Είναι μια μπάντα διασκευών εξίσου αξιόλογη όσο μια μπάντα πρωτότυπο

[AndyC]

Πιστευω οτι ειναι περισσοτερο θεμα του τι θελει να κανει καθενας και πως να κινηθει.

Οπως ειπωθηκε, δεν μπορω να χαρακτηρισω "μπανταρα" μια cover band.

Μουσικαρες, ναι.

Μπανταρα οχι, μπανταρα ειναι εκεινη που εγραψε τα αυθεντικα κομματια.

Χωρις καποιο δικο σου υλικο, θα εισαι ισοβιως juke box.

Στην τελικη, για τη "δυτικη" μουσικη, αν δεν υπηρχανε μπαντες με δικο τους υλικο, θα ειχαμε μεινει στο αφρικανικο μονοχορδο...

 

[argytar]

Έχω δει μπάντες που ξεκίνησαν ως διασκευομπαντες (με φοβερη όμως σοβαρότητα αυστηρότητα επιμονή και προσηλωση) μετα περασαν στο να διασκευαζουν πιο ελευθερα και με δικες τους προσθηκες και οταν ο καιρος ορίμασε άρχισαν τα originals. Ε ναι μιλαω για τους full houze οπου θητευσα ως τραγουδιστης για 2,5 χρόνια...(δεν ειμαι πια μελος της μπαντας)  μετα απο πολλα πολλα live και πολυ τριβή έχουν φτιαξει ήχο δικό τους και ηχογραφούν και δίσκο και τα κομματια είναι ενα και ένα (αν ακουει κανεις south rock /blues) Θέλω να πω ότι και με διασκευές να αρχίσεις... (και τις διασκευες αν παιζονται και ωραία τις γουσταρεις/απολαμβανεις πρωτα απ ολα εσυ την ώρα που παιζονται) ..αρκει να εχεις στην ακρη του μυαλλου σου καποιο στόχο... την όρεξη να αφησεις το δικό σου στίγμα... ο 'δρομος', πολλα live σε πολλα μερη (να τρως ενιοτε μπιστολες και σκ@%@) διαμορφώνουν χαρακτήρα... απ την αλλη βεβαια εχω διαβασει καπου την αποψη ότι αν παραξερεις πολλα κολλας στις νορμες που εμαθες και επαναλαμβανεις τα ιδια και τα ιδια ..βεβαιως στην τεχνη δεν υπαρχει παρθενογενεση...σορρυ αν σας κουρασα... η προσωπική μου αποψη ειναι αν κανεις διασκευες καν τες δικες σου τελειως (τραβα τες και απ τα μαλλια) και εχε στο νου σου όταν ερθει η εμπνευση να την αρπαξεις απ τα μαλλιά...

 

[Earendil]

Ό,ποιο απ'τα δύο μονοπάτια κι αν επιλέξεις, αν αυτό που κάνεις το κάνεις καλά, μια χαρά αξιόλογος είσαι. Το χαρακτηρισμό "αξιόλογος" δεν το αποκτάς μόνο εφόσον καταφέρνεις να βγάζεις αρκετό κόσμο από το σπίτι του για να έρθει εκεί που παίζεις...

 

[freerock1974]

Ό,ποιο απ'τα δύο μονοπάτια κι αν επιλέξεις, αν αυτό που κάνεις το κάνεις καλά, μια χαρά αξιόλογος είσαι. Το χαρακτηρισμό "αξιόλογος" δεν το αποκτάς μόνο εφόσον καταφέρνεις να βγάζεις αρκετό κόσμο από το σπίτι του για να έρθει εκεί που παίζεις...

+1000

 

[ez]

Δυό τρία πραγματάκια κι απο μένα...

Ανεξάρτητα απο το τι κάνεις, το τελικό αποτέλεσμα είναι αναπόσπαστα δεμένο με το ταλέντο, την έμπνευση και το όραμα που διαθέτεις.

Εφ'όσον υπάρχουν, θα διακριθείς no matter what.

