- Μηνύματα
- 7
- Πόντοι
- 1
Επειδή το συγκεκριμένο ζήτημα με το μπάσσο Jaco Pastorius έχει πάρει μεγάλη διάσταση στο forum, η Βενέδικτος Στόλλας νιώθει την υποχρέωση να λάβει θέση στα γραφόμενα που έχουν προηγηθεί.
Υπάρχει μία σοβαρή (όπως φαίνεται) παρανόηση από μεγάλη μερίδα κοινού που συγκρίνει την εταιρεία Βενέδικτος Στόλλας με τον Thomann ή οποιοδήποτε άλλο cyberstore.
Tο συγκεκριμένο μπάσο δεν αγοράστηκε από τη Βενέδικτος Στόλλας όπως αναφέρθηκε αρχικά αλλά από συνεργαζόμενο κατάστημα της Αθήνας.
Είναι ευκαιρία λοιπόν αφού «βαλλόμαστε πανταχόθεν» να ξεκαθαρίσουμε 2-3 παρανοήσεις της αγοράς που χρονίζουν.
Πρέπει κάποτε να γίνει ένας σαφής διαχωρισμός στο τι κάνει ο καθένας μέσα στην ελληνική προμηθευτική αλυσίδα αφού στη συγκεκριμένη περίπτωση αλλά και γενικά η σύγκριση είναι a priori λανθασμένη.
Θα πρέπει κατά τη λαϊκή ρήση να συγκρίνουμε “μήλα με μήλα” και “πορτοκάλια με πορτοκάλια”.
Ο Thomann (και οποιοδήποτε παρόμοιο “μαγαζί”, online ή μη) είναι κατάστημα - dealer (πολύ μεγάλο… αλλά κατάστημα), ενώ η Βενέδικτος Στόλλας είναι διανομέας - distributor.
Αν πρέπει να κάνουμε τις αντιστοιχίες για να καταλογίζουμε ευθύνες, να δίνουμε συγχαρητήρια και γενικότερα να αποδίδουμε “τα του Καίσαρος τω Καίσαρι”, η Βενέδικτος Στόλλας είναι αντίστοιχη της Fender Germany GmbH που προμηθεύει τον Thomann που είναι αντίστοιχος του εκάστοτε ελληνικού μουσικού μαγαζιού (dealer ή retailer).
Οι μεν πρώτοι (διανομείς – distributors) δουλεύουν κατά κύριο λόγο Β2Β (Business to Business), υποστηρίζουν δηλαδή dealers, ενώ οι δεύτεροι (καταστήματα – dealers) είναι οι άνθρωποι που έρχονται σε επαφή με τον τελικό καταναλωτή για να του πουλήσουν και να τον εξυπηρετήσουν εν γένει (pre & after-sales).
Ο πελάτης λοιπόν που αγόρασε το συγκεκριμένο μπάσο θα πρέπει να γνωρίζει ακριβώς που πρέπει να απευθυνθεί στην περίπτωση προβλήματος και να καταλογίσει τις ευθύνες στον dealer από όπου αγόρασε το μπάσο και όχι στην εταιρεία Βενέδικτος Στόλλας, η οποία με περισσή ευκολία και ελαφρά τη καρδία στήνεται στο σκαμνί.
Όταν κάποιος αγοράζει π.χ. από τον Thomann και μένει χαρούμενος, ποιόν επευφημεί;
Τον ίδιο τον Thomann ή την Fender Germany;
Όταν κάποιος έχει πρόβλημα με τον Thomann, σε ποιόν αναζητεί τη λύση του;
Στον ίδιο ή στη Fender Germany;
Άρα, μήπως το αντίστοιχο θα πρέπει να γίνει και στην συγκεκριμένη περίπτωση;
Οι υποχρεώσεις του καταστήματος - dealer ως προς την παροχή υπηρεσίας και την εξυπηρέτηση του πελάτη του είναι σίγουρα δεδομένες και δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε εδώ την απαρίθμησή τους παρά μόνο να υπογραμμίσουμε ότι το σετάρισμα του οργάνου γίνεται από το κατάστημα κατά την πώληση στον τελικό χρήστη.
Ο κύριος λόγος γι’ αυτό είναι ότι τα όργανα ταξιδεύουν αρρύθμιστα εν μέσω μεγάλων κλιματολογικών αλλαγών και από εμάς αποστέλλονται κατά 90% σφραγισμένα στην αρχική τους συσκευασία (και για λόγους ασφάλισης και ασφαλείας).
