ΑγγελίεςΣωστά, αλλά ρε συ Βασίλη, η αγορά των Η/Υ κάποια στιγμή θα "έσπαγε" και θα γινόταν πανηγύρι, όπως και συνέβή, διότι είναι ένα προιόν πλέον ευρείας καταναλώσεως, απλά τότε κάποιες εταιρείες - έμποροι το διέβλεπαν και έκαναν αρπακτές! Επίσης πόσο τις έκαναν αυτές τις απατεωνιές, από το 1989 μέχρι το 1997-8? δηλαδή 7-8 χρόνια? Και πάλι είδες κατάντια..... ένα PC δίνεις και πρέπει να στηθείς και από πάνω στους περισσότερους! Αλλά ΔΕΝ πάνε να κάνουν το μάγκα στο συνεργείο του αυτοκινήτου τους, στο Super Market, στον υδραυλικό που για μιά ώρα θα χρεώσει 100 €, στα PC τα θέλουν πλέον όλα τσάμπα, από τις "μικροκακόμοιρες" εταιριούλες για να μην τους φάνε τα έξοδα, (αλλά mercedes έχει ο ιδιοκτήτης), μέχρι την κυρά μαρίκα που δεν εκτυπώνει τις συνταγές της Βέφας, και πρέπει να πας να δεις τι φταίει, και "Α! μωρέ αυτό έφταιγε ? τι σου οφείλω? καλά άσε την επόμενη φορά μήπως πάρω και κανά CD!)και αν τους πεις πως η επίσκεψη είναι 40€ θα στραβώσουν και από πάνω γιατί στο κάτω κάτω 3 κλίκ έκανες :evil: . Στην αγορά μουσικού εξπλισμού όμως ΕΔΩ πάει ΣΟΙ το ΒΑΣΙΛΕΙΟ! Δεν πιστεύω ότι θα ανοίξουν 200 μουσικομάγαζα στην Αθήνα, απλά μέσα από αυτές τις σελίδες καλό είναι να σημειώνουμε τα καλά και τα κακά, γιατί είναι ΣΙΓΟΥΡΟ ότι κάποιοι τις διαβάζουν και προφανώς αποκτούν "καλύτερη" αντίληψη τις πραγματικότητας.....
Η αγανάκτηση
- Thread starter gmoll
- Start date
- Πρόσφατη δραστηριότητα Πρόσφατη δραστηριότητα:
- Απαντήσεις 44
- Εμφανίσεις 8K
Γενικά καλό ειναι να υπάρχουν πωλητές στα καταστήματα που πρώτα θα κατέχουν το επάγγελμα του πωλητή. Τι στοκ έχει το κατάστημα, τι τιμές προσφέρει, πως να τα προσφέρει κ.λ.π. Εαν έχει και πέντε γνώσεις παραπάνω καλό ειναι αλλα τι να τις κάνεις? Απο μόνος του τις έμαθε και ποιος θα μου εγγυηθεί οτι θα ειναι ορθές και θα πρέπει να μου τις μεταφέρει? Κακα τα ψέματα εαν πάω μέχρι το κέντρο της Αθήνας για να μάθω επι τόπου τι θέλω και τι δε θέλω ε τότε έχω χάσει το χρόνο μου και σίγουρα τα χρήματα μου. Μου έχουν προσφέρει καθαρόαιμο μεταλλάδικο μπάσο ως οργανο ιδανικό για όλα τα είδη μουσικής. Υποτιθέμενος γνώστης του αντικειμένου ο πωλητης... Να τις βράσω τις 5 σποραδικές γνώσεις του καθένα.
