει να βγάζει πολλά λεφτά και να ονειρεύεται ότι είναι αριστοκράτης. Η αυτοκρατορία του κιτς δηλαδή. Η συνέχεια είναι γνωστή. Έπεσε πολύ χρήμα, γράφτηκαν άπειρα τραγούδια, ανέβηκαν και κατέβηκαν εκατοντάδες τραγουδιστές, έσπασαν χιλιάδες πιάτα και ερρίφθησαν μάλλον εκατομμύρια γαρδένιες.

Η βασική αισθητική και το όνομα παρέμειναν αλλά πέρασαν και σπουδαίες φωνές και γράφτηκαν και σπουδαία τραγούδια. Η συντριπτική πλειοψηφία όμως ήταν και είναι κονσέρβα. Ωραίες γκόμενες, παιδαράδες "αρσενικοί", χαζά τραγούδια με ανόητους στίχους και μουσική στο πόδι. Όλα στο βωμό του νέου τρόπου διασκέδασης που πρόσταζε τσιφτετέλι απ' τη μια και Πόρσε απ' την άλλη.

Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμα για τη σχέση μας με αυτή τη διασκέδαση και πώς καθρεφτίστηκε στην καθημερινότητά μας η όλη αισθητική και ο τρόπος αντιμετώπισης της πραγματικότητας αλλά δε θα τελειώσω ποτέ, οπότε το αφήνω εδώ προς το παρόν.

 
Ακούστε τι βίωσα τις προάλλες σε σπίτι φίλου, όπου πήγα καλεσμένος σε μία γιορτή. Υπήρχε πολύς κόσμος και άρχισαν οι χοροί και τα τραγούδια. Ανέλαβε λοιπόν ένας τύπος να κάνει τον DJ και άρχισε να βάζει Πάολα και Γονίδη. Το πλήθος ξετρελάθηκε και ανέβηκαν στα τραπέζια. Κάποια στιγμή τους λέω:

"Ρε παιδιά, εντάξει καλά όλα αυτά αλλά δε βάζετε και κανα ωραίο τραγουδάκι Μητροπάνο, άντε Σφακιανάκη. Με πονέσαν τα μυαλά μου". Η απάντηση ήταν ότι είναι ξενέρωτα αυτά και μετά ο DJ έβαλε κάποιον Ρωμανό. Δε τον είχα ξανακούσει. Εκεί τερμάρτισε. Τέτοια γυφτιά συκρίνεται μόνο με Σώτη Βολάνη. Τελικά αισθάνθηκα ο "και καλά κουλουρτιάρης" της βραδιάς.  

Δεν ξέρω αν γενικώς "με  Steve Vai δε γ...σε κανείς"" αλλά σε αυτό το πάρτυ σίγουρα.

 
audiokostas είπε:
Μιλάς για τις λαϊκές μουσικές ανά την υφήλιο...... ;)
Μιλαω για τη φυση του ανθρωπου, η οποια εχει μεσα της τον ρυθμο και το τραγουδι. Γεννιομαστε με τον ρυθμο μεσα μας, γεννιομαστε με την ικανοτητα να τραγουδαμε. Ενα τσιφτετελι πχ ή καποιος αλλος απλος ρυθμος ειναι πολυ πιο κοντα στη φυση μας απ'οτι μια Toccata του Bach ή ενα Free Jazz κομματι του Archie Shepp. Oι απλοϊκοι/ευκολοχωνευτοι ρυθμοι και στιχοι γινονται παντα πιο ανεκτοι/αποδεκτοι στο μεσο_μουσικα απαιδευτο_αυτι καποιου ακροατη.

Ειναι ευκολο και φυσικο για ολους να χτυπανε το ποδι τους πανω σε ενα ευκολο ρυθμο, να χτυπανε παλαμακια και να σιγοτραγουδανε/παπαγαλιζουν στιχακια τυπου "'Τέλειωσε' μου'πες κάποια μέρα, χάθηκες κι ούτε καλημέρα, πνίγομαι μες στα δάκρυά μου, έφυγες κι έσβησ’ η χαρά μου..." (Καρβελας :P). Οτιδηποτε πιο πολυπλοκο απ'τα παραπανω προϋποθετει καποια ελαχιστη εκπαιδευση του αυτιου, λιγο "ψαξιμο" και ενασχοληση παραπανω, κατι που δεν εχουν ολοι την διαθεση να κανουν, ειτε γιατι δεν μπορουν ειτε γιατι απλα δεν τους ενδιαφερει.