Ένας άλλος λόγος είναι ότι ακόμα και αν τα όργανα αποστέλλονταν από εμάς σεταρισμένα, στα καταστήματα παραμένουν Χ χρόνο κρεμασμένα ή αποθηκευμένα μέχρι να βρουν τον τελικό τους ιδιοκτήτη. Άρα η δουλειά μας θα ήταν στις περισσότερες των περιπτώσεων χαμένος χρόνος.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η επικοινωνία με τον dealer (MIDI CLUB) έγινε έγκαιρα, αλλά λόγω του ότι το πρόβλημα προέκυψε κατά τη διάρκεια των θερινών διακοπών μας, υπήρξε μία σχετική καθυστέρηση.
Όταν ο ιδιοκτήτης του μπάσου ζήτησε τη ρύθμιση του μπράτσου, αυτό και έγινε.
Όμως, λόγω ελαττώματος του μπράτσου (κάτι που διαπιστώθηκε εκ των υστέρων καθώς κατά την διάρκεια του service δεν χρειάστηκε να τερματίσει το truss rod) δεν υπήρχε τελικά όπως διαπιστώθηκε η δυνατότητα για μελλοντική επιπλέον ρύθμιση, αν ο ίδιος το επιθυμούσε.
Κατόπιν ο ιδιοκτήτης πήγε σε μη εξουσιοδοτημένο service όπου ζήτησε επιπλέον ρύθμιση και εκεί διαπιστώθηκε ότι αυτή δεν ήταν δυνατή, μιας και υπήρχε πιθανότητα το μπράτσο να είναι προβληματικό.
Η Βενέδικτος Στόλλας επειδή δεν ήταν σε θέση να επιβεβαιώσει αν το μπράτσο ήταν πράγματι ελαττωματικό ή «πειράχθηκε» από το μη εξουσιοδοτημένο service, αποφάσισε (κατόπιν συνεννοήσεως με τη Fender) ότι το μπάσο έπρεπε να σταλεί στην Αγγλία, στο εξουσιοδοτημένο service της Fender (όπου δεν έχει μόνο γραφεία όπως κάπου γράφτηκε) για να πιστοποιήσει αν έπρεπε να αντικατασταθεί λόγω κατασκευαστικού προβλήματος.
Στο συγκεκριμένο συμβάν. ο αγοραστής του Jaco Pastorius μπορεί να έχει υποπέσει και αυτός στο λάθος του που και σε ποιόν απευθύνθηκε για να του το ελέγξουν, σετάρουν κλπ..
Ακόμα κι αν έχει γίνει λάθος στον έλεγχο, η Βενέδικτος Στόλλας αναλαμβάνει τις ευθύνες της.
Για αυτόν το λόγο, έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες ενέργειες και το μπάσο βρίσκεται εκεί που πρέπει ώστε να επιλυθεί το πρόβλημα και να αποκατασταθεί ο αγοραστής του (με αντικατάσταση του οργάνου).
Γενικά χωρίς να αποποιούμαστε τις ευθύνες μας, είμαστε υποχρεωμένοι να υποστηρίξουμε τον dealer και το προϊόν που αντιπροσωπεύουμε ακολουθώντας 3 κριτήρια.
Τους κανόνες της εγγύησης μας, της καλής χρήσης του τελικού καταναλωτή (όχι πειράματα και πειράγματα στα προϊόντα εντός εγγύησης) και τις οδηγίες της Fender για ανάλογες περιπτώσεις (και τα 3 αυτά κριτήρια με την ίδια σημασία).
Και βέβαια δεν διεκδικούμε το «Αλάθητο του Πάπα». Η Βενέδικτος Στόλλας πέραν της οποιασδήποτε οργάνωσης της, αποτελείται από ανθρώπους -κατά κύριο λόγω μουσικούς- που βάση των 3 παραπάνω κριτηρίων παίρνουν τις εκάστοτε αποφάσεις που ενδέχεται να είναι εσφαλμένες (ευτυχώς σπάνια!). Τότε θα πρέπει να αξιολογούμαστε για τη διάθεση μας να διορθώσουμε τα σφάλματά μας και όχι αν τα κάναμε.
