funky_bassman είπε:
Φαντάζομαι πως η ποιότητα των Γιαπωνέζικων οργάνων το 60 και το 70 ήταν αντίστοιχη με των κινέζικων (και λοιπών ανατολικών χωρών) το 2000-2005... Ίσως και για αυτό να βγήκε μία αρνητική προκατάληψη προς τα γιαπωνέζικα όργανα τότε και διατηρείται μέχρι τώρα!
Έτσι είναι ακριβώς...
Κύριε Hotspur, ότι γράφεται σε αυτήν την συζήτηση εκ μέρους μου είναι απόρροια προσωπικής εμπειρίας, και σε καμμία περίπτωση απόπειρα ισωπέδωσης των πάντων.
Είμαι κάτοχος Fender Telecaster Japan, ηλικίας 15 χρόνων περίπου, που μαμάει, καί απο ήχο και απο ηλεκτρονικά όσες Αμερικάνες είχε την ευκαιρία να μπεί δίπλα τους.
(Και μία χτές το βράδυ παρεπιπτόντως).
Κλειδιά θέλει πλέον, ( μετά απο 20 χρόνια ), αλλά δέν ήταν έτσι το θέμα απο την αρχή.
Τα ποτενσιόμετρα δέν έχουν πάθει το παραμικρό.
Για την σύγκριση Αμερικάνικου J.Bass με κινέζικο αδερφάκι του έχω γράψει σε άλλη συζήτηση. Εκεί υπάρχει σαφώς θέμα μαγνητών κ ηλεκτρονικών, αλλά μιλάμε για όργανο στο 1/10 της αξίας του αμερικάνικου.
Και ναί, η F Japan, είναι μία εταιρία παντελώς ανεξάρτητη απο την αμερικάνικη, με lisence να χρησιμοποιεί το όνομά της.
Cool bro, οι καιροί που μόνο οι πέραν του Ατλαντικού ήξεραν να φτιάχνουν όργανα, πέρασαν πρίν 30 χρόνια.
Να δείς οργανάκια απο Κίνα με 200 ευρώπουλα, να κλαίς τα λεφτά που έδωσες για τα ακριβοπληρωμένα σου.
Τόχω πάθει και το λέω.

Γιατί στην ντουλάπα μου έχω όργανο που το αγόρασα το '91 με λεφτά που αγόραζα μία γκαρσονιέρα. :'(
900.000 ταπεινές δραχμούλες.... όταν το αμερικάνικο JB κόστιζε καμμιά 120.000 το πολύ.
Αλλά το να λέμε οτι οι σχολαστικοί Ιάπωνες δέν μπορούν να φτιάξουν καλύτερα όργανα απο τους Αμερικάνους μου ακούγεται τουλάχιστον άτοπο, μιας και η κατασκευή ενός οργάνου εκτός απο τα ξύλα, αφορά κυρίως την δουλειά που κάνει κάποιος με αυτά.
Επίσης υπάρχει και κάτι που λέγεται ανταγωνιστικότητα στο κόστος παραγωγής, εργατικά , φορολογία κλπ. το οποίο επιβαρύνει την τελική τιμή. Επίσης την σημαντικότερη επιβάρυνση στην τιμή, επιφέρει η αναμονή κερδών απο τους μετοχους μιας μεγάλης εισηγμένης στις ΗΠΑ
Κάποτε υπήρχαν τα Kumika, εκείνη την εποχή το 80, τα λέγαμε "κουπιά".
Πρίν κανένα μήνα έπεσε ένα σακατεμένο στα χέρια μου, ασχολήθηκα ένα απόγευμα μαζί του, και την άλλη μέρα παρακαλούσα τον ιδιοκτήτη του να μου το πουλήσει... Πού τετοια τύχη...
Καλή αγορά στον op, με μυαλό ;D