Γεια χαρά σε όλους. Θα μου επιτρέψετε να εμπλακώ κι εγώ στην κουβέντα ως ο πιο «αρμόδιος» αν μου επιτρέπετε η έκφραση, στο θέμα Mark Knopfler LIVE (και Dire Straits παλαιότερα). Κατέχοντας την μεγαλύτερη συλλογή Bootlegs του καλλιτέχνη στην Ελλάδα αλλά και έχοντας παρακολουθήσει 6 συνολικά συναυλίες του Mark τα τελευταία 12 χρόνια (1996 και έπειτα, εκ των οποίων η τελευταία στο Royal Albert Hall πριν 15 ημέρες περίπου) νομίζω ότι μπορώ νε μιλήσω με κάποια άποψη για το προχθεσινό live στον Λυκαβηττό. Η αλήθεια είναι ότι ο Mark φαίνονταν αρκετά κακόκεφος πάνω στην σκηνή και η απόδοση του ήταν η χειρότερη με διαφορά από όσες τον έχω παρακολουθήσει από κοντά. Ίσως η οργάνωση η οποία (για άγνωστο σε εμένα λόγο) δεν επέτρεψε ολόκληρο το set των σκηνικών να στηθούν (δείτε την γιγαντιαία κιθάρα-σκηνικό στις υπόλοιπες συναυλίες τις περιοδείας KTGC 2008), ίσως η κούραση έπειτα από 63 συνεχόμενες Ευρωπαϊκές συναυλίες είχαν ως αποτέλεσμα να δούμε ένα όντως κουρασμένο Knopfler. Αυτό φάνηκε και από κάποια σημεία όπως κατά την διάρκεια του What It Is από το οποίο έκοψε το ενδιάμεσο solo, όπως και στο ότι έκοψε ένα με δύο ακόμη τραγούδια από το set list. Κατά τα λοιπά όμως θα υπερασπιστώ τον ΜΕΓΑΛΟ αυτόν δημιουργό-τραγουδοποιό και φυσικά ΤΕΡΑΣΤΙΟ και ΜΟΝΑΔΙΚΟ κιθαρίστα. Με 120 εκ. πωλήσεις δίσκων, με εκατομμύρια κόσμο να έχει παρακολουθήσει σε γεμάτα Ολυμπιακά στάδια τους Straits, νομίζω ότι έχει πλέον το δικαίωμα να παίζει ζωντανά με μια πλειάδα low profile μουσικάρων ότι ακριβώς αυτός γουστάρει. Και να καταφέρνει να κάνει 6,000 κόσμου στον Λυκαβηττό να ανατριχιάζουν στο άκουσμα της κιθάρας του έστω και αν οι περισσότεροι δεν γνώριζαν ούτε νότα από τα περισσότερα τραγούδια της solo καριέρας του. Τελικά δεν ήταν ο Knopfler που απογοήτευσε μερικούς αλλά η προσμονή για τους Dire Straits που όλοι λατρέψαμε.. (sorry που μακρηγορώ)