Τώρα τι είναι μόρφωση, θα το πάμε μακριά.
Γιατι να το παμε μακρια? Η μορφωση ειναι μορφωση, 1+1=2. Η "ευρεια κουλτουρα" ειναι η ευρεια παιδεια. Υπαρχουν απειροι ανθρωποι με απιστευτη μορφωση, αλλα απο γενικη παιδεια δεν...Υπαρχει και το αντιθετο φυσικα. Πιο πιθανο ειναι για καποιον με ευρεια παιδεια να ακουσει 5-6-10 διαφορετικα μουσικα ειδη, κι ας εχει βγαλει μονο το Δημοτικο, παρα για καποιον με μεγαλη θεωρητικη μορφωση. Το να λεμε οτι καποιος δεν ακουει σκυλαδικα λογω της μεγαλης μορφωσης του ειναι εντελως ακυρο.

Ανέλαβε λοιπόν ένας τύπος να κάνει τον DJ και άρχισε να βάζει Πάολα και Γονίδη. Το πλήθος ξετρελάθηκε και ανέβηκαν στα τραπέζια. Με πονέσαν τα μυαλά μου.
Που να δεις εγω τι επαθα πριν 2-3 μηνες που πηγα καλεσμενος στα γενεθλια του γιου ενος φιλου μου. Ο φιλος αυτος ειναι στα 50+, παλια ειχε δισκαδικο και εχει κολλημα με το Rock και κυριως με ψυχεδελεια. Στο σπιτι εχει περιπου 3500-4000 βινυλια με πολλα σπανια και ακριβα κομματια.

Σκαω λοιπον με μια τουρτα στο χερι κατω απο το σπιτι του, που δεν ηξερα ακριβως που ηταν γιατι ειχε αλλαξει γειτονια τα τελευταια χρονια. Καθομαι κατω απο την εισοδο μιας πολυκατοικιας χωρις να ειμαι σιγουρος αν αυτη η εισοδος ειναι η σωστη, και παιρνω τηλ. τον φιλο μου να μου πει ακριβως που μενει. Δεν απαντουσε. Τον πηρα 3 φορες και τιποτα. Στο μεταξυ ηταν 11:30 το βραδυ Παρασκευης, και σε ολο το τετραγωνο ακουγονταν στη διαπασων Ελληνικα τραγουδια και "Ωπα! Δωσεεε! Εεεεελα!" ;D

Σκεφτηκα "ποιος σκυλας ακουει τοσο δυνατα μουσικη? Δεν του εχουν φερει ακομα την αστυνομια?" Εκεινη τη στιγμη χτυπαει το κινητο μου, ηταν ο φιλος μου που ειχε δει τις αναπαντητες. Μου λεει σε ποιο οροφο μενει και μου ανοιγει την πορτα της εισοδου. Ανεβαινω πανω, μου ανοιγει, μπαινω μεσα προσπερνωντας ενα limited edition LP box των Poll (με το ταγαρι μεσα) και βλεπω καμια δεκαρια 18χρονους μαζι με καποιους μεγαλυτερους να χορευουν με καποιο σκυλαδικο που δεν θυμαμαι αυτη τη στιγμη. ??? :-X Κι ολα αυτα μεσα στο ιδιο δωματιο με την "ιερη δισκοθηκη" του φιλου μου. ;D

Το τι μπινελικι ακουσε δεν γραφεται.
punish_3.gif
Το σπιτι του συγκεκριμενου φιλου μου ηταν ενα απο τα ελαχιστα μερη που δεν μπορουσα να φανταστω οτι θα ακουσω Ελληνικα, και μαλιστα σκυλαδικα.

Παει κι αυτο το καστρο... ;D

 
Το παράξενο δεν είναι ότι υπάρχουν σκυλάδικα στην Ελλάδα, το παράξενο είναι ότι υπάρχει οτιδήποτε άλλο. Είναι εντελώς ανεξήγητο να υπάρχει έστω και ένας Έλληνας που δεν είναι σκυλάς. Αλλά φυσικά αυτό είναι το επίπεδο της Ελλάδας, χρωστάμε σε όλον τον πλανήτη, όποιος γουστάρει μπαίνει μέσα και κάνει ότι θέλει, κλείνει ότι θέλει, φακελάκια μίζες λαμογιές πάντα και παντού, έ τι μουσική θα άκουγε αυτός ο λαός, Μπετόβεν; Ποιός είναι αυτός ο Μπετόβεν, 3500 τραγούδια έχουμε τραγουδήσει εμείς, κονσέρτο για σόλο αρκούδα και δυο κιλίμια κλπ  Grin
χαχα αρχηγος ετσι ειναι