Ο τελικός καταναλωτής, με τη σειρά του έχει την ευθύνη επιλογής του καταστήματος της αρεσκείας του με βάση τα δικά του κριτήρια τα οποία μπορεί να είναι η καλή τιμή, η εξυπηρέτηση μετά την πώληση, κλπ.
Στις ημέρες μας είναι εύκολη η έρευνα αγοράς και η αξιολόγηση του μαγαζιού από όπου αγοράζουμε. Έτσι, τα καταστήματα φροντίζουν να γίνουν καλύτερα στο να υποστηρίζουν τον πελάτη τους (πριν και μετά τη πώληση) και αυτοί οι καταστηματάρχες που το έχουν καταλάβει έχουν λόγο ύπαρξης, αλλιώς όποιος δεν το κατάλαβε θα τον φάει το …e-commerce.
Πάνω σε αυτό εμείς σαν προμηθευτές βλέπουμε μεγάλες βελτιώσεις στην αγορά και πραγματική προσπάθεια από πολλούς καταστηματάρχες να βελτιωθούν και να ανταποκριθούν στα μηνύματα του ανταγωνισμού που είναι ξεκάθαρα.
Λίγοι παραμένουν «με παλαιά μυαλά» αλλά και πάλι η κρίση και η ευθύνη στο «από πού θα ψωνίσουμε» βαρύνει αποκλειστικά τον καταναλωτή.
Εδώ θα μπορούσε να πει κάποιος: Δεν πρέπει αυτό το ξεκαθάρισμα των μεταπωλητών να το κάνει η Βενέδικτος Στόλλας; Ναι και Όχι.
Το κύριο ξεκαθάρισμα το κάνει η Βενέδικτος Στόλλας όσον αφορά τις βασικές προϋποθέσεις ενός συνεργάτη-dealer. To μεγαλύτερο ξεκαθάρισμα όμως το κάνει πάντα η ίδια η αγορά!
Η εταιρεία μας επιλέγει να έχει ένα σαφή πλουραλισμό σε ότι αφορά την εκπροσώπησή της από επαρκή αριθμό dealer ανά την Ελλάδα (ώστε τα όργανα να τα βρίσκει ο καταναλωτής παντού, να μην υπάρχουν φαινόμενα μονοπωλιακών καταστάσεων ή “συμφωνιών” κάποιων για να ελέγχουν τις τιμές και την αγορά, αλλά και το λεγόμενο street price να είναι όσο το δυνατόν ανταγωνιστικότερο).
Με λίγα λόγια αν πουλάς σε λίγους δημιουργείς μονοπωλιακές καταστάσεις με δυσάρεστα επακόλουθα.
Αν πουλάς σε πολλούς δεν είναι όλοι άξιοι να υποστηρίξουν στον ίδιο βαθμό ένα προϊόν.
Πιστεύουμε ότι με αυτή την πολιτική ωφελημένος θα είναι (και πρέπει να είναι) ο τελικός καταναλωτής. Παραμένει όμως η ευθύνη του: το να επιλέξει το σωστό κατάστημα.
Εδώ πρέπει να αφήσουμε τις προκαταλήψεις και από κάποιο κακό συμβάν του παρελθόντος ή κάποια αποτυχημένη αγορά μας, και κατά συρροή να καίμε στα forum όλα τα ελληνικά μαγαζιά.
Τα cyber store δεν είναι ο παράδεισος του έλληνα μουσικού σε ένα προϊόν που πραγματικά -πέραν της καλής τιμής - μετράνε άλλοι χίλιοι δύο παράμετροι στην τελική επιλογή του και το όποιο προϊόν είναι σχεδόν πάντα φορτισμένο συναισθηματικά, γι’ αυτό και χρήζει προσωπικής επαφής και υποστήριξης.
Χωρίς να αθωώνω κανένα από τη μεριά του εμπορίου πρέπει να περιοριστεί η ηδονή που αισθάνονται λίγοι μουσικοί βάλλοντας ερήμην (και με ανακρίβειες πολλές φορές) τους έλληνες αντιπροσώπους και τα ελληνικά μουσικά καταστήματα.
Κακά τα ψέματα. Το μουσικό όργανο είναι «αντικείμενο πόθου» και το μουσικό κατάστημα είναι ανάμεσα σε μας και το αντικείμενο του πόθου μας.
