Χμμμ... για τους τελεστικούς έχουμε:
U1A - Οδήγηση του tone stack για διεύρυνση του boost/cut στις 3 περιοχές (χρησιμοποιώντας negative feedback).
U1B - Ενίσχυση x2 για στάθμη σήματος Send και απομόνωση (buffer) από το tone stack.
U2A - Προσαρμογή και buffering του σήματος return (ουσιαστικά είναι εκτός κυκλώματος αν δε χρησιμοποιούμε send/return).
U2B - Ένα ακόμα ελαφρύ boost στο σήμα για να βγάλει line out και να οδηγήσει τη phase splitter λάμπα V3.
Πηγές "μουντάδας": όλοι οι 47pF πυκνωτές που βρίσκονται στο feedback κάθε τελεστικού (στο U2B υπάρχει ακόμα και στην έξοδό του και τη γη, ο C45). Επίσης, ο C16 και ο C15 (συνήθως γύρω από τον τελευταίο υλοποιείται και κύκλωμα Presence σε άλλους ενισχυτές, που δείχνει και τη σπουδαιότητά του στα πρίμα του ενισχυτή). Χαμηλώνοντας τις τιμές αυτών των πυκνωτών πετυχαίνουμε μικρότερη απόρριψη πρίμων. Τι τιμή βάζουμε; Θέλει πειραματισμό... εγώ θα ξεκινούσα από 33pF και θα κατέβαινα. Προσοχή: όσο χαμηλώνει η τιμή, αυξάνει ο θόρυβος από ηλεκτρομαγνητικές παρεμβολές (αν ακούσετε ραδιοφώνο σημαίνει ότι το παρακάνατε!) και η πιθανότητα σφυριγμάτων στις λάμπες (self-oscillation). Αυτά θα συμβούν σε πολύ χαμηλές τιμές, μια τιμή από 22 εώς 33pF θα είναι μια χαρά. Όσο για τον C15, μπορούμε να κατέβουμε πολύ χαμηλά, χωρίς προβλήματα... 47nF, 33nF... δοκιμάζουμε!
Πρότασή μου: ασχολούμαστε πρώτα με τον C15 δοκιμάζοντας διάφορες τιμές πυκνωτών και αν η μουντάδα παραμένει ακόμα και σε πολύ χαμηλές τιμές, πειράζουμε και τους άλλους των 47pF.
ΠΡΟΣΟΧΗ! Υψηλές τάσεις στο κύκλωμα ακόμα και όταν είναι κλειστός και εκτός πρίζας! Αν δε το κατέχετε το άθλημα, ζητήστε βοήθεια από κάποιον που το κατέχει, δεν παίζουμε με αυτά!