 
Jazzjoker είπε:
Σύμφωνα με την ιστορία του όρου, κάπου μέσα στη δεκαετία του 50 αν δεν κάνω λάθος, η αστυνομία έκανε μια επιχείρηση στη θρυλική Τρούμπα και έκλεισε όλους τους οίκους ανοχής που λειτουργούσαν παράνομα βέβαια. Επειδή η ζήτηση όμως για τις υπηρεσίες των κοριτσιών υφίστατο ακόμα και κάπως έπρεπε να ξαναμπεί στην αγορά το επάγγελμα, δημιουργήθηκαν "κέντρα διασκέδασης" όπου οι κοπέλες τραγουδούσαν (για ξεκάρφωμα) και παράλληλα, κρυφά, έκαναν την κανονική δουλειά τους. Επειδή λοιπόν η πλειοψηφία των κοριτσιών ήταν παράφωνες, τους βγήκε το όνομα "σκύλες" και τα μαγαζιά που δούλευαν ονομάστηκαν σκυλάδικα. Τα τραγούδια που έλεγαν δε ήταν στην αρχή ρεμπέτικα και λαϊκά της εποχής, αλλά αργότερα με την άνθηση του ιδιώματος, άρχισαν να γράφονται κομμάτια ειδικά για αυτά τα μέρη. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι γνωστές λαϊκές τραγουδίστριες που έκαναν και mainstream καριέρα, παραδέχονται ότι έκαναν κονσομασιόν όσο θήτευσαν στα τότε σκυλάδικα
Θέλω να ρωτήσω από πού προκύπουν τα παραπάνω, με αφορμή ότι τον τελευταίο ένα, ενάμιση χρόνο διαβάζω εντατικά Ηλία Πετρόπουλο ο οποίος παρουσιάζει μια εντελώς διαφορετική εκδοχή.

[Εν συντομία, σύμφωνα με τον Πετρόπουλο, σκυλάδικο αρχικά είναι το παράπηγμα όπου διασκεδάζουν οι σκύλοι (βαρύμαγκες/του υποκόσμου). Ταβερνείο μετά μουσικής ουσιαστικά, με ελάχιστα φαγητά και self service λογική, αυστηρά σε απομακρυσμένο/εκτός πόλης σημείο, με τις γυναίκες (ακόμα και τις Τρουμποειδείς δηλαδή) να απουσιάζουν σχεδόν καθολικά.]

 
Earendil είπε:
Θέλω να ρωτήσω από πού προκύπουν τα παραπάνω
Τα έχω ακούσει σε παλιά συνέντευξη του Μιχάλη Γενίτσαρη ο οποίος έδινε ιδιαίτερα γλαφυρή περιγραφή της εποχής και της ατμόσφαιρας.

 
Πάντως είναι γεγονός πως οι άνθρωποι που ακούν σκυλάδικα έχουν ένα θράσος, τους φαίνεται περίεργο που κάποιος δεν ακούει π.χ. Πάολα, το θεωρούν κάπως φυσιολογικό να ακούς σκυλάδικα. Θυμάμαι πρίν αρκετά χρόνια είχα βρεθεί σε μάζωξη όπου για κάποιο λόγο κατέληξα να βάζω μουσική, χορευτικά κυρίως Jackson, ABBA κ.α. καθώς και χορευτική 90's. Ο κόσμος χόρευε, γενικά περνάγαμε ωραία. Εγώ τότε μεταλλάς με την μαλλούρα. Μου σκάει ένα τυπάκι, "θα σου φέρω κάτι πολύ καλό", "φέρ' το του λέω" και μου σκάει με ένα CD Κιάμο. Φυσικά και δεν το έβαλα. Που πας ρε φίλε, με κόβεις να ακούω Κιάμο. Και τελικα αφού βλέπεις πως οι άλλοι γουστάρουν, ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις.

Περι μόρφωσης. Το να έχεις μόρφωση δεν σε κάνει καλλιεργημενο ακριβώς όπως το να διαβάζεις αθλητικές εφημερίδες δεν σε κάνει αθλητή. Απ' την άλλη βέβαια και η καλλιέργεια απαιτεί μια κάποια προσπάθεια η οποία περιλαμβάνει μελέτη, αρκετή μελέτη. Γι' αυτό όντως στους μορφωμένους βρίσκεις περισσότερους καλλιεργημένους.

 
Γενικα το..προβλημα σας ειναι οτι τα παιρνετε πολυ ΣΟΒΑΡΑ τα πραγματα... ;D

Ζειτε στην πιο χαβαλε χωρα του πλανητη,δεσμια του οθωμανικου παρελθοντος της ,με εναν λαο που τα εχει χαμενα και τρικλιζει στα τυφλα   εδω και χρονια χαμενος μεταξυ θρησκοληψειας,lifestyle,μεγαλης ζωης,αρπακολας,επαρσης,ταπεινωσης  και τυχοδιωκτισμου,στarhidiσμου,απολυτης κενοτητας,υποκρισιας,αριστερου σολιψισμου , καπιταλιστικης καταναλωτικης μανιας, κοινωνικου ,θρησκευτικου,φυλετικου και  πολιτιστικου ρατσισμου,ψωνιου,μισαλοδοξιας και "ότι να’ναι κοκα κολα παει με ολα" και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ απορειτε γιατι...ο...κοσμος δεν ακουει Μπετοβεν,Ξενακη και Einstürzende Neubauten αλλα .....Κιαμο και Πάολα....