Κανείς δεν ερωτεύθηκε ποτέ ένα fax machine, ένα air condition ή ένα σκληρό δίσκο.
Ακόμα κι ένας έρωτας με ένα super duper κινητό γρήγορα ξεθωριάζει με την παρουσίαση του πιο εξελιγμένου μοντέλου.
Όμως με κιθάρα πχ. ξέρω αρκετούς που είναι πραγματικά ερωτευμένοι για χρόνια.
Λόγω και αυτής τη συναισθηματικής φόρτισης ο μουσικός είναι πάντα αυστηρός κριτής του εκάστοτε καταστήματος και τελικά μπορεί να επιλέξει να αγοράσει από κάποιον στην Γερμανία, εκθειάζοντας μια απρόσωπη αγορά και βέβαια διακινδυνεύοντας αρκετά…
Χάνει όμως έτσι τα σημαντικότερα: α) την χαρά και την ευχαρίστηση να έχει επιλέξει το όργανό που θέλει με τις ίδιες του τις αισθήσεις (όραση, ακοή αλλά προ πάντων αφή…)
β) να έχει κάποιον απέναντί του με σάρκα και οστά (με ότι καλό ή κακό αυτό συνεπάγεται).
Για να αστειευτώ και να το δούμε και λίγο πατριωτικά, στο μέλλον σε όλα πρέπει να είμαστε αυτάρκεις αλλιώς επίσημη γλώσσα της Ελλάδας θα γίνουν τα …γερμανικά.
Τα ελληνικά μουσικά μαγαζιά λοιπόν οφείλουν να βελτιώνονται αλλά και εμείς
υποστηρίζουμε το μαγαζί της αρεσκείας μας γιατί πρέπει να είναι εκεί να μας υποστηρίζει κι αυτό (κι ας μην έχει το μέγεθος του Thomann). Εννοείται ότι απαιτούμε σε λογικά πλαίσια την καλύτερη δυνατή εξυπηρέτηση και τιμή.
Κλείνοντας αυτή την επιστολή - ξεκαθάρισμα χρόνιων παρεξηγήσεων – εύχομαι καλές γιορτές και καλές αγορές (απ’ όπου και να ναι).
Μετά τιμής,
Γιάννης Στόλλας
Διευθύνων Σύμβουλος
Βενέδικτος Στόλλας ΑΕ
Υπάρχει μία σοβαρή (όπως φαίνεται) παρανόηση από μεγάλη μερίδα κοινού που συγκρίνει την εταιρεία Βενέδικτος Στόλλας με τον Thomann ή οποιοδήποτε άλλο cyberstore.
Tο συγκεκριμένο μπάσο δεν αγοράστηκε από τη Βενέδικτος Στόλλας όπως αναφέρθηκε αρχικά αλλά από συνεργαζόμενο κατάστημα της Αθήνας.
Είναι ευκαιρία λοιπόν αφού «βαλλόμαστε πανταχόθεν» να ξεκαθαρίσουμε 2-3 παρανοήσεις της αγοράς που χρονίζουν.
Πρέπει κάποτε να γίνει ένας σαφής διαχωρισμός στο τι κάνει ο καθένας μέσα στην ελληνική προμηθευτική αλυσίδα αφού στη συγκεκριμένη περίπτωση αλλά και γενικά η σύγκριση είναι a priori λανθασμένη.
Θα πρέπει κατά τη λαϊκή ρήση να συγκρίνουμε “μήλα με μήλα” και “πορτοκάλια με πορτοκάλια”.
Ο Thomann (και οποιοδήποτε παρόμοιο “μαγαζί”, online ή μη) είναι κατάστημα - dealer (πολύ μεγάλο… αλλά κατάστημα), ενώ η Βενέδικτος Στόλλας είναι διανομέας - distributor.
Αν πρέπει να κάνουμε τις αντιστοιχίες για να καταλογίζουμε ευθύνες, να δίνουμε συγχαρητήρια και γενικότερα να αποδίδουμε “τα του Καίσαρος τω Καίσαρι”, η Βενέδικτος Στόλλας είναι αντίστοιχη της Fender Germany GmbH που προμηθεύει τον Thomann που είναι αντίστοιχος του εκάστοτε ελληνικού μουσικού μαγαζιού (dealer ή retailer).
