Τό'χουμε στο αίμα μας να συζητάμε ώρες για τα αυτονόητα, αλλά να "καταπίνουμε καμήλες" για τα άλλα... ;D Όσο για τους αγαπητούς (λέμε τώρα ;D ;D ;D) εξάχορδους, 20 σελίδες θα είναι μόνο το intro... εγώ περιμένω τουλάχιστον διπλάσιες ;D
Ρε παιδιά, γιατί το κουράζουμε τόσο το θέμα?? ΔΕΝ νοείται μουσικός που να μην μπορεί να παίξει μαζί με το μετρονόμο - ΜΑΖΙ δεν σημαίνει ΠΑΝΩ του ακριβώς - πάει και τελείωσε. Δεν κάνει για μουσικός τότε, πώς θα γίνει?? Τα σχόλια που βλέπω μέχρι στιγμής δείχνουν ότι μπερδεύουμε αρκετά πράγματα μεταξύ τους...
1) Όταν λέμε "παίζω με μετρονόμο" ΔΕΝ σημαίνει ότι παίζω ΟΠΩΣ το μηχάνημα, αλλά παίζω ΜΑΖΙ του, με την ίδια λογική που παίζω μαζί με άλλα όργανα. Δεν γίνεται να παίζεις ακριβώς όπως το μηχάνημα όλη την ώρα, όσο μελετημένος και να είσαι. Απλά προσπαθείς να προσεγγίσεις τη σταθερότητά του όσο το δυνατόν έτσι ώστε να μην υπάρχει πρόβλημα με το ρυθμό ή/και με τους υπόλοιπους παίχτες.
2) ΔΕΝ νοείται μελέτη μουσικού οργάνου χωρίς μετρονόμο, ειδικά για τύμπανα. Όπως ακριβώς δεν γίνεται προπόνηση σε άθλημα χωρίς τρέξιμο, είναι τόσο απαραίτητο. Αυτό σου δίνει τη βάση πάνω στην οποία θα πατήσεις για να "ξεδιπλώσεις" τις όποιες δυνατότητες έχεις. Το να παίζεις παπάδες δεν έχει νόημα αν δεν μπορείς να κρατήσεις ένα σταθερό (σχετικά έστω) beat, θα γίνει ενοχλητικό για τους άλλους που σε ακούνε. Άσε που, κατά την προσωπική μου εμπειρία, για να παίξεις παπάδες πρέπει να είσαι μάστορας στο ρυθμό έτσι κι' αλλιώς.
3) Άνθρωποι όπως ο Bohnam, ο Tony Williams, ο Buddy Rich και άλλοι τέτοιοι "κουλοί" ;D δεν αποτελούν μέτρο σύγκρισης, πολύ απλά γιατί ήταν άνθρωποι με ξεχωριστές ικανότητες (στην καλύτερη, να αποτελούν σημείο αναφοράς και παράδειγμα). Δεν σημαίνει πως ο μέσος άνθρωπος μπορεί να κάνει ότι κι' εκείνοι με τον ίδιο τρόπο, με την ίδια λογική που εγώ δεν θα γίνω ποτέ ο Πικάσσο όσα μαθήματα και να κάνω (ή να μην κάνω). Πέραν αυτού, στην εποχή τους δεν υπήρχαν οι συνθήκες που υπάρχουν σήμερα, επομένως πολλά από αυτά που έκαναν τα έκαναν γιατί ΔΕΝ γινόταν αλλιώς. Πάντως, είναι σίγουρο πως οι παραπάνω μπορούσαν να παίζουν ΜΑΖΙ με το μετρονόμο με χαρακτηριστική άνεση όταν το ήθελαν - γι' αυτό άλλωστε μπορούσαν να κάνουν ό,τι γούσταραν με το ρυθμό.
4) Τα τύμπανα, όπως τα ξέρουμε εμείς σήμερα, είναι κατά κανόνα δυτικό όργανο. Κατά συνέπεια, έχουν κάπως διαφορετική φιλοσοφία και προσέγγιση από τα παραδοσιακά κρουστά και δεν πρέπει να τα θεωρούμε το ίδιο πράγμα. Υπάρχει αλληλεπίδραση, συμφωνούμε σ' αυτό, και πρέπει να υπάρχει - δεν φτιάχτηκαν όμως για την ίδια δουλειά. Η δυτική μουσική είναι πολύ πιο "πειθαρχημένη" από τις παραδοσιακές, επομένως εύλογα τα τύμπανα ακολουθούν την ίδια λογική. Πέραν αυτού, το γεγονός ότι μπορείς να "σολάρεις" στα τύμπανα (και ποιός δεν το θέλει? ;D) ΔΕΝ σημαίνει πως αυτός είναι ο ρόλος τους. Όλοι γουστάρουμε τον π.χ. Terry Bozzio, αλλά αυτά που κάνει εκείνος είναι στην ουσία μια υπέρβαση των τυμπάνων.
5) ΔΕΝ υπάρχει μουσική χωρίς ρυθμό, όποιος και να είναι αυτός (4/4, 2/3, 9/8, 17/22 ή δεν ξέρω τί άλλο). Αυτό ισχύει και για την παραδοσιακή μουσική - εκτός και μιλάμε για πειραματισμούς τύπου "αυτοσχεδιαστική jazz", κάτι που δεν συνιστά μουσική για μένα με την ευρεία έννοια. Είναι αυτονόητο πως ο σύγχρονος μουσικός θα πρέπει να είναι σε θέση να δουλεύει με το ρυθμό (να τον ακούει, να τον αναγνωρίζει, να τον χειρίζεται).
6) Δεν είναι αυτοσκοπός ρε παιδιά, είναι απλά ένα εργαλείο που σε βοηθάει να γίνεις καλύτερος σε αυτό που θέλεις ΕΣΥ να κάνεις - όπως ακριβώς οι ασκήσεις της προπόνησης βοηθάνε το σώμα σου ν' αποκτήσει τις ικανότητες που χρειάζεσαι για ν' αποδίδεις καλά στο άθλημά σου...
Αυτά ... ;D