Κρίση και δισκογραφικό "ροκ"...

Ακόμα και η οπτική γωνιά του ηλιοβασιλέματος σε περίοδο κρίσης είναι πολιτική ματιά  ;D

Μάλλον θα διαφωνήσω με όσους πέρασαν τις Τρύπες στο ντούκου ,όλα έχουν ακμή και παρακμή ,ας μη τα συνδέουμε πάντα με τις εταιρίες και το εύκολο χρήμα, ούτε με τις  ξεκομμένες δηλώσειςτου Αγγελάκα  .Έτυχε να γνωρίζω το γκρουπ πολύ πριν γίνει γνωστό εις τας Αθήνας ,οι άνθρωποι έπαιζαν μουσική ,εξέφραζαν τις αγωνίες τους καλώς ή κακώς και τπτ άλλο .Δεν ήταν στρατευμένοι ,απλά οι αγωνίες τους είχαν ΚΑΙ πολιτική χροιά .Πολιτική χροιά σαν τις ανησυχίες του Σιδηρόπουλου σε κάποια τραγούδια ,που τελικά πέθανε και τον είχαν αποκηρύξει όλοι ,γιατί έπαιξε για τα φράγκα σε κάποιες συναυλίες του υπουργείου νέας γενιάς .

Σα το Πανούση που -κατ εμέ -έγραψε κάποιους συγκλονιστικούς στίχους ,αλλά στη πορεία ξέχασε το όχημά του -τη μουσική- και ασχολήθηκε με τη παρλάτα.

Σαν το Σαβόπουλο που έγραψε μερικά καταπληκτικά τραγούδια και καλύτερα θάταν να του απαγορεύεται η έξοδος απ το στούντιο ,μη τύχει και ξεστομίσει κι άλλες αρλούμπες σε συνεντεύξεις.

Σα το Μήτσο το Πουλικάκο που έβγαλε ένα δίσκο και σταμάτησε γιατί θεωρεί πως στο συρτάρι του έχει περισσότερα ακυκλοφόρητα από τους Ρόλλινκγ Στόουνς  ;D

Σα τους ρεμπέτες που είπαν κουβέντες βαριές χωρίς να έχουν συναίσθηση ποιό κοινό θα τα ακούσει μετά από χρόνια .................και τόσους άλλους .

Τα γνωστά πανκ συγκροτήματα της δεκαετίας του 80 που τύχαινε να γνωρίζω ,ήταν χειρότερα σε συμπεριφορά από την ΚΟΒΑ Εξαρχείων  ;D,όχι στράτευση ,αλλά πειθαναγκασμό πρέσβευαν ,μόνο τέχνη δεν έκαναν

 
Eύχομαι η κουβέντα να πάει προς το Ελληνικό ροκ και σε τυχόν καινούργια ακατέργαστα διαμαντάκια που σας έχουν δώσει έμπνευση μέσα στο χάλι που ζούμε (πολιτικό και μουσικό), παρά σε αναμασήματα του παρελθόντος και στο τι έκανε ο τάδε πριν 20 χρόνια.

Κάτι καινούργιο Please.... ;)

 
Eύχομαι η κουβέντα να πάει προς το Ελληνικό ροκ

Για να παει καποιος...καπου πρεπει αυτο το...καπου να ΥΠΑΡΧΕΙ...οποτε λιγο δυσκολο να παει η κουβεντα προς τα εκει που λες.... ;D

 
Το thread εγινε αφορμη για  μια συζητηση και ευχαριστω τον ΟP και τους φορουμιστες για την "τροφη".

Καταληξαμε πως δεν πρεπει να μας επηρεαζει η πολιτικη αποψη ενος μουσικου

(ομως μας επηρεαζει η μουσικη του)

οπως  ακριβως δεν πρεπει να μας επηρεαζουν οι μουσικες αποψεις /προτιμησεις ενος  πολιτικου

(ομως μας επηρεαζουν οι αποφασεις του).

[Παντα κατα την γνωμη μου+μιας ελαχιστοτατης μεριδας λαου.] 

 
December είπε:
Το thread εγινε αφορμη για  μια συζητηση και ευχαριστω τον ΟP και τους φορουμιστες για την "τροφη".

