Το θέμα ξεκίνησε από τις ''εταιρείες''. Γιατί άραγε?
Κατεβάζω μια ταμπλατούρα λοιπόν και μαθαίνω να παίζω ένα τραγούδι.
Τι άλλο μπορώ να κάνω με αυτήν? Αν είμαι απατεώνας και βλάκας και βρω κορόιδα, μπορώ να την πουλήσω, όπως έκανε, αυτός που λέει ο Νικόλας.
Ωραία μέχρι εδώ. Πάμε παρακάτω.
Αν ήξερα μουσική και το ''έβγαζα'' με το αυτί, δεν θα έτρεχε κάστανο. Αν το έγραφα σε ένα χαρτί, για να έχω έναν οδηγό, όλα καλά. Αν την έδινα σε 1500 φίλους, χέρι με χέρι, για να παίξουν και αυτοί και πάλι ο.κ. Αν και αυτοί με την σειρά τους την έδιναν στην μισή υφήλιο, πάλι μέλι γάλα.
Αν την έστελναν σε μήνυμα στα κινητά, μάλλον ο.κ και πάλι.
Τώρα όλοι αυτοί που υποτίθεται ότι έχουν την περιβόητη ταμπλατούρα, εκτός από το να μάθουν το κομμάτι που αυτή περιγράφει και δεδομένου ότι δεν θα βρουν αγοραστές (αφού θα τους έχω προλάβει και θα πουλάω σε σούπερ τιμές), τι στην ευχή θα κάνουν με αυτή?
Εκτός του αυτονόητου (χρήση στην τουαλέτα σε δύσκολους οικονομικά καιρούς), θα έχουν μάθει το ρημαδοκόμματο, θα το έχουν διαδώσει, θα έχουν βοηθήσει εμμέσως στην αύξηση των όποιων πωλήσεων, θα έχουν ίσως προτρέψει κάποιους να ασχοληθούν με την εκμάθηση ενός οργάνου, θα έχουν συμβάλει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στην κινητοποίηση ενός ολόκληρου κόσμου-μηχανισμού (στην υπερβολή του θέματος, αφού υπερβολικό θεωρώ πως είναι), θα έχουν γαλουχήσει γενεές με το κομμάτι και ότι άλλο μπορεί να σκεφτεί και να προσθέσει ο καθένας και θα έρθει η ''κυρία'' εταιρεία, που αν μπορούσε θα εκμεταλλευότανε ακόμη και τον ύπνο του καλλιτέχνη-πελάτη-ιδιοκτησία της και θα σου πει, ότι μπορεί να μην σε έπιασε στο διαδίκτυο να μοιράζεις δωρεάν ταμπλατούρες -οσάν προκηρύξεις ένα πράμα- αλλά επειδή το 1821 ο πελάτης-ιδιοκτησία της είχε σκεφτεί τον Εθνικό Ύμνο, εσύ δεν μπορείς να τον απαγγέλλεις και πρέπει να πληρώσεις.
Πιθανολογώ δε, στο μέλλον και εφόσον οι πωλήσεις θα πηγαίνουν τον κατήφορο, πως θα υπάρξει κάποιος σοφός νους σε κάποια εταιρεία, που θα θέσει στο τραπέζι την καταπληκτική ιδέα των διοδίων έξω από τα σπίτια των καλλιτεχνών-κτημάτων της. (Για να περάσετε από του Bieper κάνει 5 ευρώ. Αν δεν θέλετε, κάντε τον γύρο και πηγαίνετε από της Madona, που έχει ξεπέσει και κάνει μόνο δύο.)
Ακόμη ακόμη, την απαγόρευση κοντινών πλάνων στις ταστιέρες των μουσικών (τι πάτησε τώρα αυτός ρε φίλε?), τις μεγάλες παύσεις (μισού λεπτού π.χ)μέσα στο κομμάτι (ε ρε Cage που έχει να παίξει), για να χρειάζονται μαντικές ικανότητες στους απανταχού transcribers και γενικά οτιδήποτε θα αποτρέψει οιονδήποτε, από το να βγάλει ένα κομμάτι, είτε με το αυτί, είτε με το χέρι, είτε με το μάτι.
Προτείνω τέλος, σε ωδεία και δασκάλους, εκτός από την ώρα, να χρεώνουν και με το κομμάτι, ακόμη δε και με το ακκόρδο ή την κλίμακα.
Έτσι θα μπούμε στην εποχή της ταμπλατουροαπαγόρευσης και μετά από αγώνες, όταν αυτή λήξη, θα υπάρξει μία άνευ προηγουμένου αύξηση της ζήτησης και ορδές φρέσκων επωαζόμενων μουσικάντηδων, θα κατακλύσει την άγονη γη. The end.
Off topic. Λες και τα προηγούμενα ήταν On.
Τα: Χριστός ανέστη, Καλό Πάσχα, Καλή ανάσταση κτλ, δεν εμπίπτουν στην παράγραφο 2 των κανονισμών ?