Κρίση και δισκογραφικό "ροκ"...

[RayDTutto]

Αναρωτιέμαι πώς σε αυτούς τους καιρούς που ζούμε στην Ελλάδα δεν βρέθηκε κανα έξυπνο μανατζεράκι να φτιάξει μια μπαντούλα τύπου (τύπου λέμε) RATM με κατάλληλους στίχους να τους χώσει σε κανα στούντιο και μετά να αρχίσουν τα επαναστατικά λάιβ - πάντα φυσικά με την κατάλληλη προώθηση που ταιριάζει σε αυτές τις περιπτώσεις. Λεφτά δεν υπάρχουν αλλά σίγουρα θα μάζευε κάποιο χαρτί ιδίως αν έβρισκαν κανα γατί για τραγουδιστή...

 

[gpiad]

Αναρωτιέμαι πώς σε αυτούς τους καιρούς που ζούμε στην Ελλάδα δεν βρέθηκε κανα έξυπνο μανατζεράκι να φτιάξει μια μπαντούλα τύπου (τύπου λέμε) RATM με κατάλληλους στίχους να τους χώσει σε κανα στούντιο και μετά να αρχίσουν τα επαναστατικά λάιβ - πάντα φυσικά με την κατάλληλη προώθηση που ταιριάζει σε αυτές τις περιπτώσεις. Λεφτά δεν υπάρχουν αλλά σίγουρα θα μάζευε κάποιο χαρτί ιδίως αν έβρισκαν κανα γατί για τραγουδιστή...

αγγλοφωνο?σιγα μην πιασει..

καποτε ειχαμε τους Τρυπες..

 

[Waterfall-K]

καποτε ειχαμε τους Τρυπες...

Σαν τι ακριβως τους ειχαμε??....

 

[RayDTutto]

αγγλοφωνο?σιγα μην πιασει..

καποτε ειχαμε τους Τρυπες..

Όχι βέβαια.

Ελληνόφωνο.

Σαν τις Τρύπες, ίσως, αλλά πιο mainstream μουσικά, πιο επιθετικό και στοχευμένο στιχουργικά, με πιο cute τραγουδιστή, έτοιμο πάντα να πάρει οδηγίες από την εταιρεία αλλά να το παίζει ανεξάρτητος και αναρχικός.

 

[bloody_sunday]

Xμ... πρoβλέπω αφιερώματα σε Βημαγκαζίνο, MAD κλπ.: "το ροκ της κρίσης"!! ;D Kαθόλου άσχημη ιδέα. Παλιότερα θυμάμαι που τέτοιο ρόλο έπαιζαν συγκροτήματα που προέρχονταν από τον ανεξάρτητο χώρο, όπως Deus X Machina και τα αμέτρητα πανκοχάρντκορ. Ίσως χρειάζονται κάποια indie cred για να κάνουν τέτοια καριέρα, οπότε ίσως οι μεγάλες για να πετύχει η μικρής κλίμακας κονόμα - πού μεγαλεία σε στυλ Τρυπών - να χρειαστεί να φτιάξουν καμιά άγνωστη ψιλοθυγατρικούλα με πιασάρικο όνομα*, κατά προτίμηση στο εξωτερικό (αν και δεν νομίζω όντως να πειράξει το καταναλωτικό κοινό το όνομα της δισκογραφικής). Το θέμα πάντως είναι πως η δισκογραφία πνέει τα λοίσθια παγκοσμίως, και στην (Αγ)Ελλαδίτσα πολύ περισσότερο από πλευράς πληθυσμού και από πλευράς μοντέρνας οικονομικής κατάστασης.