Καταληξαμε πως δεν πρεπει να μας επηρεαζει η πολιτικη αποψη ενος μουσικου

(ομως μας επηρεαζει η μουσικη του)

οπως  ακριβως δεν πρεπει να μας επηρεαζουν οι μουσικες αποψεις /προτιμησεις ενος  πολιτικου

(ομως μας επηρεαζουν οι αποφασεις του).

[Παντα κατα την γνωμη μου+μιας ελαχιστοτατης μεριδας λαου.] 
Δεν ξέρω από που απορρέει αυτό το συμπέρασμα.

Όπως και δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς επιδιώκει το thread.

Το μάλλον ρητορικό ερώτημα του Ray έχει μια λογικη (που είναι ο Έλληνας McLaren οεο; ) που τελικά άπτεται περισσότερο του marketing και του market niche που μπορεί να έχει κάποια τέτοια κίνηση.

Τώρα από κει και πέρα θα αρχίζουμε τα περι σημειολογίας τι είναι ροκ, αν υπάρχει (ή δεν υπάρχει στο κατά Superfunk ευαγγέλιο) τι είναι επαναστατικό, αν τρώγομαι να ακούσω τι θα πει ο εκάστοτε μουσικός (όπως είπε ο Blue και ο Ηλίας) και τι βάση θα δώσω στη πενιά (ή στη πένα) του.

Είναι όντως άξιο απορίας (και πιθανόν συζήτησης μάλλον εκτενέστερης του "δεν είμαστε εμείς για τέτοια") πως υπό τις παρούσες συνθήκες δεν υπάρχει μιά ικανών αναλογιών ελληνική ροκ/ποπ/πανκ (πείτε το όπως θέλετε) σκηνή/παρουσία που θα εκφράζει την παρούσα αγανάκτηση.

Όπως προαναφέρθηκε, υπάρχουν αρκετοί μουσικοί, παγκοσμίου βεληνεκούς, που με αγγίζουν στιχουργικά/μουσικά αλλά οι συνεντεύξεις τους είναι απογοητευτικές. Και τούμπαλιν. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και τα δύο.

Και ειλικρινά δεν βρίσκω τον λόγο να επιδιώκω να διαβάσω τι έχουν να πουν. Την μουσική τους ακούω και εκεί σταματάει το μεγαλύτερο μέρος του ενδιαφέροντός μου. Δεν αναιρεί το γεγονός ότι θα διαβάσω τις συνεντεύξεις τους ή/και τα βιβλία τους αλλά δεν θα το κυνηγήσω κιόλας.

Έχω διαβάσει προσφατα τα βιβλία του Zappa, Dylan, Patti Smith γιατί εκεί πιστεύω ότι ο καλλιτέχνης εκφράζει τον λόγο του αυτόνομο και κατά το δοκούν. Αλλού συμφώνησα, αλλού διαφώνησα, αλλού απογοητεύτηκα.

Και προτιμώ να επιδιώξω να ακούσω τον λόγο των λογοτεχνών, ποιητών, στοχαστών, ιστορικών, φιλοσόφων, πολιτικών αναλυτών παρά των μουσικών.

Στο δικό μου μυαλό, έκαστος στο είδος του και από αυτό τραβάμε τον ανθό που μας αρέσει/εκφράζει.

Οι δυο δραχμές μου ........  ;D

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
audiokostas είπε:
Οι δυο δραχμές μου ........  ;D
Οι δυο (αφορολόγητες) δραχμές μου ........  ;D

 
audiokostas είπε:
Δεν ξέρω από που απορρέει αυτό το συμπέρασμα.
Δεν ηταν σαφες μαλλον αυτο που εγραψα. Σορυ.

To "καταληξαμε" που εγραψα ειναι για ιδιωτικη εκτος Νοιζ, συζητηση. .