Δεν προκειται ποτέ να πάω σε ταβέρνα να ρωτήσω το γκαρσόνι ποια σπεσιαλιτέ θα μου προτείνει για να λειτουργεί καλύτερα το πάγκρεας μου. Αλλα εαν το κάνω, πιστευετε οτι το γκαρσόνι θα σχολιάσει ασχημα την αγνοια μου ή θα μου απαντήσει με τις λίγς γνώσεις που (ενας θεος ξερει πως) κατέχει? Εκει ειναι και το άλλο καρκίνωμα του τομέα που σχολιάζουμε τόσες ώρες στο thread αυτο. Ο τσαμπουκάς. Ναι μεν μιλάμε για πωλητές αλλα ειναι ΚΑΙ καλλιτέχνες. Και καλα κάνουν. Οταν όμως έρθει το βραδάκι και κλείσουν τα ρολλά και βάλει το μισθούλι στο τσεπάκι
του ο καλλιτέχνης πωλητής, θα πάει στην παρέα του με τους λοιπούς κάφρους φίλους(οπως ειμαστε ολοι μας :Ρ) και η λογική κίνηση εκ μέρους του θα ειναι να προσπαθήσει να ανέβει λίγο ακόμα στα μάτια των φίλων. Και αυτο δε θα το πετύχει λέγοντας τους πόσα πεταλάκια και πόσα μέτρα καλώδιο πούλησε σε χμφφ... πεεεελάτες. Δεκάρα δεν δίνει ο φίλος του (ή και ο δικος μου φιλος :Ρ) Εαν ομως εξιστορήσει τον τσαμπουκά που πούλησε στο 18χρονο που ζήτησε μια gibson? "Και ρε φίλε το κάθε μομολο θέλει να αγγίξει την gibson και με ρωτάνε για αυτο και για το άλλο και τους την λέω και τα ξαποστέλνω τα νιανιαρα! ειδες ρε φίλε ποσο άσχετοι ειναι οι άλλοι μπροστα μου?" Πωλητής με @@ δλδ. Μονο που όταν εργάζεσαι στο καταστημα κάποιου, δεν έχεις τα προαναφερθέντα ¨παπακια" πάνω σου. Τα δικά σου τα αφήνεις στην είσοδο και για τις ώρες εργασίας φοράς τα "παπακια" του αφεντικού σου. Την όποια μαγκιά λοιπόν την πουλάς με τα @@ του καταστήματος κάτι που πιστευω οτι ειναι "Η" αμορφωσια εκ μέρους του Έλληνα (και του κάθε Έλληνα σε κάθε Ελλαδα του πλανητη) . Για αυτο επιμένω στους ασχετους νέους ως πωλητες σε μουσικομάγαζα. Θα εκτιμήσουν λιγο περισσότερο την θέση που κατέχουν.
Και μην παραξενευτείτε εαν προσέξετε οτι ολο και περισσότεροι άσχετοι πελάτες θα πρήζουν τα σκώτια του πωλητή. Όσοι γνωρίζουν και κατέχουν γνώσεις, θα αναζητούν συχνότερα λύσεις στο εξωτερικό.
Δεν προκειται ποτέ να πάω σε ταβέρνα να ρωτήσω το γκαρσόνι ποια σπεσιαλιτέ θα μου προτείνει για να λειτουργεί καλύτερα το πάγκρεας μου. Αλλα εαν το κάνω, πιστευετε οτι το γκαρσόνι θα σχολιάσει ασχημα την αγνοια μου ή θα μου απαντήσει με τις λίγς γνώσεις που (ενας θεος ξερει πως) κατέχει? Εκει ειναι και το άλλο καρκίνωμα του τομέα που σχολιάζουμε τόσες ώρες στο thread αυτο. Ο τσαμπουκάς. Ναι μεν μιλάμε για πωλητές αλλα ειναι ΚΑΙ καλλιτέχνες. Και καλα κάνουν. Οταν όμως έρθει το βραδάκι και κλείσουν τα ρολλά και βάλει το μισθούλι στο τσεπάκι
του ο καλλιτέχνης πωλητής, θα πάει στην παρέα του με τους λοιπούς κάφρους φίλους(οπως ειμαστε ολοι μας :Ρ) και η λογική κίνηση εκ μέρους του θα ειναι να προσπαθήσει να ανέβει λίγο ακόμα στα μάτια των φίλων. Και αυτο δε θα το πετύχει λέγοντας τους πόσα πεταλάκια και πόσα μέτρα καλώδιο πούλησε σε χμφφ... πεεεελάτες. Δεκάρα δεν δίνει ο φίλος του (ή και ο δικος μου φιλος :Ρ) Εαν ομως εξιστορήσει τον τσαμπουκά που πούλησε στο 18χρονο που ζήτησε μια gibson? "Και ρε φίλε το κάθε μομολο θέλει να αγγίξει την gibson και με ρωτάνε για αυτο και για το άλλο και τους την λέω και τα ξαποστέλνω τα νιανιαρα! ειδες ρε φίλε ποσο άσχετοι ειναι οι άλλοι μπροστα μου?" Πωλητής με @@ δλδ. Μονο που όταν εργάζεσαι στο καταστημα κάποιου, δεν έχεις τα προαναφερθέντα ¨παπακια" πάνω σου. Τα δικά σου τα αφήνεις στην είσοδο και για τις ώρες εργασίας φοράς τα "παπακια" του αφεντικού σου. Την όποια μαγκιά λοιπόν την πουλάς με τα @@ του καταστήματος κάτι που πιστευω οτι ειναι "Η" αμορφωσια εκ μέρους του Έλληνα (και του κάθε Έλληνα σε κάθε Ελλαδα του πλανητη) . Για αυτο επιμένω στους ασχετους νέους ως πωλητες σε μουσικομάγαζα. Θα εκτιμήσουν λιγο περισσότερο την θέση που κατέχουν.