ε δε πατε καλα... ;D ;D

Εδω η αλλη στο κεντρο της Αθηνα και πεταξε την προηγουμενη εβδομαδα στο κεφαλι του διχρονου γιου μου και της γυναικας μου (που περνουσαν κατω απο το μπαλκονι της) τον κουβα με τα νερα και τις χλωρινες που σφουγγαριζε   και ζητουσε και ...τα ρεστα οταν η γυναικα μου διαμαρτυρηθηκε  ...επειδη...περπαταγαν...στη..."μεση" του δρομου...(μια και στο πεζοδρομιο ηταν παρκαρισμενα δεκαδες αυτοκινητα και μηχανακια  ::)) και εσας σας πειραξε ο...Κιαμος που ΜΠΟΡΕΙ και να ακουγε εκεινη την ωρα   :-\  

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Superfunk είπε:
Γενικα το..προβλημα σας ειναι οτι τα παιρνετε πολυ ΣΟΒΑΡΑ τα πραγματα... ;D

Ζειτε στην πιο χαβαλε χωρα του πλανητη,δεσμια του οθωμανικου παρελθοντος της ,με εναν λαο που τα εχει χαμενα και τρικλιζει στα τυφλα   εδω και χρονια χαμενος μεταξυ θρησκοληψειας,lifestyle,μεγαλης ζωης,αρπακολας,επαρσης,ταπεινωσης  και τυχοδιωκτισμου,στarhidiσμου,απολυτης κενοτητας,υποκρισιας,αριστερου σολιψισμου , καπιταλιστικης καταναλωτικης μανιας, κοινωνικου ,θρησκευτικου,φυλετικου και  πολιτιστικου ρατσισμου,ψωνιου,μισαλοδοξιας και "ότι να’ναι κοκα κολα παει με ολα" και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ απορειτε γιατι...ο...κοσμος δεν ακουει Μπετοβεν,Ξενακη και Einstürzende Neubauten αλλα .....Κιαμο και Πάολα....

ε δε πατε καλα... ;D ;D
Εγώ superfunk δε ζω στην Ελλάδα εδώ και χρόνια. Επίσης ακόμη και στις ΗΠΑ που έχω κατοικήσει κάποια στιγμή, πολλά από αυτά τα κοινωνικά προβλήματα που αναφέρεις τα είδα στον υπερθετικό βαθμό (καπιταλιστικη μανία, θρησκοληψια, ρατσισμό, έπαρση). Οπότε δεν είναι θέμα Ελλάδας αλλα θέμα συλλογικης κουλτούρας.

 
Superfunk είπε:
Γενικα το..προβλημα σας ειναι οτι τα παιρνετε πολυ ΣΟΒΑΡΑ τα πραγματα... ;D

Ζειτε στην πιο χαβαλε χωρα του πλανητη,δεσμια του βυζαντινού και οθωμανικου παρελθοντος της ,με εναν λαο που τα εχει χαμενα και τρικλιζει στα τυφλα   εδω και χρονια χαμενος μεταξυ θρησκοληψειας,lifestyle,μεγαλης ζωης,αρπακολας,επαρσης,ταπεινωσης  και τυχοδιωκτισμου,στarhidiσμου,απολυτης κενοτητας,υποκρισιας,αριστερου σολιψισμου , καπιταλιστικης καταναλωτικης μανιας, κοινωνικου ,θρησκευτικου,φυλετικου και  πολιτιστικου ρατσισμου,ψωνιου,μισαλοδοξιας και "ότι να’ναι κοκα κολα παει με ολα" και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ απορειτε γιατι...ο...κοσμος δεν ακουει Μπετοβεν,Ξενακη και Einstürzende Neubauten αλλα .....Κιαμο και Πάολα....

ε δε πατε καλα... ;D ;D
Είσαι ωραίος....... ;) :-*

να φύγει και ή πίκρα από την  ήττα του γαύρου

 
πριν πολλά χρόνια κοντά στα Χριστούγεννα θα ερχόταν (ή είχε ήδη έρθει δεν ενθυμούμαι) ο Vai στα μέρη μας... με καλεί στο γραφείο του ο αρχισυντάκτης περιοδικού που συνεργαζόμουν και μου λέει:

- ρε m@l@k@, γράψε μου κάτι στα γρήγορα για τον Vai γιατί τσακώθηκα με τον τάδε και δεν θα προλάβω να αντικαταστήσω το άρθρο του...

- πας καλά ρε p@p@r@, του απάντησα στο ίδιο ευγενικό συναδελφικό ύφος... τι δουλειά έχω εγώ με τον τύπο... με το ζόρι ξέρω την ύπαρξή του... θες κάτι για JJ Cale?... άντε το πολύ πολύ για κάνα σκυλάδικο να πιάσεις και κάνα νέο αναγνώστη?... τι το θελα...

