- Μηνύματα
- 136
- Πόντοι
- 16
Από το Σάββατο που πέρασε είμαι πλέον κάτοχος της Gibson Les Paul Studio 50’s Tribute GOLDTOP! Καμιά φορά για άλλα πράγματα ξεκινάς και αλλού καταλήγεις. Έχοντας ξεπουλήσει μεγάλο μέρος του εξοπλισμού μου με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων για κάποιο προσωπικό θέμα, τελικά έπαψε να υφίσταται ανάγκη και τα χρήματα βρέθηκαν να μου καίνε την τσέπη. Μιας και καιρό ζαχάρωνα μια goldtop ήμουν ιδιαίτερα τυχερός να βρεθεί στο site του Thomann μια και μοναδικά 50’s tribute studio goldtop και άρπαξα την ευκαιρία με τη μία.
Οι p90 πάνω σε goldtop ήταν το φετιχ μου και με τέτοια τιμή το επιχείρησα. Βλέποντας τη συζήτηση που έχει ανάψει στο forum για το εν λόγω μοντέλο είπα να κάνω ένα μικρό review βάσει πλέον προσωπικής εμπειρίας (λίγων ημερών) με την κιθάρα.
Το αμπαλάζ: η κιθάρα έφτασε μέσα σε μαλακή θήκη και όχι βαλίτσα, οι οποίες ναι μεν είναι βολικές μιας και δεν απαιτούν πολύ χώρο αλλά η ποιότητά τους δεν ενθουσιάζει με τίποτα.
Η κιθάρα: υποτίθεται πως η κιθάρα έρχεται σεταριμένη απο το εργοστάσιο. Μάλιστα συνοδεύονταν απο ένα check list των εργασιών που έχουν γίνει, μαζί με τη χειρόγραφη υπογραφή του τεχνίτη απο το εργοστάσιο της Gibson που το ανέλαβε. Είναι η τρίτη Les Paul που αποκτώ και δεν το έχω δει στις προhγούμενες (Les Paul Special faded p90 και Les Paul Standard Faded). Παρά το υποτιθέμενο setup η κιθάρα κάθε άλλο παρά έπαιζε. Η γέφυρα και το stop tail ήταν τόσο ψηλά ενω λόγω truss rod οι χορδές ταστάρανε κάνονταν αδύνατο το παίξιμο. Τίποτα πάντως που δεν φτιάχνεται. 10 λεπτά δουλειά και η κιθάρα ήταν έτοιμη.
Φινίρισμα: η κιθάρα περιγράφεται ως worn goldtop. Αυτό σημαίνει πως υπάρχει η αίσθηση του ταλαιπωρημένου χρώματος (distressed). Πέραν από καποια σημεία που το χρώμα εμφανίζεται σαν να έχει «φαγωθεί» από την χρήση στα υπόλοιπα είναι μια χαρά. Ένα είδος relic-ing έχουν υποστεί και τα καπάκια των μαγνητών που έχει τριφτεί με κάποιο τρόπο, όπως επίσης και το Pickguard. Όλα πάντως έχουν γίνει με καλαίσθητο τρόπο. Να σημειωθεί πως το φινίρισμα έχει την αίσθηση του satin finish κάτι που για εμένα είναι απαραίτητο μιας και δεν μπορώ καθόλου την αίσθηση του φρέσκου νίτρου ή της φρέσκιας πολυουρεθάνης. Σημαντικό είναι να αναφέρουμε πως αν και δεν υπάρχει Binding (studio γαρ) υπάρχει ένα είδος διχρωμίας εκεί που τελειώνει το πάνω μέρος της κιθάρας και ενώνεται με το υπόλοιπο σώμα δίνοντας την ψευδαίσθηση του binding.
Σώμα: το σώμα της δικής μου κιθάρας αποτελείται από 3 κομματια ξύλου. Στο συγκεκριμένο μοντέλο έχω διαβάσει πως υπάρχουν περιπτώσεις με 2 κομμάτια όπως και με 5!!!