*Αληθινή ιστορία σχετικά με ένα "πιασάρικο όνομα": καμιά δεκαριά χρόνια πριν έσκαγα μύτη πού και πού στο Metropolis που έφερνε ψαγμένες και δυσεύρετες συλλογές με κομμάτια stoner. Ρωτάω τον τύπο: "Εφερες τίποτα καινούργιο της προκοπής?" - Απάντηση με όλη την casual σοβαρότητα: "Nαι, κάπου εδώ πρέπει να μου έχουν έρθει μερικά νέα κομμάτια από την "I Used To Fuck Guys Like You In The Prison Records").

 

[gpiad]

Σαν τι ακριβως τους ειχαμε??....

ηταν μεγαλη μπαντα και επαναστατικη..

 

[RayDTutto]

Γενικά μου έκανε πάντα εντύπωση που δεν είχε βγει ποτέ κάποια "ανατρεπτική" ροκ (αλλά ποπ) μπάντα, υποστηριζόμενη από mainstream συμφέροντα. Υπήρχαν οι Ταξιαρχίες αλλά με τον χοντρό μπροστά, που πας...

 

[Waterfall-K]

ηταν μεγαλη μπαντα και επαναστατικη..

Sure.... ;D

 

[gpiad]

Mainstream εμπορικο και πιασαρικο και επαναστατικο?

δεν νομιζω να υπαρχει δεσιμο σε ολα αυτα μαζι για Ελλαδα..

 

[RayDTutto]

Δεν το πιασες το νόημα.

Επαναστατικό ΑΡΑ πιασάρικο στην εποχή μας ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ εμπορικό - όσο μπορεί να είναι.

(Υποστήριξη απο mainstream συμφέροντα δλδ μια δισκογραφική, κανά κανάλι...)

 

[John Goumis]

μια μπαντούλα τύπου (τύπου λέμε) RATM με κατάλληλους στίχους

Εμένα το συγκεκριμένο κομμάτι μού ταιριάζει με αυτή την περιγραφή. Βέβαια το εν λόγω group δεν ξέρω κατά πόσο ακολουθεί αυτό το στυλ μουσικής -έχω την εντύπωση πως όχι- αλλά το συγκεκριμένο κομμάτι γνώρισε κάποια Α επιτυχία.

 

[SPYROID]

ρε συ οταν λεει ο τυπος το ρεφρεν: Αμα τα παρω ... κλπ κλπ,  σου δινει την εντυπωση οτι ... θα τα παρει;  :

Εμενα παντως οχι.  :-\

 

[faded]

Ωραίο θέμα και με είχε απασχολήσει τώρα στην κρίση! 

Πιστεύω όμως ότι το επαναστατικό στην Ελλάδα δεν πουλάει γιατί πολύ απλά δεν είμαστε επαναστάτες   Το μεγάλο κοινό είναι το μπουζουκοκοινό (άντε και πυξ-λαξ) και  αν μιλάμε για τους κουλτουριάρηδες νομίζω ότι δεν δέχονται εύκολα τους ψευτοεπαναστάτες οπότε πάλι fail... (θέλουμε original επαναστάτη  )

Πιο πιθανό είναι να "πιάσει" κάτι που είναι ανεβαστικό και χαρούμενο με την αιτιολογία του "να μας φτιάξει το κέφι ρε αδερφέ που έχει μαυρίσει η ψυχή μας με αυτά που γίνονται".  Κάτι τέτοια προτιμά ο έλληνας νομίζω.

Στίχοι που δεν μιλάνε για έρωτα δεν μας αγγίζουν  ;D

panx romana ftw  ;D

 

[RayDTutto]

Ναι αυτό έχει μια βάση. Αλλά και πάλι πιστεύω ότι με την κατάλληλη προώθηση, βρίσκονται πολλοί ψιλογιαλαντζή επαναστάτες για οπαδοί.

Εμένα το συγκεκριμένο κομμάτι μού ταιριάζει με αυτή την περιγραφή. Βέβαια το εν λόγω group δεν ξέρω κατά πόσο ακολουθεί αυτό το στυλ μουσικής -έχω την εντύπωση πως όχι- αλλά το συγκεκριμένο κομμάτι γνώρισε κάποια Α επιτυχία.