- ωραία ιδέα ρε, μου λέει... γράψε κάτι για τον Vai σε σκυλάδικο... ;D

μην τα πολυλογώ είχα γράψει το κάτωθι μελοδραματικόν κειμενάκι και το ξεθάβω γιατί καλώς ή κακώς είναι εν μέρει η δική μου βιωματική κριτική για το σκυλάδικο... το ότι δεν κάνω άμεση αναφορά στην "μουσική" ελπίζω εκ των συμφραζομένων να δικαιολογείται...

επίσης προκαταβολικά να δηλώσω χωρίς φόβο και πάθος, ότι δεν γ..... ποτέ ακούγοντας Vai αλλά και ότι γ...... αρκετές φορές ΣΕ σκυλάδικα και όχι ακούγοντας σκυλάδικα... ;D

Καλά Χριστούγεννα… Mr. Vai (έξι μικρές αποστάσεις από το όνειρο)


24-12-199.. και κάτι, ώρα



15:30 Ένα γλυκό χάδι, μικρή αφορμή για ένα ακόμα λυτρωτικό ξύπνημα. Μισάνοιγμα των βλεφάρων κι η πρώτη εικόνα της ημέρας σχηματίζεται σ’ ένα ποτήρι καφέ φτιαγμένο με αγάπη στο κομοδίνο.


Τι κρίμα, για μια ακόμα χρονιά το ποτισμένο μ’ ελληνική παράδοση μυαλό μου, χάνει σταγόνες από την ακατέργαστη πραγματική τέχνη των «καλύτερα παράφωνων παρά βουβών και άφωνων» μικρών τροβαδούρων. Πόσα τάλιρα άραγε να αξίζει μια τρυφερή «καλήν ημέρα» στον «άρχοντα» του σπιτιού;


 


17:00 Ένα άγγιγμα στη μίζα, δίνει το έναυσμα στα 90 άλογα της πιστής μου YAMAHA για να ξεχυθούν καλπάζοντας στο μαύρο λιβάδι της οδού Θηβών.

 


17:25 Ως ερμαφρόδιτος «μπόγιας» στο έρημο studio, χαλιναγωγώ τα χαριτωμένα πλην όμως άτεχνα «γαυγίσματα» ενός πανέμορφου ανυπόμονου λευκού «κανίς». Δεν έχει ιερό και όσιο το ελληνικό τραγούδι. Άραγε το βοηθάω κουρδίζοντας φάλτσα;

 


21:45 Η ανάγκη να ξεπλύνω τη ντροπή μου, βρίσκει καταφύγιο στα απάνεμα νερά της μπανιέρας μου. Το ταξίδι ενός αρωματικού σαπουνιού στο κορμί μου, ξεγελάει την κούρασή του. Είμαι έτοιμος.

 


22:15 Πέρασμα από το σπίτι που ετάχθη να φιλοξενήσει γύρω από μια βαρυφορτωμένη ροτόντα τα μέλη της οικογένειάς μου.


- Όχι, μητέρα. Δεν θα φάω και φέτος. Όταν το στομάχι βαραίνει, προκαλεί πρόωρα τον Μορφέα να απαγάγει τα εναπομένοντα ψήγματα διαύγειας του μυαλού μου. Αφήνω τη Σοφία και φεύγω.


 


22:30 - Πάρη, μια σκέτη βότκα και γρήγορα.

 


22:50 Άντε Σπύρο, ώρα ν’ ανεβούμε, θα φωνάζει η Ειρήνη, το μαγαζί ήδη γέμισε…

 


03:00 Ατέλειωτες πτήσεις κεφιού, ατέρμονα χαμόγελα, δεκάδες μάτια, μάτια θολά με καταπιεσμένα συναισθήματα, σταγόνες λανθάνουσας ευτυχίας επί πληρωμή κι εγώ να εξαργυρώνω μια ανέμελη ζωή με την πίκρα του παλιάτσου (όπα! κακογυρισμένο μελό το κατάντησα. Θα ζηλέψει ακόμα κι ο συνονόματος Ξανθόπουλος).

 


05:00 Η μικρή ξανθούλα στο τρίτο τραπέζι αριστερά ακόμα με «καρφώνει». Σ’ ευχαριστώ άγγελε μου που δίνεις νόημα στη βραδιά πυροδοτώντας την κοιμώμενη αυταρέσκεια μου. Κάνεις λάθος όμως. Η γλυκιά μελαγχολία που σε γοητεύει στα μάτια μου, δεν είναι το απόσταγμα της καλλιτεχνικής μου φύσης. Είναι απλά το συμπέρασμα (στο οποίο σου εύχομαι γρήγορα κι εσύ να φτάσεις). Η ευτυχία, είναι ένα πολύ ακριβό όχι απαραίτητα γαλλικό άρωμα, που χωράει σε μικρό μπουκαλάκι και όχι στη νταμιτζάνα που τα εφηβικά μου όνειρα με υποχρέωναν να γεμίσω. Καλή σου τύχη.

