Κανείς δεν αμφισβητεί ότι όλοι (αλλά σε διαφορετικό βαθμό ο καθένας) έχουν αντικειμένικά αισθητηριακά κριτήρια. Τα κριτήρια αυτά "εκπαιδεύονται", ευαισθητοποιούνται και εξειδικεύονται ανάλογα με την εμπειρία μας και το βαθμό της ενασχόλησής μας με το αντικείμενο (ακρόαση και χαρακτηρισμός ήχου, γεύσης, εικόνας κλπ).
Κάποτε παρέλαβα ένα καινούριο ζευγάρι γυαλιά από ένα κατάστημα οπτικών. Τα φόρεσα (μπροστά σε αυτόν που τα έφτιαξε) για 3 δευτερόλεπτα, τα έβγαλα, τα περιεργάστηκα άλλα 10 δευτερόλεπτα και του είπα ότι έχει γίνει λάθος 15 μοίρες στον άξονα του αστιγματισμού στο αριστερό μάτι. Μέτρησε, συνέκρινε με τη συνταγή το παραδέχθηκε και συμφώνησε να το ξαναφτιάξει. Αυτό συνέβη γιατί ξέρω πολύ καλά την ποιότητα της εικόνας που περιμένω να σε κάθε μάτι, και ξέρω αν κάτι δεν πάει καλά με τα γυαλιά μου πως αυτό θα μου επηρρεάσει την όραση (την αίσθηση δηλαδή).
Στην προκειμένη περίπτωση πράγματι, εύκολα θα προτιμούσα ακόμη και πολύ φτηνότερα γυαλιά αν ήταν σωστότερα φτιαγμένα.
Δεν έχω καμμία αμφιβολία ότι κάποιοι άθρωποι έχουν αντίστοιχα οξεία και εξειδικευμένη ακουστική αντίληψη, ιδιαίτερα αν ασχολούνται επαγγελματικά με το αντικείμενο (όπως π.χ. ο makam) ή αν τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα όπως π.χ. ο Bloody_Sunday.
Η εργασία δεν δείχνει την απουσία αντικειμενικού αισθητηριακού κριτηρίου. Δείχνει την επίδραση των "υψηλών προσδοκιών" στην αξιολόγηση πανομοιότυπων ερεθισμάτων, και αποδεικνύει ατό που όλοι υποψιαζόμαστε. Ότι όταν οι αντικειμενικές διαφορές είναι πολύ μικρές (ή ανύπαρκτες) το μυαλό μας γέρνει την πλάστιγγα προς την πλευρά του "ονοματος", του κύρους, της παράδοσης, της κουλτούρας και (προφανώς!) της τιμής.
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι ένα εκπαιδευμένο αυτί μπορεί να καταλάβει και να εκτιμήσει μικροδιαφορές σε όργανα οι οποίες στην πράξη όμως ικανοποιούν ως επι το πλείστον τους ίδιους και τον προσωπικό τους ενθουσιασμό γι αυτό που κάνουν και σε πολύ μικρότερο βαθμό (αν όχι καθόλου) το ακροατήριό τους.
Επίσης, προσωπική μου άποψη είναι ότι για τη χρήση την οποία κάνουμε οι περισσότεροι από εμάς (λίγο compression, λίγο distortion, λίγο delay κλπ και μείξη με άλλα 5 όργανα) οι διαφορές αυτές εξανεμίζονται. Γιατί μπορεί κάποιος έμπειρος σε καθαρό ενισχυτή ή unplugged να ακούσει τις ιδιαιτερότητες μιας LP VOS έναντι μιας (π.χ) LP studio, αλλά σε ένα mix με λίγο fuzz, πιστεύω ότι η πλειοψηφία δεν μπορεί με σιγουριά να ξεχωρίσει LP VOS από ... partscaster strat.
Προσωπικά πήρα μια LP VOS. τη διάλεξα ανάμεσα σε 6-7 custom shop και όντως με βόλευε περισσότερο, ήταν λίγο πιο ελαφριά από το μέσο όρο και μάλλον ακουγόταν και λίγο πιο λαμπερή. Ισως να ήταν και οι χορδές.... ίσως και το ύψος των μαγνητών... ίσως και η ιδέα μου. Η VOS μου παίζει ΠΟΛΥ ωραία, αλλά ξερω πολύ καλά ότι υπάρχουν και πολύ φτηνότερες κιθάρες που παίζουν εξίσου ωραία. Δεν με πολυ ενδιαφέρει. Μου αρκεί που μου γαργαλάει και λίγο τον εγκέφαλο κάθε φορά που την κρατάω.
