Η μουσική του Ξενάκη είναι δεξιοτεχνική μουσική, δηλ. υπάρχει πρωτίστως για να χρησιμεύσει σαν όχημα για την έκφραση μίας συγκεκριμένης δεξιοτεχνικής αντίληψης.
Όπως και κάθε άλλη τέτοια μουσική, εκτιμάται μόνο από ανθρώπους που α) έχουν αντίληψη της δεξιοτεχνίας σε αυτήν, β) δεν ενοχλούνται από τον πρωταγωνιστικό ρόλο της, ο οποίος λειτουργεί εις βάρος άλλων παραμέτρων.
Όλοι οι υπόλοιποι, είτε αδιαφορούν, είτε ενοχλούνται, είτε προσαρμόζουν το αντιληπτικό τους επίπεδο ώστε να επιτρέπουν σε αυτή να συνυπάρχει με τις σκέψεις τους, κάνοντάς την "παρέα" χωρίς να της δίνουν ιδιαίτερη σημασία.
Προσωπικά, προτιμούσα / προτιμώ μουσικές που ισορροπούν ανάμεσα στη δεξιοτεχνία, την έκφραση αισθήματος και τον ακαδημαϊσμό... ο Στοκχάουζεν π.χ. τα κατάφερνε καλύτερα παρ' ότι (ή ίσως, επειδή) ήταν και λίγο τρελάρας.