 


06:30 Μπαίνει παρέα. Όχι, ρε παιδιά. Όχι, τέτοια ώρα. Σπίτια δεν έχετε;

 


07:15 Βγάζω τη ζώνη κι ακουμπάω με αδέξιες κινήσεις τη Gibson μου στο stand της.


- Καλά Χριστούγεννα Σπύρο.



- Χριστούγεννα; Έλα ρε; Θα πάμε για πατσά;


 


Μια ακόμα βραδιά που σας πούλησα ένα κομμάτι της ψυχής μου τελείωσε. Δεν έχω παράπονο. Με πληρώνετε καλά. Με άνω του μέσου όρου illustration επιβίωση. Δεν έχω όμως ρέστα να σας δώσω. Μόνο έξι μικρές αποστάσεις απ’ τ’ όνειρό μου, έξι σκουριασμένες απ’ τον ιδρώτα χορδές της κιθάρας μου. Καλά Χριστούγεννα και σε σένα Mr. Vai. Μάλλον δε θα μάθω ποτέ αν σε θαυμάζω, αν σε ζηλεύω ή αν απλά σε λυπάμαι, όπως κι εσύ δεν θα μάθεις ποτέ αν υπάρχω…


 


ΥΓ. Οποιαδήποτε ομοιότης με πρόσωπα και πράγματα δεν είναι συμπτωματική…


φυσικά το "οξύμωρον του μελοδράματος" και κατόπιν της ενασχόλησής μου με τα "σκυλάδικα", εύκολα βρήκε "αδερφές αναγωγές" στην γκρίνια μου και στην νέα μου ζωή μακρυά από αυτά... άλλωστε είχα παιδιόθεν μια ευκολία στο να παραδεχτώ "καλύτερους" μου στο οποιοδήποτε επίπεδο και να παραδειγματιστώ από αυτούς... ακόμα όμως παλεύω να "ΣΕΒΑΣΤΩ" (αυτούς που εγώ θεωρώ για χ λόγους) "χειρότερους" μου... με βολεύει άραγε ισορροπώντας την απόσταση από αυτά που δεν φτάνω?... ποιος ξέρει και ποιον νοιάζει...

ως συμπέρασμα, αδιαφορώ αν ακούει κάποιος "σκυλάδικα"... άλλωστε αν το ευχαριστιέται έχω να κερδίσω από την τέρψη του... περισσότερο με αφορά το αν φέρεται, αγαπάει, ψηφίζει σαν "σκυλάς" γιατί αυτό θα με πονέσει...

 
Δε θα ξεχάσω μια έκθεση ζωγραφικής στην Γερμανία όπου καθε πινακας ήταν ένα τετραγωνο μέσα σε ενα άλλο τετράγωνο διαφορετικου χρώματος... Καμια 20αρια πινακες σε διαφορετικους συνδυασμους, 200ε+ ο καθενας... Κοιταζα μηπως δω μηπως στις πινελιες διαφαινοταν η ενταση που διακατείχε την (καταξιωμένη ίσως στους κυκλους της) ζωγραφο οπως που χε πει ενας φιλος ζωγραφος, τελειοφοιτος της Καλων Τεχνων, αλλα δεν ειδα τιποτα. Εψαξα μηπως έχει κατι απο το βαθος του Rothke, τιποτα παλι. Δεν ξερω απο ζωγραφικη, αλλα το θεωρησα απατη. Ισως αν ηταν πιο καλαισθητα. Ισως εκανα λαθος.  Ισως ολη η συλλογη μαζι ηταν το νοημα, οχι ο καθε πινακας ξεχωριστα. Οπως και να χει, δεν ειδα τιποτα. Αλλα δεν ξερω απο ζωγραφικη, οποτε σημερα ειμαι πιο μαζεμενος στην κριτικη μου.

