Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τη συζήτηση, που έχει γίνει πιά διαμάχη, μεταξύ ανατολής και δύσης και πολύ σωστά.
Πιστεύω πως από τους περισσότερους απο εδώ μέσα, έχει διαφύγει το πολύ σημαντικό συστατικό στην κατασκευή ενός μουσικού οργάνου, που λέγεται
κουλτούρα. Κάτι που πιστεύω οι μεγαλύτεροι το νιώθουν καλύτερα.
Και για να το κάνω πιό κατανοητό.
Στην Κίνα ο εργάτης που θα φτιάξει μία Les Paul, θα το κάνει με βάση κάποια σχέδια και εντολές που του έχουν δώσει κάποιοι Αμερικάνοι και το τελικό προιόν, θα ελεγχθεί από κάποιον που απλά θα κοιτάξει για εμφανείς ατέλειες και τίποτα παραπάνω.
Φυσικά δεν ξέρει τις διαφορές που έχει μια
gibson του '59 απο μια του '62 ή του '09, μιας και ποτέ του δεν έχει ακουμπήσει, πόσο μάλλον ακούσει κάποιες από αυτές για να κάνει την σύγκριση.
Μετά το τέλος δε της δουλειάς του, θα πάει σε κάποιο club της περιοχής του να ακούσει παραδοσιακή Κινέζικη μουσική ή αυτό το Κινεζοπόπ που υπάρχει εύκαιρο στην περιοχή του, παιγμένο από Yang Qin ή Pi Pa ή Gu-zheng.
Το όργανο που έφτιαξε και έλεγξε λίγες ώρες πρίν, δεν το 'γνώριζε' ούτε πραγματικά το 'γνωρίζει', κι ας το κατασκεύασε.
Πάμε τώρα στην Αμερική.
Ο εργάτης που μόλις έφτιαξε μια
Gibson ή μια Heritage ή μια PRS, θα την ελέγξει για εμφανείς ατέλειες και μέσα του θα την συγκρίνει με την
gibson του '59 ή του '62, που κρέμεται στο Guitar center της περιοχής του, ή έχει κάποιος γνωστός του και που καμιά φορά τζαμάρουν παρέα.
Μετά το τέλος δε της δουλειάς του, θα πάει σε κάποιο club της περιοχής του να ακούσει το αγαπημένο του rock- blues- country- jazz σχήμα. Και δεν αποκλείεται ο guitar hero που είναι στη σκηνή, να κρατά μία κιθάρα που του έφτιαξε ο θαυμαστής του μόλις 2 μήνες πρίν.
Για να μη πώ για την περίπτωση που από κάτω βρίσκεται ο James Hutchins της
Gibson ή ο ίδιος ο Paul Reed Smith.
Ας έρθουμε τώρα στον τόπο μας και θα δούμε πως κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με τους δικούς μας μπουζουκτζήδες.
Μόλις πήρε το όργανο, το δοκιμάζει σε κανονικές συνθήκες δουλειάς και από κάτω βρίσκεται ο ίδιος ο μάστορας που το δοκίμαζε λίγες ώρες πρίν, για τις τελικές παρατηρήσεις και υποδείξεις.
Ολοι αυτοί στα παραδείγματα που προανέφερα έχουν ένα κοινό σημείο. Κοινή μουσική κουλτούρα, του τόπου που ζουν, εργάζονται, διασκεδάζουν, δημιουργούν.
Και ρωτώ.
Θα αγοράζατε εσείς μπουζούκι Κινέζικο ή από το custom shop της
Gibson; Ποτέ….
Θα αγόραζε ο Κινέζος Pi Pa από την
Gibson; Ποτέ….
Μπορεί κάποτε να συγχωνευθούν τόσο οι κουλτούρες (που το απεύχομαι) και να γίνει και αυτό. Αλλά για την ώρα παραμένει επιστημονική φαντασία.