Το thread ηταν εναυσμα για εξω-νοιζικη συζητηση.  :)

...και από αυτό τραβάμε τον ανθό που μας αρέσει/εκφράζει.
Πως φαινονται οι ευαισθητοι μουσικοι ;D

 
Superfunk είπε:
Για να παει καποιος...καπου πρεπει αυτο το...καπου να ΥΠΑΡΧΕΙ...οποτε λιγο δυσκολο να παει η κουβεντα προς τα εκει που λες.... ;D
E, όλο και κάποιος Χαρδαβέλλας θα υπάρχει εκεί έξω. ;D

 
Εγω παλι απορω γιατι καποιοι περιμενουν να ακουσουν ΣΗΜΕΡΑ καποιο...."λογο" απο τους εκπροσωπους της τεχνης στην Ελλαδα,ολα αυτα τα χρονια που χτιζαμε αυτο το τρισαθλιο οικοδομημα που λεγεται "συγχρονη Ελλαδα" μιλησε ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ κανεις τους?ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ αρνουμενος ας πουμε να παρει καποια επιχορηγηση ή να παιξει σε ενα απο τα χιλιαδες "δημοτικα" φεστιβαλ η καποια απο τις εκατονταδες κρατικες φιεστες (τυπου Ολυμπιακων Αγωνων)?

ΟΧΙ βεβαια,οποτε ΓΙΑΤΙ να περιμενουμε να μιλησουν τωρα?

Οι 3....δεκαρες μου (με τρυπα στη μεση οπως τον παλαιο καλο καιρο)

 
audiokostas είπε:
Το μάλλον ρητορικό ερώτημα του Ray έχει μια λογικη (που είναι ο Έλληνας McLaren οεο; ) που τελικά άπτεται περισσότερο του marketing και του market niche που μπορεί να έχει κάποια τέτοια κίνηση.
THANK YOU!!!!!



 
Και το οποίο βέβαια θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον σε φορουμ μανατζαραίων παρά εδώ. (αν εννοούμε ότι κάνουμε μουσική με αγνά κριτήρια)

 
haryy είπε:
Και το οποίο βέβαια θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον σε φορουμ μανατζαραίων παρά εδώ. (αν εννοούμε ότι κάνουμε μουσική με αγνά κριτήρια)
Πες τα χρυσόστομε...

 
Ένας γράφει ένα τραγούδι για τον πατέρα του που σκοτώθηκε από τους Γερμανούς στο Πόλεμο: είναι απολύτως αποδεκτό σαν ανθρώπινη έκφραση πόνου και θλίψης και μίσους για τον πόλεμο, αλλά είναι απολύτως άχρηστο σαν "συνταγολόγιο" για το πως μπορούν να αποφευχθούν οι πόλεμοι.

Δηλαδή, για να μην πέφτουν οι κοινωνίες σε δυσάρεστες ενέδρες, χρειάζεται μέθοδος και γνώση - όχι απλώς αισθηματικά ξεσπάσματα και θρησκοληπτικοί αφορισμοί.

Συνεπώς, καλύτερα που σιωπούν οι ντόπιοι καλλιτέχνες μας: δε νομίζω ότι έχουν κάτι να προσθέσουν ή να προτείνουν. Δεν περιμένω τίποτε από αυτούς: όταν τελειώσει το πανηγύρι, όλο και κάποιο ψυχοπονιάρικο άσμα θα προτείνουν, μέμφοντας τους φιλελεύθερους ή τους μπολσεβίκους (ανάλογα με το ποιος θα είναι ο νικητής).

 
trolley είπε:
Συνεπώς, καλύτερα που σιωπούν οι ντόπιοι καλλιτέχνες μας...
Ο Κραουνάκης δεν έγραψε τη κατσαρόλα?

 
haryy είπε:
Και το οποίο βέβαια θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον σε φορουμ μανατζαραίων παρά εδώ. (αν εννοούμε ότι κάνουμε μουσική με αγνά κριτήρια)
Διαφωνώ κάθετα με αυτό... η μουσική είτε μας αρέσει είτε όχι είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό της μια εμπορική δραστηριότητα (στηρίζοντας παράλληλα οικονομικά και άλλους τομείς), και έχει άρρηκτη σχέση με την οικονομική της πλευρά σύμφωνα με τις προτιμήσεις του κοινού της εκάστοτε εποχής. Μπορεί να μην το εκτιμούμε αλλά δεν μπορούμε να το αγνοούμε. Και η παρατήρηση μάλιστα αυτού του φαινομένου είναι συναρπαστική. Τα "αγνά" κριτήρια είναι που δεν έχουν σχέση με την παρούσα κουβέντα αφού από την αρχή τέθηκαν εκτός του πλαισίου της...
 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
marathon είπε:
το τραγούδι των αγανακτισμένων ντε...
Α... μάλιστα...