Αλλά τραγουδια που μιλανε μονο για φτηνα γκομενιλικια, αναπαντητες κλησεις και που συνοδευονται απο χαρτοπετσετες που πετιουνται στον αερα και αναρθρες κραυγες με αυτο το συνδυασμο νταλκα και εκπληξης δεν τυγχανουν της δικιας μου υποληψης. Ουτε Μαλαμας δεν ακουω, αλλα αυτο δε σημαινει οτι στιχουργικα δεν ειναι σε μια αλλη σφαιρα. Δεν ειναι μονο οι λεξεις, δεν ειναι μονο το τι λες, αλλα και το πως το λες. Κλασικο παραδειγμα ο τρισμεγιστος Tom Waits. Κι αυτος ειχε τους νταλκαδες τους αλλα τα τραγουδια του ηταν ποιητικα και εικονοπλαστικα, κατι που τα εκανε αληθοφανη. Ειχαν μια ιστορια, ενα setting, εναν αυθορμητισμο. Λιγοι εφτασαν σε τετοια επιπεδα. Ενα αλλο παραδειγμα ειναι η στιχουργικη διαφορα αναμεσα σε Gilmour και Waters. Και στο ελληνικο τραγουδι υπηρξαν οι Τρυπες, τα Διαφανα Κρινα, ο Ιωαννιδης, ο Παναγοπουλος και τοσοι αλλοι. Ειπαν αυτο που ειχαν να πουν οπως θεωρησαν οτι εξυπηρετει το σκοπο τους.

Τωρα θα μου πειτε τι ειναι φτηνο και τι ειναι ακριβο. Εχει τελικα σημασια; Ισως οχι. Απλως προσωπικα πιστευω οτι εχουμε και αλλα πραγματα και θεματα να ακουσουμε μεσα απο τα τραγουδια. Και θελω να τα ακουσω. Η ακομη να ακουσω μια διαφορετικη οπτικη γωνια, μια διαφορετικη περιγραφη, κατι που να με κανει να δω κατι καινουριο η με καινουριο τροπο. Οσο μεγαλωνουμε, τοσο πιο δυσκολο ειναι αυτο. Για την αγωνια της Λιτσας που οταν βλεπει αεροπλανο της ερχεται να του την κανει δεν θα αγχωθω ιδιαιτερα, παροτι μπορει να συμπασχω.

Εγω απο ελληνικη μουσικη οταν μεγαλωνα θυμαμαι εντονα παντως πολυ καλες στιγμες. Σιγουρα υπαρχουν και σημερα, και σιγουρα εξυπηρετουν το σκοπο τους.

[flash=200,200]



 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Απ την αλλη εχω κουραστει απειρα με το "Εμεις και Εσεις". Υπαρχει χωρος για ολους. Ας ακουει ο καθενας οτι θελει. Εξ αλλου, μπορει καποιοι να θεωρουμε κατι "φτηνο" σε μια τεχνη αλλα απ την αλλοι να ειμαστε πολυ "φτηνοι" οι ιδιοι σε καποια αλλη μορφη τεχνης (πχ εγω εχω δει μονο 5 ταινιες εν ολιγοις, που ειναι ως επι το πλειστον τα Ροκυ)

Το οτι στην Ελλαδα ειμαστε ανατολιτες και φτηνοι και βλαχοι και μ@λ@κες κτλ τα ακουω βερεσε και ως επι το πλειστον ειναι κατα την εκτιμηση μου κολληματικες αποψεις. Εχω ζησει Σκωτια και Γερμανια για αρκετο καιρο (2 και 5 χρονια) και ειδα καποια πραγματα να ειναι καλυτερα και καποια να ειναι χειροτερα. Εχω γνωρισει εξαιρετικους ανθρωπους, επιστημονες, καλλιτεχνες, επαγγελματιες και εξω και μεσα. Εξαρταται σιγουρα απο τον κυκλο σου, την κατασταση σου κτλ αλλα παντα διαλεγεις στο τελος με ποιους συναναστρεφεσαι.

Δε σ αρεσει κατι; Αγνοησε το. Δε σ αρεσει πραγματικα κατι; Βελτιωσε το. Οι αποψεις μονο δεν ειναι αρκετες.

Τελος, πολιτισμος παραγεται καθημερινα. Απο ολα τα κοινωνικα στρωματα και απ ολα τα γουστα. Πλεον δεν με ενοχλει η "φτηνια" ή η "σοβαροφανεια" (με οτι σημαινει αυτο για τον καθενα) οσο το οτι οι επομενες γενιες που θα ερθουν, μεσα απο αυτην την τρελλη κοινωνικη ανισοτητα που λαμβανουμε ως δεδομενο οσο δε μας αγγιζει, θα στερηθουν βασικης παιδειας, που συμπεριλαμβανει και την καλλιτεχνικη παιδεια.

Γιατι πιστευω οτι ο πολιτισμος και η κοινωνικοοικονομικη κατασταση ειναι αλληλενδετες εννοιες. Σε αντιθεση με τον SF ομως απ οτι καταλαβαινω (Νικο διορθωσε με αν κανω λαθος), για μενα η κοινωνικοοικονομικη κατασταση ειναι που πρωτιστως επηρεαζει τον πολιτισμο αφου για να ασχοληθεις με τις τεχνες πρεπει να λυσεις πρωτα το βιοποριστικο ως ενα σημειο. Και οταν λεω για κοινωνικοοικονομικη κατασταση δεν ειναι μονο το κατα κεφαλην εισοδημα του πολιτη αλλα και το αν εχει ισες ευκαιριες και το αν υπαρχει ισοτητα και προσβαση σε ολους τους πολιτες σε βασικα υλικοπνευματικα αγαθα και υπηρεσιες.