Παραδείγματα: κανείς δεν μπορεί να πεί (ανεξαρτήτως γούστου) πως ο Joe Cocker δεν είναι τραγουδισταράς - κι απ'όσο ξέρω, δεν έχει γράψει ούτε ένα κομμάτι...

Καλό παράδειγμα αποτελούν και οι Manfred Mann's Earth Band, οι οποίοι και σαφώς έχουν ορίτζιναλ και αξιόλογο υλικό, όμως οι πιό πολλοί τους γνωρίζουν απο τις διασκευές τους...Blinded by the light, Father of day/father of night etc.

Το ζήτημα όμως είναι τι έκαναν με τα κομμάτια που επέλεξαν...

O argytar νομίζω στο επιμύθιο του τόθεσε σωστά σαν μιά γενική αρχή:

η προσωπική μου αποψη ειναι αν κανεις διασκευες καν τες δικες σου τελειως (τραβα τες και απ τα μαλλια) και εχε στο νου σου όταν ερθει η εμπνευση να την αρπαξεις απ τα μαλλιά...

 

[The Genius Loci]

Ό,ποιο απ'τα δύο μονοπάτια κι αν επιλέξεις, αν αυτό που κάνεις το κάνεις καλά, μια χαρά αξιόλογος είσαι. Το χαρακτηρισμό "αξιόλογος" δεν το αποκτάς μόνο εφόσον καταφέρνεις να βγάζεις αρκετό κόσμο από το σπίτι του για να έρθει εκεί που παίζεις...

What the man said (και ανέπτυξε πολύ πετυχημένα ο Ηλίας αποπάνω).

Δεν έχω πολύ χρόνο, αλλά θα επανέλθω με (βαρετή) ανάλυση επί του θέματος "διασκευάδικη μπάντα" και "original".

 

[Nestoras]

Παραδείγματα: κανείς δεν μπορεί να πεί (ανεξαρτήτως γούστου) πως ο Joe Cocker δεν είναι τραγουδισταράς - κι απ'όσο ξέρω, δεν έχει γράψει ούτε ένα κομμάτι...

Λάθος, πολλά τραγούδια που έχει πει έχουν την υπογραφή Cocker-Stainton, Cocker-Nichols κλπ, όπως π.χ. το Woman to woman. Μη με βάλεις να ψάξω κι' άλλο (το μεγαλύτερο μέρος της δισκοθήκης μου βρίσκεται στο σπίτι των γονέων μου), αλλά σε κάθε δίσκο θυμάμαι τραγούδια υπογεγραμένα απ΄αυτόν. (Και ναι είμαι ένας απ' αυτούς που διαβάζουν τα credits των δίσκων).

 

[ez]

Λάθος, πολλά τραγούδια που έχει πει έχουν την υπογραφή Cocker-Stainton, Cocker-Nichols κλπ, όπως π.χ. το Woman to woman. Μη με βάλεις να ψάξω κι' άλλο (το μεγαλύτερο μέρος της δισκοθήκης μου βρίσκεται στο σπίτι των γονέων μου), αλλά σε κάθε δίσκο θυμάμαι τραγούδια υπογεγραμένα απ΄αυτόν. (Και ναι είμαι ένας απ' αυτούς που διαβάζουν τα credits των δίσκων).

Σοφέ Νέστωρ, είσαι σωστός, εν μέρει πάντως...

Για να κάνω και λίγο το δικηγόρο του διαβόλου, πρέπει να πας πίσω στις αρχές της δεκαετίας 70-80 και στο Something to say για να βρείς μερικά που συνυπογράφει... Πέραν τούτου, είναι ζήτημα αν θα βρείς 4-5 σε ολόκληρη τη δισκογραφία του...και σίγουρα κανένα στα τελευταία άλμπουμ του.

Τό ζήτημα είναι πως έθεσα το παράδειγμα για λόγο που πιστεύω είναι εμφανής και όχι για να βγώ σωστός ή έξυπνος...και δεν έχω δισκογραφία του για νάμαι σίγουρος...

