ΑΜΕΣΑ μόνο μια κεϋνσιανή προσέγγιση μπορεί να δώσει μια λύση,
Έχω την εντύπωση (και διόρθωσέ με αν κάνω λάθος) ότι μιλάς αρκετά χοντρικά όσον αφορά στις οικονομικές προσεγγίσεις.
Μιλώντας πχ για κεϋνσιανή προσέγγιση, θεωρώ ότι εννοείς τον κρατικό παρεμβατισμό σε εποπτικό/διορθωτικό ρόλο σε μια ελεύθερη οικονομία (πράγμα που ούτως ή άλλως συμβαίνει), σε αντίθεση με την μονεταριστική προσέγγιση του κυρ Φρίντμαν.
Έχω την εντύπωση ότι θα χρειαστούν πολλές κρατικές παρεμβάσεις (που ειδικά στην Ευρώπη από τα κράτη-μέλη της ένωσης είναι σχεδόν καθεστώς), ταυτόχρονα όμως με μονεταριστικές τραπεζοκεντρικές μεθόδους (οι οποίες κατά την γνώμη μου είναι πιο προσφιλείς σε οικονομικά δυνατότερα κράτη μέλη που δεν θέλουν να επιβαρύνουν άλλο το δημοσιονομικό τους σύστημα και που οι τράπεζές τους δεν είναι και στην καλύτερη των καταστάσεων όπως φυσικά και στις πιο αδύναμες χώρες) για να αρχίσει πάλι να τρέχει κάτι θετικό.
Φοβάμαι όμως ότι όλο αυτό θα εξελιχθεί (και ήδη εξελίσσεται) σε ένα πεδίο ανταγωνισμού δυνάμεων και επηρροών, με πολλές συνιστώσες, πράγμα που κάνει το τελικό αποτέλεσμα αφ' ενός πολύ αβέβαιο, αφ' ετέρου μάλλον πολύ δυσβάσταχτο για τους λαούς, και ειδικά για οικονομίες σαν την δική μας που είναι χωρίς αρχή και τέλος.
Θεωρώ ότι ακόμη και χρήμα να κόψει η ΕΚΤ, ο τρόπος που αυτό θα διανεμηθεί, θα είναι περισσότερο τραπεζοκεντρικός και λιγότερο δημοσιονομικός (φυσικά θα είναι και δημοσιονομικός), φυσικά με κρατική παρέμβαση, η οποία θα επιφέρει και σχετικές υποχρεώσεις στις χώρες.
Μακάρι να διαψευσθώ.
