Ορισμένα πνευματικά δημιουργήματα, έστω και αν έχουν ή θα μπορούσαν να έχουν τον χαρακτήρα του έργου, αποκλείονται από την προστασία του νόμου είτε λόγω της ανάγκης τους για ευρύτερη δημοσιότητα είτε λόγω του χαρακτήρας τους:
Τέτοια έργα είναι τα
«παλαιά έργα» και εφόσον παρήλθε η διάρκεια προστασίας τους είναι κοινό κτήμα, και κανένας δεν μπορεί να αξιώσει αποκλειστικό δικαίωμα. (είναι τέτοιο ο Εθνικός ύμνος)
Επίσης τέτοια έργα είναι και τα λεγόμενα ως
«εκφράσεις λαϊκής παράδοσης» (είναι τέτοιο ο Εθνικός ύμνος)
Σε αυτές τις περιπτώσεις :
Μετά τη λήξη της προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας, τοΔημόσιο, εκπροσωπούμενο από τον Υπουργό Πολιτισμού, μπορεί να ασκεί τις
εξουσίες αναγνώρισης της πατρότητας του δημιουργού και τις εξουσίες
προστασίας της ακεραιότητας του έργου που απορρέουν από το ηθικό
δικαίωμα κατά το άρθρο 4 παρ. 1 περιπτ. β` και γ` του παρόντος νόμου.
Υπάρχουν δε τέλος (και ίσως και σημαντικότερο) και οι
γενικές εξαιρέσεις από την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας, είναι οι λεγόμενοι
«περιορισμοί υπέρ της ολότητας» , μιας και η ολότητα έχει συμφέρον για διατήρηση του πολιτιστικού πλούτου.
Έτσι όπως μπορώ π.χ να φωτογραφίζω και να δημοσιεύω τον «Παρθενώνα»
, μπορώ να παίζω και να τραγουδάω τον Εθνικό Ύμνο.
Κατά τα λοιπά, ΔΕΝ έχω ιδέα γιατί πράμα μιλάμε ;D.