Λίγο ψάξιμο πάντως που μ'έβαλες να κάνω μου φανέρωσε τα παραπάνω.

Άντε, για να επανέλθω με άλλο παράδειγμα: John Hammond. Μύθος του μπλουζ και χαρισματικός καλλιτέχνης. Χρειάστηκε να περάσουν καμμιά 40ριά χρόνια για να γράψει κανά δυό τραγούδια...μειωτικό για το έργο του; δε νομίζω 8)!

Και ναί, του λόγου μου είμαι τύπος που λατρεύει να διαβάζει κρέντιτς, αρκεί να τάχω :-\.

 

[Nestoras]

Σοφέ Νέστωρ, είσαι σωστός, εν μέρει πάντως...

Για να κάνω και λίγο το δικηγόρο του διαβόλου, πρέπει να πας πίσω στις αρχές της δεκαετίας 70-80 και στο Something to say για να βρείς μερικά που συνυπογράφει... Πέραν τούτου, είναι ζήτημα αν θα βρείς 4-5 σε ολόκληρη τη δισκογραφία του...και σίγουρα κανένα στα τελευταία άλμπουμ του.

Τό ζήτημα είναι πως έθεσα το παράδειγμα για λόγο που πιστεύω είναι εμφανής και όχι για να βγώ σωστός ή έξυπνος...και δεν έχω δισκογραφία του για νάμαι σίγουρος...

Λίγο ψάξιμο πάντως που μ'έβαλες να κάνω μου φανέρωσε τα παραπάνω.

Άντε, για να επανέλθω με άλλο παράδειγμα: John Hammond. Μύθος του μπλουζ και χαρισματικός καλλιτέχνης. Χρειάστηκε να περάσουν καμμιά 40ριά χρόνια για να γράψει κανά δυό τραγούδια...μειωτικό για το έργο του; δε νομίζω 8)!

Και ναί, του λόγου μου είμαι τύπος που λατρεύει να διαβάζει κρέντιτς, αρκεί να τάχω :-\.

Kαλησπέρα κε Ζάϊκο. Κατ' αρχάς χαίρομαι που έχω επικοινωνία μαζί σου. Μ' εβαλες να ψάξω στη δισκοθήκη μου (αυτά που βρήκα τέλος πάντων στο σπίτι μου). Κατάφερα να βρω τα: 1)Joe Cocker, 2)Cocker Happy, 3)Sheffield steel.

Στα 2 πρώτα υπογράφει με τον γνωστό δίδυμο τρόπο περίπου τα μισά, στο τρίτο που είναι της δεκαετίας του '80 κανένα. Όσο προχωρούσε ο χρόνος προτιμούσε τις δημιουργίες των άλλων περισσότερο φαίνεται.

Άλλο παράδειγμα γκρουπ διασκευών που έκαναν καρριέρα ήταν και οι Three dog night τους οποίους μάλλον θα ξέρεις. Ωραία μπάντα (τουλάχιστον στους πρώτους δίσκους), εξαιρετικοί τραγουδιστές.

Τα σέβη μου Νέστορας.

 

[ez]

Kαλησπέρα κε Ζάϊκο. Κατ' αρχάς χαίρομαι που έχω επικοινωνία μαζί σου. Μ' εβαλες να ψάξω στη δισκοθήκη μου (αυτά που βρήκα τέλος πάντων στο σπίτι μου). Κατάφερα να βρω τα: 1)Joe Cocker, 2)Cocker Happy, 3)Sheffield steel.

Στα 2 πρώτα υπογράφει με τον γνωστό δίδυμο τρόπο περίπου τα μισά, στο τρίτο που είναι της δεκαετίας του '80 κανένα. Όσο προχωρούσε ο χρόνος προτιμούσε τις δημιουργίες των άλλων περισσότερο φαίνεται.

