Αυτοί που πραγματικά θέλουν να πάνε, θα πάνε, αρκεί να μπορούν να διαθέσουν τα χρήματα. Στην περίπτωση της τζαζ στην Ελλάδα είναι απελπιστικά λίγοι και δεν θα σώσουν εισπρακτικά μια τέτοια συναυλία, στις οποίες χρόνια τώρα γίνεται συνήθως μια απόπειρα αφαίμαξης κι όχι λογικής τιμολόγησης.
Αυτοί που είναι οι περισσότεροι είναι αυτοί που δεν θα έλεγαν όχι σε μια ωραία βραδιά είτε γνωρίζοντας τον καλλιτέχνη, είτε μαθαίνοντάς τον από τα ΜΜΕ. Αυτοί μπορούν λοιπόν όντως να "τιμωρήσουν" τον διοργανωτή μην πηγαίνοντας καν στη συναυλία όταν βλέπουν εισιτήριο δυσανάλογα ακριβό με τους καιρούς και το μπάτζετ τους. Μετά βέβαια, λόγω αυτού δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος ("δεν έρχεστε? δεν τους φέρνω"), ο οποίος όμως πηγάζει από τον διοργανωτή. Αυτός υποχρεούται να δελεάσει το κοινό προσελκύοντάς το στο εκάστοτε event, όπως οποιοσδήποτε επιχειρηματίας υποχρεούται να δελεάσει τους ενδιαφερόμενους για την εμπορική του δραστηριότητα.