Ήχος: πολύ ζεστός και γλυκός ήχος από τους p 90. Προσωπικά δεν αρέσκομαι στο να παίζω με παραμόρφωση. Μου αρέσει το ελαφρό Overdrive του ενισχυτή και μέχρι εκεί. Ηχογράφησα πολύ πρόχειρα ένα μικρό κλιπάκι εναλλάσοντας τους μαγνήτες. Ο ενισχυτής είναι ο Koch Classic SE 6 Watt (Class A) στη λειτουργία των 2 Watt. Στο κλιπ ακούμε την κιθάρα, τον ενισχυτή και λίγο delay. Τίποτα άλλο. Για τις «πλάτες» χρησιμοποίησα το Jamman της Digitech κάνοντας λούπα το ακόρντο. Δεν είμαι κανένας φοβερός παίχτης ωστόσο προσπάθησα να αποδώσω τον ήχο της κιθάρας παίζοντας κάποιες μικρές φράσεις που πιστεύω πως δίνουν μια «εικόνα» της κιθάρας.
les_paul_goldtop_p90.mp3
Οι p90 πάνω σε goldtop ήταν το φετιχ μου και με τέτοια τιμή το επιχείρησα. Βλέποντας τη συζήτηση που έχει ανάψει στο forum για το εν λόγω μοντέλο είπα να κάνω ένα μικρό review βάσει πλέον προσωπικής εμπειρίας (λίγων ημερών) με την κιθάρα.
Το αμπαλάζ: η κιθάρα έφτασε μέσα σε μαλακή θήκη και όχι βαλίτσα, οι οποίες ναι μεν είναι βολικές μιας και δεν απαιτούν πολύ χώρο αλλά η ποιότητά τους δεν ενθουσιάζει με τίποτα.
Η κιθάρα: υποτίθεται πως η κιθάρα έρχεται σεταριμένη απο το εργοστάσιο. Μάλιστα συνοδεύονταν απο ένα check list των εργασιών που έχουν γίνει, μαζί με τη χειρόγραφη υπογραφή του τεχνίτη απο το εργοστάσιο της Gibson που το ανέλαβε. Είναι η τρίτη Les Paul που αποκτώ και δεν το έχω δει στις προhγούμενες (Les Paul Special faded p90 και Les Paul Standard Faded). Παρά το υποτιθέμενο setup η κιθάρα κάθε άλλο παρά έπαιζε. Η γέφυρα και το stop tail ήταν τόσο ψηλά ενω λόγω truss rod οι χορδές ταστάρανε κάνονταν αδύνατο το παίξιμο. Τίποτα πάντως που δεν φτιάχνεται. 10 λεπτά δουλειά και η κιθάρα ήταν έτοιμη.
Φινίρισμα: η κιθάρα περιγράφεται ως worn goldtop. Αυτό σημαίνει πως υπάρχει η αίσθηση του ταλαιπωρημένου χρώματος (distressed). Πέραν από καποια σημεία που το χρώμα εμφανίζεται σαν να έχει «φαγωθεί» από την χρήση στα υπόλοιπα είναι μια χαρά. Ένα είδος relic-ing έχουν υποστεί και τα καπάκια των μαγνητών που έχει τριφτεί με κάποιο τρόπο, όπως επίσης και το Pickguard. Όλα πάντως έχουν γίνει με καλαίσθητο τρόπο. Να σημειωθεί πως το φινίρισμα έχει την αίσθηση του satin finish κάτι που για εμένα είναι απαραίτητο μιας και δεν μπορώ καθόλου την αίσθηση του φρέσκου νίτρου ή της φρέσκιας πολυουρεθάνης. Σημαντικό είναι να αναφέρουμε πως αν και δεν υπάρχει Binding (studio γαρ) υπάρχει ένα είδος διχρωμίας εκεί που τελειώνει το πάνω μέρος της κιθάρας και ενώνεται με το υπόλοιπο σώμα δίνοντας την ψευδαίσθηση του binding.
Σώμα: το σώμα της δικής μου κιθάρας αποτελείται από 3 κομματια ξύλου. Στο συγκεκριμένο μοντέλο έχω διαβάσει πως υπάρχουν περιπτώσεις με 2 κομμάτια όπως και με 5!!!
Ήχος: πολύ ζεστός και γλυκός ήχος από τους p 90. Προσωπικά δεν αρέσκομαι στο να παίζω με παραμόρφωση. Μου αρέσει το ελαφρό Overdrive του ενισχυτή και μέχρι εκεί. Ηχογράφησα πολύ πρόχειρα ένα μικρό κλιπάκι εναλλάσοντας τους μαγνήτες. Ο ενισχυτής είναι ο Koch Classic SE 6 Watt (Class A) στη λειτουργία των 2 Watt. Στο κλιπ ακούμε την κιθάρα, τον ενισχυτή και λίγο delay. Τίποτα άλλο. Για τις «πλάτες» χρησιμοποίησα το Jamman της Digitech κάνοντας λούπα το ακόρντο. Δεν είμαι κανένας φοβερός παίχτης ωστόσο προσπάθησα να αποδώσω τον ήχο της κιθάρας παίζοντας κάποιες μικρές φράσεις που πιστεύω πως δίνουν μια «εικόνα» της κιθάρας.
les_paul_goldtop_p90.mp3