Άλλο παράδειγμα γκρουπ διασκευών που έκαναν καρριέρα ήταν και οι Three dog night τους οποίους μάλλον θα ξέρεις. Ωραία μπάντα (τουλάχιστον στους πρώτους δίσκους), εξαιρετικοί τραγουδιστές.

Τα σέβη μου Νέστορας.

Κι εγώ χαίρομαι ! Ανταποδίδω ta σέβη και τους Three dog night τους ξέρω μεν, ποτέ όμως δεν ασχολήθηκα ενδελεχώς...για να παραφράσω ελαφρώς ένα κλασσικό:

So many music, so little time...

 

[tanasee]

Καλησπέρα σε όλους!

Το θέμα είναι ενδιαφέρον, όχι τόσο ως δίλημμα άλλα ως αφορμή για να συζητηθούν πολλά γύρω από την στάση των μουσικών και των ακροατών αναφορικά με τα μουσικά στην Ελλάδα.

Όταν ξεκουνιέμαι από το σπίτι μου και ξυλώνομαι ένα x ποσό για να πάω σε μια συναυλία αυτό που προσδοκώ είναι να δώ πάθος, άποψη και σοβαρότητα (ως προς την μουσική και τον ακροατή του-τους που ξεκουνήθηκε και πλήρωσε για να τον-τους δει) από τον-τους εκάστοτε μουσικό-ούς. Πηγαίνω στην συναυλία γιατί περιμένω αυτός που παίζει να με εμπνεύσει (όχι απαραίτητα στον μουσικό τομέα), να μου μιλήσει. Αν το καταφέρει τότε με έχει κερδίσει. Όταν είδα τους blues wire (αγαπητέ Ηλία ήταν εξαιρετικά, ήταν πολύ όμορφα στο rodeo, τα γούυστα μου σε όλους) και άκουσα πολλές διασκευές αυτό συνέβη. Γούσταρα γιατί αυτοί γουστάρουν και αγαπάν αυτό που κάνουν. Το ίδιο συνέβη όταν άκουσα διασκευές από τους earthbound στο κλείσιμο του set. Ύπάρχει άποψη και αγάπη για αυτό που χειρίζονται.

Αξιόλογος είναι εκείνος που θα σε τραβήξει κοντά του και θα σε κάνει να πάς να τον ακούσεις, γιατί στην τελική σου μιλάει αυτό που κάνει όπως είπε και παραπάνω ένας συμφορουμίτης.

 

[tanasee]

Το πρωτότυπο υλικό  έχει τον κόπο του, βάζει σε μια άλλη κατάσταση επικοινωνίας την μπάντα και άρα σε επικίνδυνα μονοπάτια και πρωτίστως ΄θα δώσει δυσκολότερα την δυνατότητα στους μουσικούς να ανέβουν στο σανίδι. Για τον λόγο αυτό κάποιοι επιλέγουν ευκολότερα τισ διασκευές ή την μίμιση του ξένου ήχου. Η ελληνική σκηνή δεν στηρίζεται αρκετά και δυστυχώς ούτε από εμάς τους ίδιους που την αποτελούμε.

Το αποτέλεσμα είναι πολύ μεγάλη προσφορά, μικρή ζήτηση, και μαγαζιά που τραβάνε κόσμο για να καταναλώσουν και όχι μπάντες που τραβάνε κόσμο για να τις ακούσουν!

Για μένα η παθογένεια βρίσκεται αλλού και όχι στον δρόμο που επιλεγει ο καθένας για να εκφραστεί.

Συγγνώμη που πλάτιασα. Να ’μαστε όλοι καλά και να γουστάρουμε!

Θανάσης

 

[THEOD]

Γεια σας

Η γνώμη μου είναι ότι και οι δύο περιπτώσεις είναι άξιες και πολύ σεβαστές .

Όταν να γράφει ένα σχήμα δικιά του μουσική δεν έχει κανένα περιορισμό  ,ούτε αρμονικό

ούτε ρυθμικό ,ούτε στιχουργικό ,ούτε αισθητικό.