Ναι έχεις δίκιο. Αν το έλεγαν κάποιοι άλλοι μπορεί. Αλλά άντε αυτοί το πολύ-πολύ να ανεβάσουν τις πωλήσεις στο Johnny ή πιο άλλο ποτό είναι της μοδός αυτό τον καιρό στα μαγαζά.

 

[bloody_sunday]

...ή μπορεί να πουν στους Αμερικανοτραφείς εφήβους μας που χιπχοπάρουν να κοιτάξουν λίγο πιο έξω από το γκέτο και να το ρίξουν λίγο στο επαναστατικό. Κάποιος φωστήρας θα φτιάξει κανένα τραγουδάκι επεισοδιακό με στίχους του στυλ πχ. "ρίχνω μολότωφ στη βουλή, σε αυτούς που πιάσαν την καλή" και να'σου ο ντόρος.

Πάντως όταν είχα πρωτοδει τους Terror X Crew στο Αν (πριν βγει ο πρώτος τους δίσκος που βλέπω στη Wiki πως ήταν το '97) ήταν πραγματικά ένα μίγμα εκρηκτικό, και ειλικρινά - αν και ακραία κριτικός έως απορριπτικός απέναντι στο στυλ - τολμώ να πω καθόλου "δήθεν" (μετά μυστηριωδώς έγιναν κι αυτοί μάπα). Να το χιτ της εποχής εκείνης:

 

[RayDTutto]

Ναι - θυμάμαι κι εγώ αυτή την αίσθηση με τους Terror X Crew.

Το καθαρό χιπχοπ πάντως δεν αγγίζει το ευρύ κοινό.

 

[santso 4]

Πιο πιθανό είναι να "πιάσει" κάτι που είναι ανεβαστικό και χαρούμενο με την αιτιολογία του "να μας φτιάξει το κέφι ρε αδερφέ που έχει μαυρίσει η ψυχή μας με αυτά που γίνονται".  Κάτι τέτοια προτιμά ο έλληνας νομίζω.

Στίχοι που δεν μιλάνε για έρωτα δεν μας αγγίζουν  ;D

panx romana ftw  ;D

  Οπως τα λες ειναι. Οι locomondo ειναι μια τετοια περιπτωση, παρολα αυτα ενω ειναι και χαρουμενοι και ανεβαστικοι και εμπορικοι, ειναι και αληθινα επαναστατικοι!

 

[RayDTutto]

  Οπως τα λες ειναι. Οι locomondo ειναι μια τετοια περιπτωση, παρολα αυτα ενω ειναι και χαρουμενοι και ανεβαστικοι και εμπορικοι, ειναι και αληθινα επαναστατικοι!

ΑΛΗΘΙΝΑ επαναστατικοί κιόλας; Έχω ακούσει καμιά δεκαριά κομμάτια τους, μπορεί να μην έχω εικόνα, αλλά επανάσταση δεν πολυείδα...

 

[bloody_sunday]

Πράγματι, το έχω διαπιστώσει κι εγώ αυτό (και το "κέφι για να ξεχαστούμε", και την αντιμετώπιση μόλις ακουστούν σε μπαράκι), αν και δεν είναι δόκιμη η φράση "αληθινά επαναστατικοί" - όχι μόνο είναι ανεδαφικό αλλά ακόμη κι αν μπορούσε να καθοριστεί, δεν νομίζω πως θα τους αφορούσε. Μια φορά με είχε πάει παλιά να τους δω στο Mike's Irish Bar ένας φίλος μου που τους ήξερε (πολύ πριν την επιτυχία τους), και μου έδωσαν την εντύπωση έξυπνα καλοδεμένης και πολύ άνετης μπάντας που απολάμβανε αυτό που έκανε χωρίς να δίνει δεκάρα για τον οποιονδήποτε χαρακτηρισμό...