Πως στην ευχή, μία απλή απορία του Kilon, κατέληξε σε φεστιβάλ έκφασης ταξικού μίσους, είναι κάτι που μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δει κάποιος.
Ας κάνουμε μία προσπάθεια να βάλουμε λίγη τάξη στις σκέψεις μας.
Κατ' αρχήν, κουβέντες ότι η μουσική είναι θέμα ζωής κλπ, δεν είναι αντάξιες σκεπτόμενων ανθρώπων. ΟΛΑ είναι θέμα ζωής - σας διαβεβαιώνω ότι δεν έχω δει ποτέ μου κάποιον νεκρό να ενδιαφέρεται για κιθάρες, ή σαξόφωνα ή για κονσόλες. Τα χόμπυ είναι ΕΠΙΣΗΣ θέμα ζωής (και θανάτου) διότι όταν περνάς όλη την ημέρα σου αντιμετωπίζοντας την ελληνική καφρίλα, ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ κάτι που να σε ηρεμεί και να σου δίνει δημιουργική διέξοδο, προκειμένου να μην κάψεις τις φλάντζες σου. Αν μάλιστα το κάνεις απλήρωτος, τότε είσαι διπλά ήρωας απ' όταν το κάνεις πληρωμένος, αγαπητέ playloud.
Επίσης, αν περίμενε η αγορά μουσικού εξοπλισμού να ζήσει από τους επαγγελματίες (και μάλιστα τους έλληνες επαγγελματίες) θα είχανε κόψει το λαιμό τους οι άνθρωποι - είτε το ξέρετε, είτε όχι, οι εταιρείες ΠΟΝΤΑΡΟΥΝ στον ενθουσιασμό του χομπύστα προκειμένου να παράγουν καινούργια προϊόντα και ιδέες. Ο επαγγελματίας είναι πολύ φειδωλός στις επενδύσεις του και την ανανέωση του εξοπλισμού του διότι δεν έχει την πολυτέλεια των "λάθος" επιλογών.
Σε αυτό το πλαίσιο, είναι σαφές ότι είναι προτιμότερο να έχει κανείς ένα δημιουργικό χόμπυ (όπως η μουσική, η φωτογραφία, τα γραφικά κλπ) από το να έχει κάποιο από τα παθητικά-συλλεκτικά χόμπυ του παρελθόντος (να μαζεύεις γραμματόσημα π.χ.) ή ακόμη χειρότερα κάποιο από τα δολοφονικά χόμπυ όλων των εποχών (το κυνήγι θηραμάτων π.χ.).
Επαναρχόμενοι λοιπόν στο αρχικό ερώτημα, είναι ξεκάθαρο ότι ο Kilon τείνει να ανταλλάξει ένα δημιουργικό χόμπυ με ένα ΑΛΛΟ επίσης δημιουργικό χόμπυ, οπότε εγώ προσωπικά του εύχομαι πολύ καλή τύχη. Ήττα θα ήταν να έλεγε ότι "παρατάω τη μουσική διότι η γκόμενά μου δε γουστάρει να βλέπει το blofeld", οπότε θα καταλάβαινα ότι πάει για ένα συμβιβασμό αμφίβολης ανταποδοτικότητας και θα του έλεγα να μην το κάνει.
Συμπληρώνω, ότι ΚΑΙ εγώ έχω αντιμετωπίσει παρόμοια ζητήματα - σε μία φάση είχαν περάσει επτά χρόνια που δεν είχα καν ένα όργανο στο σπίτι. Ένα τέτοιο "σκαμπανεύασμα" είναι εντελώς φυσιολογικό και πιστεύω ότι οφελεί κιόλας. Ένα οφελος (π.χ.) ήταν ότι την περίοδο που δεν ήμουν "μουσικός", αναθεώρησα τις απόψεις μου για διάφορους καλλιτέχνες και δίσκους που δεν μου φαινόταν "πρέπον" να ακούω όσο ήμουν μουσικός, λόγω διαφοράς ύφους της δουλειάς τους με την (επιδιωκόμενη) δική μου. Στο τέλος της επταετίας ήξερα πολύ περισσότερα πράγματα για το τι με ενδιαφέρει στη μουσική και τι όχι.
Τελειώνω, λέγοντας ότι (κατά τη γνώμη μου πάντα) ακόμη και ένας επαγγελματίας μουσικός θα είχε κέρδος από μία διετή (π.χ) ανάπαυλα που θα του επέτρεπε να επεκτείνει το μουσικό του ορίζοντα σαν ακροατής, πριν επιστρέψει στην ενεργό δράση.
Αυτά