  Στην περίπτωση που δε βρίσκεται σε κάποια δισκογραφική εταιρία  (όχι ανεξάρτητη )  έχει το ελεύθερο να κάνει κάτι  όπως το θέλει ή και το αντιλαμβάνεται.

Το αποτέλεσμα κάποιες φορές είναι καλό άλλες είναι μέτριο ,άλλες φανταστικό και άλλες

αισχρό.

Απο την άλλη όταν ένα σχήμα ασχολείται με τις διασκευές μπαίνει σε κάποια όρια από τη

στιγμή που έχει ένα οδηγό μπροστά του, ο όποιος έχει ερμηνευτεί από κάποια ίσως ιερά τέρατα του είδους, πράγμα που ορίζει και αμέσως ένα μέτρο σύγκρισης .

Το αποτέλεσμα στην διασκευή μπορεί να βγει καλό μόνο όταν ο ερμηνευτής κάνει τη σύνθεση κτήμα του δίνοντας ,με προσοχή  από πλευρά αισθητικής και ίσως και τεχνικής,

το προσωπικό του στίγμα.

Και οι δύο περιπτώσεις δεν είναι καθόλου εύκολες και προϋποθέτουν πολύ προσωπική προσπάθεια και καμιά φορά τύχη για βγει κάτι καλό.

Καλό είναι όταν ένα σχήμα αρχίζει τα πρώτα του στάδια είναι να αρχίζει με διασκευές και αφού φτάσει σε ένα καλό επίπεδο να αρχίσει σιγά σιγά να βγάζει  τη μουσική και τις ιδέες του στην επιφάνεια    

 

[tanasee]

Το πάω λίγο offtopic.

Φίλε THEOD θα διαφωνίσω μαζί σου.

Δεν νομίζω ότι υπάρχουν συνταγές για το πώς θα εξελιχθεί μια μπάντα. Ίσως ο λόγος για τον οποίο έχουμε συνηθίσει να ακούμε μπάντες με πρωτότυπο υλικό και ήχο κλώνο ξένων συγκροτημάτων είναι ακριβώς αυτός, ότι δηλαδή ξεκινούν και αποκτούν κατεύθυνση μέσα από διασκευές. Σε αντιδιαστολή νομίζω ότι οι πιό ενδιαφέρουσες διασκευές που έχω ακούσει είναι απο καλλιτέχνες με ικανό παρελθόν  δημιουργίας (ακραίο παράδειγμα ο μακαρίτης Johny Cash).

 

[X-minor]

Το πάω λίγο offtopic.

Φίλε THEOD θα διαφωνίσω μαζί σου.

Δεν νομίζω ότι υπάρχουν συνταγές για το πώς θα εξελιχθεί μια μπάντα. Ίσως ο λόγος για τον οποίο έχουμε συνηθίσει να ακούμε μπάντες με πρωτότυπο υλικό και ήχο κλώνο ξένων συγκροτημάτων είναι ακριβώς αυτός, ότι δηλαδή ξεκινούν και αποκτούν κατεύθυνση μέσα από διασκευές. Σε αντιδιαστολή νομίζω ότι οι πιό ενδιαφέρουσες διασκευές που έχω ακούσει είναι απο καλλιτέχνες με ικανό παρελθόν  δημιουργίας (ακραίο παράδειγμα ο μακαρίτης Johny Cash).

+532.4

Δε βρίσκω κανένα νόημα στο να αρχίζει ένα σχήμα με διασκευές εφόσον έχει σκοπό να αναπτύξει original υλικό. Καλύτερα ένα jam παρά διασκευές (και δεν πολυπάω τα jam-αρίσματα) για να δείξει το "δέσιμο", έστω σε πρώτη φάση.

