Green St είπε:
...Και η αλήθεια είναι ότι η δεκαετία του 90 πήγε πίσω την μουσική σε πολλά επίπεδα.
Αυτό δεν είναι υποκειμενική άποψη αλλά αντικειμενική, και μάλιστα είναι μια άποψη που έχουν εκφράσει πολλοί από τους μεγάλους κιθαρίστες / δασκάλους που όλοι μας σεβόμαστε.
Η αληθεια ως γνωστον ειναι μονο στους Sex Pistols αλλα ας γραψω και εγω την αποψη μου που δεν ειναι καθολου αντικειμενικη. Σε θεματα που γνωριζω και ασχολουμαι εχω αποψη και δεν υιοθετω κανενος αλλου, ειτε ειναι δασκαλος ειτε οχι.
Θα συμφωνησω για την ομοιοτητα του glam & black metal στο stage show.
Θα διαφωνησω οτι οι κιθαριστες που ανεφερες ειναι υπερπαικτες. Με εξαιρεση τον Vai ο οποιος δε μου λεει κατι συνθετικα αλλα αναγνωριζω τις γνωσεις του σε θεωρια/αρμονια και τη τεχνικη του, ολοι οι υπολοιποι ειναι τεχνικα απλα καλοι. Σε συνθετικο επιπεδο ο καθενας κρινει μονος του.
Απο τα δυο κομματια που παρεθεσες μου ειναι βαρετα και τα δυο, ειδικα τα ποσεραδικα clip τους. Οι Whitesnake μου ψιλο-αρεσαν προ 87 οι Nirvana μου αρεσαν σε ολη τη φαση που επαιξαν. Κανενα απο τα δυο group δεν εγινε ποτε αγαπημενο μου. Τη λογικη που λεει οτι τρια ακκορντα = μουσικη χαμηλου επιπεδου φυσικα και δε τη δεχομαι γιατι ετσι αποκλειω πολλες δεκαετιες και πολλα ειδη μουσικης.
Δε θα επεκταθω στην αντιπαραθεση glam-grunge γιατι δεν ειναι αυτο θεμα που συζηταμε και γιατι οπως προειπα grunge μουσικη για μενα δεν υπαρχει. Οι ηχητικες διαφορες των grunge συγκροτηματων ειναι μεγαλες για να τους βαλουμε ολους κατω απο μια ταμπελα.
Η δεκαετια του 90 για μενα ηταν μια σημαντικη δεκαετια για τη rock μουσικη. Πολλοι ανθρωποι "ξυπνησαν" και ανοιξαν τα αυτια τους. Ταμπελες επεσαν και μουσικα ειδη ενωθηκαν. Οι περιοδειες των Anthrax με Public Enemy & Living Color εδειξαν σε κολλημενους ανθρωπους οτι υπαρχει ζωη και εκτος metal. Το απλο ντυσιμο που υιοθετησαν τοτε οι Anthrax εδειξε το αυτονοητο, οτι μπορεις να παιζεις metal χωρις τη στολη. Ειτε αυτη ειναι καρφια/σφαιρες ειτε αυτη ειναι spandex/μπουστακια.
Μπαντες σαν του FNM, Fishbone, RHCP, Primus κ.α. εδειξαν οτι μουσικα ειδη μπορουν να συνυπαρξουν ακομα και μεσα σε ενα κομματι και το να ψαχνουμε τη καθαροτητα του ειδους ειναι γελοιο. Οι μεγαλοι D.R.I. ειχαν κανει την αρχη με το crossover στα μεσα του '80 και ακολουθησαν μπαντες σαν αυτες που προανεφερα.
Δε ξεχνω και την ανθηση της ηλεκτρονικης σκηνης. Νεοι ρυθμοι και ηχοι στα κρουστα απο μηχανηματα σιγα-σιγα βρηκαν χωρο και στα σκληρα ειδη μουσικης και αντικατεστησαν χιλιοπαιγμενους rock ρυθμους. Το D.Y.I. που η ηλεκτρονικη σκηνη επανεφερε ειναι τωρα σχεδον κατεστημενο. Ολοι εχουμε τη δυνατοτητα να γραψουμε στο σπιτι, ολοι μπορουμε πια να δειξουμε τη μουσικη μας χωρις εταιρειες/managers ειτε παιζουμε death metal ειτε παιζουμε νησιωτικα.
). 