Οι μεν πρώτοι (διανομείς – distributors) δουλεύουν κατά κύριο λόγο Β2Β (Business to Business), υποστηρίζουν δηλαδή dealers, ενώ οι δεύτεροι (καταστήματα – dealers) είναι οι άνθρωποι που έρχονται σε επαφή με τον τελικό καταναλωτή για να του πουλήσουν και να τον εξυπηρετήσουν εν γένει (pre & after-sales).
Ο πελάτης λοιπόν που αγόρασε το συγκεκριμένο μπάσο θα πρέπει να γνωρίζει ακριβώς που πρέπει να απευθυνθεί στην περίπτωση προβλήματος και να καταλογίσει τις ευθύνες στον dealer από όπου αγόρασε το μπάσο και όχι στην εταιρεία Βενέδικτος Στόλλας, η οποία με περισσή ευκολία και ελαφρά τη καρδία στήνεται στο σκαμνί.
Όταν κάποιος αγοράζει π.χ. από τον Thomann και μένει χαρούμενος, ποιόν επευφημεί;
Τον ίδιο τον Thomann ή την Fender Germany;
Όταν κάποιος έχει πρόβλημα με τον Thomann, σε ποιόν αναζητεί τη λύση του;
Στον ίδιο ή στη Fender Germany;
Άρα, μήπως το αντίστοιχο θα πρέπει να γίνει και στην συγκεκριμένη περίπτωση;
Οι υποχρεώσεις του καταστήματος - dealer ως προς την παροχή υπηρεσίας και την εξυπηρέτηση του πελάτη του είναι σίγουρα δεδομένες και δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε εδώ την απαρίθμησή τους παρά μόνο να υπογραμμίσουμε ότι το σετάρισμα του οργάνου γίνεται από το κατάστημα κατά την πώληση στον τελικό χρήστη.
Ο κύριος λόγος γι’ αυτό είναι ότι τα όργανα ταξιδεύουν αρρύθμιστα εν μέσω μεγάλων κλιματολογικών αλλαγών και από εμάς αποστέλλονται κατά 90% σφραγισμένα στην αρχική τους συσκευασία (και για λόγους ασφάλισης και ασφαλείας).
Ένας άλλος λόγος είναι ότι ακόμα και αν τα όργανα αποστέλλονταν από εμάς σεταρισμένα, στα καταστήματα παραμένουν Χ χρόνο κρεμασμένα ή αποθηκευμένα μέχρι να βρουν τον τελικό τους ιδιοκτήτη. Άρα η δουλειά μας θα ήταν στις περισσότερες των περιπτώσεων χαμένος χρόνος.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η επικοινωνία με τον dealer (MIDI CLUB) έγινε έγκαιρα, αλλά λόγω του ότι το πρόβλημα προέκυψε κατά τη διάρκεια των θερινών διακοπών μας, υπήρξε μία σχετική καθυστέρηση.
Όταν ο ιδιοκτήτης του μπάσου ζήτησε τη ρύθμιση του μπράτσου, αυτό και έγινε.
Όμως, λόγω ελαττώματος του μπράτσου (κάτι που διαπιστώθηκε εκ των υστέρων καθώς κατά την διάρκεια του service δεν χρειάστηκε να τερματίσει το truss rod) δεν υπήρχε τελικά όπως διαπιστώθηκε η δυνατότητα για μελλοντική επιπλέον ρύθμιση, αν ο ίδιος το επιθυμούσε.
Κατόπιν ο ιδιοκτήτης πήγε σε μη εξουσιοδοτημένο service όπου ζήτησε επιπλέον ρύθμιση και εκεί διαπιστώθηκε ότι αυτή δεν ήταν δυνατή, μιας και υπήρχε πιθανότητα το μπράτσο να είναι προβληματικό.
Η Βενέδικτος Στόλλας επειδή δεν ήταν σε θέση να επιβεβαιώσει αν το μπράτσο ήταν πράγματι ελαττωματικό ή «πειράχθηκε» από το μη εξουσιοδοτημένο service, αποφάσισε (κατόπιν συνεννοήσεως με τη Fender) ότι το μπάσο έπρεπε να σταλεί στην Αγγλία, στο εξουσιοδοτημένο service της Fender (όπου δεν έχει μόνο γραφεία όπως κάπου γράφτηκε) για να πιστοποιήσει αν έπρεπε να αντικατασταθεί λόγω κατασκευαστικού προβλήματος.
