Μόνο ένα μικρό σχόλιο γι' αυτό: αυτή όχι απλώς δεν βαριέται, αλλά είχε ενεργότατη συμμετοχή (στα όρια του απλήρωτου πάθους) σε κάμποσα περιφερειακά/ψυχεδελικά συγκροτήματα από το Kent εδώ και είκοσι χρόνια (και βάλε). Είναι δύσκολο αυτό, και προϋποθέτει πραγματικό ζήλο, όταν είναι απλήρωτο, καθώς αυτά τα συγκροτήματα δεν είχαν ποτέ κανένα είδος εμπορικής επιτυχίας.lambrosgg είπε:Μα δεν είχε ούτε ύφος/συναίσθημα/έμπνευση να πεις ότι κάνει τέχνη... Όπως είπα και πριν μου θυμίζει ΑΚΡΙΒΩΣ τα παιδάκια που μαθαίνουν και το βαριούνται. Κ το να μην παίζεις με τα δάχτυλα σαν χταπόδι δεν είναι υψηλή τεχνική, αλλά ο νο1 βασικός κανόνας στα πλήκτρα.
Αν το βιντεακι εδειχνε αυτα πιθανως θα καταλαβαιναμε γιατι ειναι η αγαπημενη σου οργανιστρια.Wow! είπε:Μόνο ένα μικρό σχόλιο γι' αυτό: αυτή όχι απλώς δεν βαριέται, αλλά είχε ενεργότατη συμμετοχή (στα όρια του απλήρωτου πάθους) σε κάμποσα περιφερειακά/ψυχεδελικά συγκροτήματα από το Kent εδώ και είκοσι χρόνια (και βάλε). Είναι δύσκολο αυτό, και προϋποθέτει πραγματικό ζήλο, όταν είναι απλήρωτο, καθώς αυτά τα συγκροτήματα δεν είχαν ποτέ κανένα είδος εμπορικής επιτυχίας.
Αυτο παρατηρησα κι εγω. Στηνεται οχι σαν player αλλα σαν teacher, καθολου κακο η κατακριτεο.Wow! είπε:Επίσης, τι κόλλημα είναι αυτό που έχεις φάει με το πως στήνει τα χέρια της πάνω από το κλαβιέ; Εγώ (που είχα κάνει μαθήματα αρμονίου περίπου την περίοδο που αυτή ήδη είχε μπάντες), προσπαθούσε ο δάσκαλός μου να μου μάθει να τα βάζω ΑΚΡΙΒΩΣ έτσι, προφανώς κολλημένος από το πιάνο. Δεν ζημιώνεται σε κάτι, αν τα βάζει έτσι, απλώς δεν είναι απαραίτητο στην περίπτωση του αρμονίου, όσο είναι απαραίτητο όταν θες να γίνεις δεξιοτέχνης στο πιάνο (και καλά).
harisexp είπε:Με την ευκαιρια να βαλουμε και κατι σοβαρο