Και μην παραξενευτείτε εαν προσέξετε οτι ολο και περισσότεροι άσχετοι πελάτες θα πρήζουν τα σκώτια του πωλητή. Όσοι γνωρίζουν και κατέχουν γνώσεις, θα αναζητούν συχνότερα λύσεις στο εξωτερικό.
παιδια δυστυχως αυτο δεν συμβαινει μονο στα μαγαζια με ειδη μουσικης...παντου ειναι.ειναι σε ποιον θα τυχεις.πολλα πραγματα μετρανε οπως πχ οι φορεις κοινωνικοποιησης του ατομου,η εμπειρια,η διαθεση(χημικες διαταραχες να το πω επιστημονικα)κ.α.
οπως υπαρχουν καλοι κακοι ανθρωποι υπαρχουν καλοι και κακοι πωλητες. 8O
THAT'S A FACTΤΙ ΝΑ KANOYME?καλα δε λεω?ε? 8)
οπως υπαρχουν καλοι κακοι ανθρωποι υπαρχουν καλοι και κακοι πωλητες. 8O
THAT'S A FACTΤΙ ΝΑ KANOYME?καλα δε λεω?ε? 8)
Ταπεινή γνώμη που δεν απαντά σε κανέναν αλλά ίσως να αφορά σε όλους μας και βάζω και τον εαυτό μου μέσα για αποφυγή παρεξηγήσεων…
Κύριο πρόβλημα η παντελής έλλειψη ειδίκευσης γενικότερα και ειδικότερα στον χώρο των πωλήσεων, (βλέπε παιδεία κλπ),όχι όσον αφορά στο αντικείμενο της πώλησης αλλά στην πώληση ως επάγγελμα.
Αποτέλεσμα, να θεωρείται ευκαιριακό ένα πολύ σοβαρό και δύσκολο επάγγελμα και να ασχολούνται με αυτό και όχι να εργάζονται, μουσικοί, ποδοσφαιριστές, νοσοκόμοι και ότι άλλο βάλει ο νους μας.
Δηλαδή η υποχρέωση ενός επαγγελματία πωλητή να ενημερώνεται για το αντικείμενο του βιοπορισμού του, στην Ελλάδα του «κάνε πως δουλεύεις να κάνω πως σε πληρώνω»,αποτελεί ουτοπία και έτσι κανείς εργοδότης δεν θα πληρώσει ποτέ καλά έναν μουσικό που ασχολείται και με τις πωλήσεις.
Ένας άσχετος με τα μουσικά όργανα επαγγελματίας πωλητής θα πουλήσει καλύτερα από τον μουσικό με λίγα λόγια, γιατί θα φροντίσει να ενημερωθεί.
Ένας επαγγελματίας πωλητής ίσως κουραστεί από τον άσχετο πελάτη αλλά ποτέ δεν θα δυσφορήσει, απροκάλυπτα τουλάχιστον, γιατί ξέρει καλά ότι ο πελάτης είναι ο πραγματικός του εργοδότης ανεξάρτητα από το αντικείμενο που διαχειρίζεται κάθε φορά.
Δυστυχώς ή μάλλον ευτυχώς αφού έτυχε να ζούμε στην Ελλάδα, οι όποιοι κανόνες διέπουν την προσφορά υπηρεσιών, εδώ καταργούνται και από την πλευρά των εργοδοτών και από αυτή των εργαζομένων αλλά και γίνονται ακόμα πιο περίπλοκοι λόγω της ανύπαρκτης καταναλωτικής παιδείας όλων μας ως πελατών.
Οι επιχειρηματίες δεν έχουν όραμα για την ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρουν με αποτέλεσμα να απευθύνονται σε μη επαγγελματίες εργαζομένους και η εικόνα ολοκληρώνεται με τον "Έλληνα'' πελάτη..
Η καλύτερη αντιμετώπιση που όλοι δεχόμαστε ως καταναλωτές απο τα καταστήματα του εξωτερικού είναι αποτέλεσμα της ισορροπίας μεταξύ επαγγελματισμού και επιχειρηματικότητας που επιδιώκουν όλοι όσοι ασχολούνται σοβαρά με οποιοδήποτε αντικείμενο.
Στην Ελλάδα δυστυχώς δεν μάθαμε να ξεχωρίζουμε αυτές τις δύο τόσο απλές έννοιες.
Κύριο πρόβλημα η παντελής έλλειψη ειδίκευσης γενικότερα και ειδικότερα στον χώρο των πωλήσεων, (βλέπε παιδεία κλπ),όχι όσον αφορά στο αντικείμενο της πώλησης αλλά στην πώληση ως επάγγελμα.
Αποτέλεσμα, να θεωρείται ευκαιριακό ένα πολύ σοβαρό και δύσκολο επάγγελμα και να ασχολούνται με αυτό και όχι να εργάζονται, μουσικοί, ποδοσφαιριστές, νοσοκόμοι και ότι άλλο βάλει ο νους μας.