Στο συγκεκριμένο συμβάν. ο αγοραστής του Jaco Pastorius μπορεί να έχει υποπέσει και αυτός στο λάθος του που και σε ποιόν απευθύνθηκε για να του το ελέγξουν, σετάρουν κλπ..
Ακόμα κι αν έχει γίνει λάθος στον έλεγχο, η Βενέδικτος Στόλλας αναλαμβάνει τις ευθύνες της.
Για αυτόν το λόγο, έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες ενέργειες και το μπάσο βρίσκεται εκεί που πρέπει ώστε να επιλυθεί το πρόβλημα και να αποκατασταθεί ο αγοραστής του (με αντικατάσταση του οργάνου).
Γενικά χωρίς να αποποιούμαστε τις ευθύνες μας, είμαστε υποχρεωμένοι να υποστηρίξουμε τον dealer και το προϊόν που αντιπροσωπεύουμε ακολουθώντας 3 κριτήρια.
Τους κανόνες της εγγύησης μας, της καλής χρήσης του τελικού καταναλωτή (όχι πειράματα και πειράγματα στα προϊόντα εντός εγγύησης) και τις οδηγίες της Fender για ανάλογες περιπτώσεις (και τα 3 αυτά κριτήρια με την ίδια σημασία).
Και βέβαια δεν διεκδικούμε το «Αλάθητο του Πάπα». Η Βενέδικτος Στόλλας πέραν της οποιασδήποτε οργάνωσης της, αποτελείται από ανθρώπους -κατά κύριο λόγω μουσικούς- που βάση των 3 παραπάνω κριτηρίων παίρνουν τις εκάστοτε αποφάσεις που ενδέχεται να είναι εσφαλμένες (ευτυχώς σπάνια!). Τότε θα πρέπει να αξιολογούμαστε για τη διάθεση μας να διορθώσουμε τα σφάλματά μας και όχι αν τα κάναμε.
Ο τελικός καταναλωτής, με τη σειρά του έχει την ευθύνη επιλογής του καταστήματος της αρεσκείας του με βάση τα δικά του κριτήρια τα οποία μπορεί να είναι η καλή τιμή, η εξυπηρέτηση μετά την πώληση, κλπ.
Στις ημέρες μας είναι εύκολη η έρευνα αγοράς και η αξιολόγηση του μαγαζιού από όπου αγοράζουμε. Έτσι, τα καταστήματα φροντίζουν να γίνουν καλύτερα στο να υποστηρίζουν τον πελάτη τους (πριν και μετά τη πώληση) και αυτοί οι καταστηματάρχες που το έχουν καταλάβει έχουν λόγο ύπαρξης, αλλιώς όποιος δεν το κατάλαβε θα τον φάει το …e-commerce.
Πάνω σε αυτό εμείς σαν προμηθευτές βλέπουμε μεγάλες βελτιώσεις στην αγορά και πραγματική προσπάθεια από πολλούς καταστηματάρχες να βελτιωθούν και να ανταποκριθούν στα μηνύματα του ανταγωνισμού που είναι ξεκάθαρα.
Λίγοι παραμένουν «με παλαιά μυαλά» αλλά και πάλι η κρίση και η ευθύνη στο «από πού θα ψωνίσουμε» βαρύνει αποκλειστικά τον καταναλωτή.
Εδώ θα μπορούσε να πει κάποιος: Δεν πρέπει αυτό το ξεκαθάρισμα των μεταπωλητών να το κάνει η Βενέδικτος Στόλλας; Ναι και Όχι.
Το κύριο ξεκαθάρισμα το κάνει η Βενέδικτος Στόλλας όσον αφορά τις βασικές προϋποθέσεις ενός συνεργάτη-dealer. To μεγαλύτερο ξεκαθάρισμα όμως το κάνει πάντα η ίδια η αγορά!
Η εταιρεία μας επιλέγει να έχει ένα σαφή πλουραλισμό σε ότι αφορά την εκπροσώπησή της από επαρκή αριθμό dealer ανά την Ελλάδα (ώστε τα όργανα να τα βρίσκει ο καταναλωτής παντού, να μην υπάρχουν φαινόμενα μονοπωλιακών καταστάσεων ή “συμφωνιών” κάποιων για να ελέγχουν τις τιμές και την αγορά, αλλά και το λεγόμενο street price να είναι όσο το δυνατόν ανταγωνιστικότερο).