Έπρεπε να γράψει το "Ταψί", αλλά από φαντασία... λάμα τα...

 
bloody_sunday είπε:
Διαφωνώ κάθετα με αυτό... η μουσική είτε μας αρέσει είτε όχι είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό της μια εμπορική δραστηριότητα (στηρίζοντας παράλληλα οικονομικά και άλλους τομείς), και έχει άρρηκτη σχέση με την οικονομική της πλευρά σύμφωνα με τις προτιμήσεις του κοινού της εκάστοτε εποχής. Μπορεί να μην το εκτιμούμε αλλά δεν μπορούμε να το αγνοούμε. Και η παρατήρηση μάλιστα αυτού του φαινομένου είναι συναρπαστική. Τα "αγνά" κριτήρια είναι που δεν έχουν σχέση στην παρούσα κουβέντα αφού από την αρχή τέθηκαν εκτός του πλαισίου της...
Δεν διαφωνώ ως το ότι η μουσική είναι εμπορική δραστηριότητα... όμως ο μουσικός κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να ακολουθεί (και να μαθαίνει) μεθόδους εντυπωσιασμού και χειραγώγησης του κοινού (αν θέλει να ακούγεται και μετά από 20 χρόνια βεβαίως). Η μουσική πρέπει να βγαίνει από την ψυχή του. Μετά έρχεται η δουλειά αυτών που θα πάρουν το υλικό και θα σκεφτούν αν και σε ποια αγορά θα το πλασάρουν.

Μπορεί τα αγνά κριτήρια να τέθηκαν εκτός πλαισίου, αλλά αυτό ακριβώς μoυ έδωσε την αφορμή και έκανα την προηγούμενη παρατήρηση.

Είναι ενοχλητικό κατά τη γνώμη μου, μουσικοί να σκέφτονται πως θα εκμεταλλευτούν την κρίση για να κάνουν το επόμενο χιτάκι και να πέσουν τα "φράγκα" (ποια?) για όλους.






 
Βρίσκω όλη τη συζήτηση, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο ποστ, εντός θέματος. Δεν υπάρχει συζήτηση που να λειτουργεί εντός συρματοπλεγμάτων, πάντοτε οι συζητήσεις έχουν μια ροή και αυτή δεν είναι προβλέψιμη. Έτσι γίνεται και στις παρέες και παντού. Γιατί στο ίντερνετ να διαφέρει;

Στο κάτω κάτω δεν είδα κανέναν να ξεφεύγει από τα συγκροτήματα διαμαρτυρίας για να μιλήσει για το Ατρόμητος-Παναθηναϊκός.

Αλλά ακόμη και με το ζήτημα που θέτει ο audiokostas για τον Malcolm McClaren, δεν συμφωνώ με το διαχωρισμό. Όσοι έχετε ασχοληθεί στη ζωή σας με στρατηγική μάρκετινγκ θα ξέρετε ότι οι σοβαροί strategic thinkers δεν κοιτάνε μόνο νουμεράκια σε λίστες. Έχουν κουλτούρα, ενδιαφέρον για οτιδήποτε υπό τον ουρανό και βλέπουν τα πράγματα πολύ συνολικά και σφαιρικά.

Πάντως ο McClaren τέτοιος τύπος ήταν. Με χιούμορ και κουλτούρα, καθόλου τεχνοκράτης. Νομίζω ότι αν ήθελε να φτιάξει ένα συγκρότημα διαμαρτυρίας, θα μελετούσε διεξοδικά το τραγούδι διαμαρτυρίας στην Ελλάδα. Είμαι βέβαιος ότι το αγγλόφωνο ροκ διαμαρτυρίας ήταν σε θέση να το αναλύσει καλύτερα από 10 μουσικολόγους μαζί.

Θα έλεγα ότι σε αυτή τη συζήτηση γράφτηκαν αρκετά ενδιαφέροντα ποστ, υπήρξε ανταπόκριση και ξεφύγαμε και λίγο από τα θέματα GAS.

Τα δύο μου κοχύλια cowry (από τις αρχαιότερες μορφές χρήματος).

 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top