Τωρα για τον αν φταινε οι πολιτες γι αυτο πιο πολυ ή η ελιτ που φερνει την κοινωνια στα μετρα της ειναι αλλου παππα ευαγγελιο και τα χουμε συζητησει πολλες φορες. Αρτος και θεαματα, καροτο και μαστιγιο, κτλ κτλ γνωστα απο αρχαιοτατων χρονων.

 
Εγώ superfunk δε ζω στην Ελλάδα εδώ και χρόνια.
Κουβα με νερο απο το μπαλκονι εκει πεταξανε στα παιδια σου και στη γυναικα σου? ;D ;D

Επίσης ακόμη και στις ΗΠΑ που έχω κατοικήσει κάποια στιγμή, πολλά από αυτά τα κοινωνικά προβλήματα που αναφέρεις τα είδα στον υπερθετικό βαθμό (καπιταλιστικη μανία, θρησκοληψια, ρατσισμό, έπαρση). .
σαφως και υπαρχουν,εχω ζησει 5 χρονια στις ΗΠΑ,δεν υπαρχει ομως το οθωμανικο παρελθον ,η αρπακολα και ο αντιστοιχος τροπος σκεψης,επισης μιλαμε για 300 εκ ανθρωπους κατι που εξασφαλιζει την ποικιλια σε ολα τα επιπεδα...ειδικα στο οικονομικο μια και ‘‘χωρανε ολα‘‘ ....εδω ειμαστε μονο 10 εκ και τα πραγματα ειναι πολυ ’’σιδερωμενα‘‘  ;)

Οπότε δεν είναι θέμα Ελλάδας αλλα θέμα συλλογικης κουλτούρας
η οποια ειναι δεσμια των παραπανω

 
Superfunk είπε:
Κουβα με νερο απο το μπαλκονι εκει πεταξανε στα παιδια σου και στη γυναικα σου? ;D ;D
Ενω στη Γερμανια στο λεωφορειο που ενα παιδι επαθε επιληπτικη κριση, ο οδηγος σταματησε το λεωφορειο και... βγηκαν ολοι απ εξω μην τους... δαγκωσει εδειξαν δειγματα... σοβαρης κοινωνιας...

Μονο ενας απο τους 50-60 επιβατες ετρεξε (μαλλον Γερμανος) και τον εσωσε κυριολεκτικα την τελευταια στιγμη ενω οι αλλοι κοιτουσαν.. απ εξω... (ως επι το πλειστον... Γερμανοι)

σαφως και υπαρχουν,εχω ζησει 5 χρονια στις ΗΠΑ,δεν υπαρχει ομως το οθωμανικο παρελθον ,η αρπακολα και ο αντιστοιχος τροπος σκεψης,επισης μιλαμε για 300 εκ ανθρωπους κατι που εξασφαλιζει την ποικιλια σε ολα τα επιπεδα...ειδικα στο οικονομικο μια και ‘‘χωρανε ολα‘‘ ....εδω ειμαστε μονο 10 εκ και τα πραγματα ειναι πολυ ’’σιδερωμενα‘‘  ;)
Βρηκες παραδειγμα χωρας τωρα που επιτρεπεται η οπλοκατοχη για να μας μιλησεις για πολιτισμο.. που οι βετερανοι Lynyrd skynyrd βγαλαν δισκο στα γεραματα με τιτλο "God and Guns" και στιχο "God and Guns keep us strong"... για θεοκρατιες, βομβαρδισμους, προσφυγια, εκμεταλλευση ανθρωπου κτλ δεν θα πω καν, ειναι περιττο... Αναγνωριζω τα απειρα σημαντικα που εχει προσφερει ειδικα στην επιστημη, αναγνωριζω ομως και τα απειρα προβληματικα που εχει, οπως και καθε χωρα.

Με λιγα λογια: Για τα 1000 στραβα της Ελλαδας μαζι σου. Με το υφος σου (παρ οτι πιστευω οτι ο γραπτος λογος παντα βγαζει μια φαινομενικη πολλες φορες υπερ του δεοντως σοβαροτητα) και την επιλεκτικοτητα σου ομως, οχι.

 
npap είπε:
- ωραία ιδέα ρε, μου λέει... γράψε κάτι για τον Vai σε σκυλάδικο... ;D
Δύο φορές που ήρθε ο Vai στη Ζαλονίκη, και τις δύο σε "σκυλάδικο" έπαιξε  ;D ;D ;D ;D ;D.

 
Status
Not open for further replies.

Παρόμοια θέματα

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top