Δηλαδή η υποχρέωση ενός επαγγελματία πωλητή να ενημερώνεται για το αντικείμενο του βιοπορισμού του, στην Ελλάδα του «κάνε πως δουλεύεις να κάνω πως σε πληρώνω»,αποτελεί ουτοπία και έτσι κανείς εργοδότης δεν θα πληρώσει ποτέ καλά έναν μουσικό που ασχολείται και με τις πωλήσεις.
Ένας άσχετος με τα μουσικά όργανα επαγγελματίας πωλητής θα πουλήσει καλύτερα από τον μουσικό με λίγα λόγια, γιατί θα φροντίσει να ενημερωθεί.
Ένας επαγγελματίας πωλητής ίσως κουραστεί από τον άσχετο πελάτη αλλά ποτέ δεν θα δυσφορήσει, απροκάλυπτα τουλάχιστον, γιατί ξέρει καλά ότι ο πελάτης είναι ο πραγματικός του εργοδότης ανεξάρτητα από το αντικείμενο που διαχειρίζεται κάθε φορά.
Δυστυχώς ή μάλλον ευτυχώς αφού έτυχε να ζούμε στην Ελλάδα, οι όποιοι κανόνες διέπουν την προσφορά υπηρεσιών, εδώ καταργούνται και από την πλευρά των εργοδοτών και από αυτή των εργαζομένων αλλά και γίνονται ακόμα πιο περίπλοκοι λόγω της ανύπαρκτης καταναλωτικής παιδείας όλων μας ως πελατών.
Οι επιχειρηματίες δεν έχουν όραμα για την ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρουν με αποτέλεσμα να απευθύνονται σε μη επαγγελματίες εργαζομένους και η εικόνα ολοκληρώνεται με τον "Έλληνα'' πελάτη..
Η καλύτερη αντιμετώπιση που όλοι δεχόμαστε ως καταναλωτές απο τα καταστήματα του εξωτερικού είναι αποτέλεσμα της ισορροπίας μεταξύ επαγγελματισμού και επιχειρηματικότητας που επιδιώκουν όλοι όσοι ασχολούνται σοβαρά με οποιοδήποτε αντικείμενο.
Στην Ελλάδα δυστυχώς δεν μάθαμε να ξεχωρίζουμε αυτές τις δύο τόσο απλές έννοιες.
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Κύριο πρόβλημα η παντελής έλλειψη ειδίκευσης γενικότερα και ειδικότερα στον χώρο των πωλήσεων' date=' (βλέπε παδεία κλπ),όχι όσον αφορά στο αντικείμενο της πώλησης αλλά στην πώληση ως επάγγελμα.
Αποτέλεσμα, να θεωρείται ευκαιριακό ένα πολύ σοβαρό και δύσκολο επάγγελμα και να ασχολούνται με αυτό και όχι να εργάζονται, μουσικοί, ποδοσφαιριστές, νοσοκόμοι και ότι άλλο βάλει ο νους μας.
[/quote']
Πολύ όμορφα τα είπες και προσωπικά συμφωνώ 100%.
Δεν πάμε όλοι μαζί να βρούμε καμια θεσούλα ως πωλητές? Θα κάνουμε θράυση!
Για να το διασκεδάσουμε και λιγο προσπαθώ να φανταστώ τον satriani να εργάζεται πωλητής. "Τι ηχο θες να βγάζουν οι χορδές σου παιδί μου? Δε ξέρω αν θα μ πορεις να παίξεις με αυτες παλικάρι μου, εγώ ειμαι και γαμω τουις κιθαρίστες και ετσι κι αλλιως δε θα με φτάσεις, δε τα παρατάς αγόρι μου? ¶με στην ευχη της παναγίας και ασε μας ήσυχους που θες και χορδες..."
Ακομα καλύτερα φαντάζομαι κάποιον σαν τον Flea πωλητη: "Εεεμ Μπασακι μεχρι 400¤? Γιατι δε παίρνεις αυτο με 5.000¤? Παρτο, παρτο. Αμμμμ τρεχα δικέ μου, δε βλεπει κανεις. Παρτο και τρέχα, δε ****νται ολοι τους? Θα σε καλυψω εγω δικε μου, καλες πεντατονικες παικταρά μου, χαχααα αυτο ειναι! τρεχα! κοιτα πως σε κοιτανε! χαχαα .Πω πω δικε μου, χρειάζομαι κανα τσιγαριλικι τωρα! ουυχουυυ!"
Trending...
Νέα θέματα
-
-
-
-
-
Cakewalk vs Cubase 14 - A sound comparison- Ξεκίνησε από gkourmoul1
- Απαντήσεις: 13