 

[relayer]

Είναι 2 διαφορετικά πράγματα όπως προελέχθη. Και τα 2 αξιόλογα όπως επίσης προελέχθη εαν εκτελούνται με αρτιότητα. Βέβαια είναι μεγαλύτερη μαγκιά και μεγαλύτερη απόλαυση για ένα μουσικό το να μπορεί να δημιουργεί το δικό του υλικό και να το αποδέχεται ένα μεγάλο μέρος των ακροατών.

Από εκεί και πέρα το να επιδίδεσαι μόνο σε διασκευές το βρίσκω ανούσιο από ένα σημείο και μετά διότι προδίδει την ανικανότητά σου να δημιουργήσεις μία μελωδία που θα κινήσει το ενδιαφέρον του κοινού...

Επίσης οι διακευο-μπάντες έχουν καταντήσει σαν το σκυλάδικο, ίδιο πρόγραμμα (τα εκάστοτε χιτάκια της εποχής) ίδια εμφάνιση-κίνηση, ίδιες ατάκες και ίδιο αλληλοθάψιμο...

Τέλος δεν είναι σύμπτωση που σχεδόν όλοι οι διασκευαστές δηλώνουν ότι ΘΕΛΟΥΝ να φτιάξουν δικό τους υλικό αλλά οι περισσότεροι από αυτούς είτε δεν το καταφέρνουν είτε το καταφέρνουν με γραφικά αποτελέσματα...

Βέβαια εφ' όσον ο "κόσμος γουστάρει" εμένα μου περισσεύει...

 

[pinhead]

Σημερα ειδα τους The burger project(μπορει να ναι και καποιος απο σας εκει δεν ξερω) οι οποιοι παιζαν μονο διασκευες.ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΙ.....



Προσωπικα οταν μιλαω για μπανταρα που παιζει διασκευες σιγουρα δεν εννοω μια μπάντα που παιζει πχ whitesnake με τον κιθαριστα να παιρνει τις ποζες τους vai και τον τραγουδιστη να προπαθει να τσιρίζει(τουλαχιστον αστειο).Ουτε θεωρω μπανταρα την μπαντα που εχω στο λινκ διπλα(η γνωμη μας κρινεται και με βαση αυτων που κανουμε και τη γνωμη μας για αυτα).

Η κουβεντα για τα περι πρωτοτυπης η μη δικιας μας μουσικης κτλ. ειναι αλλο μεγαλο θέμα...

Υ.Γ.Καλα ηταν στη θάλασσα 2 μερες....

 

[tanasee]

Καλή φάση.

Το έκαναν εντελώς δικό τους το κομμάτι!!

Το πήγαν τόσο μακρια από εκεί που το παρέλαβαν, που είναι σαν να το έγραψαν από την αρχή.. Τώρα το αισθητικό του αποτελέσματος είναι υποκειμενικό, αλλά νομίζω ότι το παραπάνω αποτελεί παράδειγμα διασκευής όπου δεν τήθεται θέμα σύγκρισης, αφού στην ουσία είναι δύο κομμάτια με ίδιο τίτλο και εντελώς διαφορετικό ήχο, ύφος, feeling.

Ο κοντραμπασίστας είναι ίδιος ο Βαβούρας.

 

[pinhead]

Που να ακουγες και τα υπολοιπα....Πανε στο youtube και δες και τα υπολοιπα...

 

[Evilnye]

Τους burger project τους είχαμε συζητήσει και σε ένα άλλο θέμα, όπου θίχτηκε και το παρών θέμα συζήτησής, κυρίως με την απορία γιατί δεν προχωράνε να γράψουν και δικά τους εφόσον έχουν τις ικανότητες.

Επειδή θίχτηκε λίγο και το θέμα του πως να ξεκινήσει μια μπάντα, με διασκευές ή με δικό της, έχει γίνει αρκετή και ενδιαφέρουσα κουβέντα στο θέμα εδώ

http://www.noiz.gr/index.php?topic=172989.0

Εμένα η άποψή μου παραμένει πως μέχρι οι μουσικοί να αποκτήσουν κάποιο επίπεδο συνύπαρξης σε γκρουπ οι διασκευές είναι μονόδρομος.