Διάβασα όλο το thread, πολλά σχόλια στοχευμένα, πολλά όχι στοχευμένα, συνήθως ανακυκλώνοντας τα ίδια πράγματα.
Μου δημιουργήθηκε η ανάγκη να παραθέσω δύο διαφορετικές ιστορίες από τη ζωή μου, σχετικές με το κάπνισμα.
Δεν είμαι καπνιστής, δεν υπήρξα ποτέ. Στην οικογένεια μου, όλοι κάπνιζαν αρκετά έως πολύ. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με 3 ανθρώπους που έκαναν τουλάχιστον πακέτο. Δεν θα αναφερθώ σε αυτή την κατάσταση, μιας και στο σπίτι προέχουν άλλα πράγματα.
Να σημειώσω ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους καπνιστές, ενοχλούμαι μόνο όταν κυριολεκτικά ο καπνός σκάει πάνω μου. Δεν με πειράζουν a priori τα ντουμάνια και "οι κλειστοί χώροι χωρίς αερισμό". Όσες κοπέλες είχα καπνιζαν και δεν με πείραζε καθόλου (στοχευμένο σχόλιο, αυτοί που είναι να καταλάβουν θα καταλάβουν).
Πρώτη ιστορία:
Σαν φοιτητής αναγκάστηκα να δουλέψω. Όχι, εκείνα τα χρόνια δεν έπαιξαν δουλειές γραφείου. Έπρεπε να δουλέψω 8ωρο κάποιες μέρες την εβδομάδα, με σκοπό να βγάλω έξοδα/ενοίκια και λοιπά. Τί δουλειά θα έκανα ωρέ? Ό,τι κάνουν συνήθως οι νέοι: μπαρ,καφετέριες,pubs,εστιατόρια. Έχω δουλέψει σε όλα.
Ε, ΣΥΓΓΝΩΜΗ που θα το πω, αλλά το να φεύγω από τη δουλειά που ΑΝΑΓΚΑΖΟΜΑΙ να δουλεύω για να τα βγάλω πέρα και να βρωμάνε τα μαλλιά μου από την κάπνα, να έχω αναπνεύσει εκατοντάδες τσιγάρα προσπαθώντας να βγάλω μεροκάματο, το θεωρώ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ λάθος. Άλλο παλλικάρι με άσθμα αναγκάστηκε να σταματήσει.
Λύση: για εμένα θα έπρεπε να υπάρχει καλός αερισμός, ώστε να καπνίζει όποιος θέλει όσο θέλει. Δεν υπάρχει αερισμός? Τότε είναι λάθος η φάση, λάθος και το τσιγάρο στη φάση.
Δεν είναι ΕΠΙΛΟΓΗ μου το να δουλέψω, είναι ανάγκη. Οπότε δεν παίζει το επιχείρημα "είναι επίλογή σου που είσαι εδώ, πήγαινε αλλού". Αυτό στέκει μόνο στην περίπτωση που παραπονιέται πελάτης για την κάπνα. "Φίλως, πήγαινε απέναντι που είναι μη καπνιστών το μαγαζί". Δεν το επιδοκιμάζω, απλά το παραθέτω.
Δεύτερη ιστορία:
Χωρίς πολλά λόγια, ξάδερφος μου ετών 30 από Κρήτη.
"Το έκοψα μαχαίρι όταν μια μέρα είχα 5 Ευρώ στην τσέπη και αντί να πάρω του κοπελιού γάλα, πήγα και πήρα τσιγάρα". (exact quote)
Να φτάσεις σε αυτό το σημείο, όπως είπαν και άλλοι συνφορουμίτες, είναι πραγματικά λυπηρό. ΔΥΣΤΥΧΩΣ, άλλοι δεν έχουν/δεν θέλουν να έχουν αυτή τη δύναμη.
Κατακλείδα:
ΔΕΝ μπορούμε να κατηγορήσουμε αυτόν που καπνίζει, αν δεν καπνίζει στη μούρη μας ή κάπου που είναι προσεγγιστικά σαν τη μούρη μας.
Ωστόσο, πρέπει να ξέρει αυτός ο κάποιος που μας παίρνει ζβάρνα και πού όχι.
Σε ιστορίες τύπου γάλα για το παιδί-τσιγάρα, ΠΡΕΠΕΙ να τον κατακρίνουμε. ΕΙΔΙΚΑ όταν πρόκειται για ανάγκες παιδιού.