Με λίγα λόγια αν πουλάς σε λίγους δημιουργείς μονοπωλιακές καταστάσεις με δυσάρεστα επακόλουθα.
Αν πουλάς σε πολλούς δεν είναι όλοι άξιοι να υποστηρίξουν στον ίδιο βαθμό ένα προϊόν.
Πιστεύουμε ότι με αυτή την πολιτική ωφελημένος θα είναι (και πρέπει να είναι) ο τελικός καταναλωτής. Παραμένει όμως η ευθύνη του: το να επιλέξει το σωστό κατάστημα.
Εδώ πρέπει να αφήσουμε τις προκαταλήψεις και από κάποιο κακό συμβάν του παρελθόντος ή κάποια αποτυχημένη αγορά μας, και κατά συρροή να καίμε στα forum όλα τα ελληνικά μαγαζιά.
Τα cyber store δεν είναι ο παράδεισος του έλληνα μουσικού σε ένα προϊόν που πραγματικά -πέραν της καλής τιμής - μετράνε άλλοι χίλιοι δύο παράμετροι στην τελική επιλογή του και το όποιο προϊόν είναι σχεδόν πάντα φορτισμένο συναισθηματικά, γι’ αυτό και χρήζει προσωπικής επαφής και υποστήριξης.
Χωρίς να αθωώνω κανένα από τη μεριά του εμπορίου πρέπει να περιοριστεί η ηδονή που αισθάνονται λίγοι μουσικοί βάλλοντας ερήμην (και με ανακρίβειες πολλές φορές) τους έλληνες αντιπροσώπους και τα ελληνικά μουσικά καταστήματα.
Κακά τα ψέματα. Το μουσικό όργανο είναι «αντικείμενο πόθου» και το μουσικό κατάστημα είναι ανάμεσα σε μας και το αντικείμενο του πόθου μας.
Κανείς δεν ερωτεύθηκε ποτέ ένα fax machine, ένα air condition ή ένα σκληρό δίσκο.
Ακόμα κι ένας έρωτας με ένα super duper κινητό γρήγορα ξεθωριάζει με την παρουσίαση του πιο εξελιγμένου μοντέλου.
Όμως με κιθάρα πχ. ξέρω αρκετούς που είναι πραγματικά ερωτευμένοι για χρόνια.
Λόγω και αυτής τη συναισθηματικής φόρτισης ο μουσικός είναι πάντα αυστηρός κριτής του εκάστοτε καταστήματος και τελικά μπορεί να επιλέξει να αγοράσει από κάποιον στην Γερμανία, εκθειάζοντας μια απρόσωπη αγορά και βέβαια διακινδυνεύοντας αρκετά…
Χάνει όμως έτσι τα σημαντικότερα: α) την χαρά και την ευχαρίστηση να έχει επιλέξει το όργανό που θέλει με τις ίδιες του τις αισθήσεις (όραση, ακοή αλλά προ πάντων αφή…)
β) να έχει κάποιον απέναντί του με σάρκα και οστά (με ότι καλό ή κακό αυτό συνεπάγεται).
Για να αστειευτώ και να το δούμε και λίγο πατριωτικά, στο μέλλον σε όλα πρέπει να είμαστε αυτάρκεις αλλιώς επίσημη γλώσσα της Ελλάδας θα γίνουν τα …γερμανικά.
Τα ελληνικά μουσικά μαγαζιά λοιπόν οφείλουν να βελτιώνονται αλλά και εμείς
υποστηρίζουμε το μαγαζί της αρεσκείας μας γιατί πρέπει να είναι εκεί να μας υποστηρίζει κι αυτό (κι ας μην έχει το μέγεθος του Thomann). Εννοείται ότι απαιτούμε σε λογικά πλαίσια την καλύτερη δυνατή εξυπηρέτηση και τιμή.
Κλείνοντας αυτή την επιστολή - ξεκαθάρισμα χρόνιων παρεξηγήσεων – εύχομαι καλές γιορτές και καλές αγορές (απ’ όπου και να ναι).
Μετά τιμής,
Γιάννης Στόλλας
Διευθύνων Σύμβουλος
Βενέδικτος Στόλλας ΑΕ
