marathon είπε:
Θα με ενδιέφερε (προσωπικώς και επαγγελματικώς) η γνώμη σου, σε αυτή τη συγκεκριμένη αποδεκατισμένη πολιτισμικώς κοινωνία, ποιούς θα δεχόσουν (σαν πρώτη δόση γραφής), σαν χορηγούς για μουσικούς διαγωνισμούς και φεστιβάλ.
Μετά, εάν έχουμε κέφι και χρόνο, μπορούμε να δούμε και το γιατί.
Ευχαριστώ για την πρόσκληση. Όπως ξέρεις, δεν υπάρχει εύκολη απάντηση.
Κατ' αρχήν, όταν μιλάμε για χορηγούς,
σε ποιο επίπεδο γίνεται η χορηγεία; Χορηγοί "επικοινωνίας" (όπως λέγονται) δεν είναι το ίδιο, με χορηγείες σαν αυτές που έκανε (κάνει
η Eurobank για τη Καμεράτα, όπου υπάρχει μία
διαρκής παρακολούθηση των οικονομικών αναγκών του συνόλου και υποστήριξη όταν απαιτούν οι συνθήκες.
Ο χορηγός λοιπόν, αν θέλει να είναι τέτοιος και να προάγει, οφείλει να αναζητήσει αιτίες και αφορμές για να πληρώσει διαρκείς ανάγκες των επιχορηγουμένων. Αυτό βέβαια, απαιτεί συγκεκριμένο και διαρκές πλάνο (όχι στιγμιαία μαρκετινίστικη επιδίωξη), διαρκές budget και (κυρίως) μία διαδικασία εντοπισμού και αξιολόγησης υποψηφίων για να δεχτούν χορηγεία, ΑΡΑ τη
σύμπραξη ανθρώπων με πολυετή σχέση με το μουσικό χώρο.
Που είναι όλα τα παραπάνω, στη συγκεκριμένη πρωτοβουλία;
Υποψήφιοι χορηγοί (που να μην απάδουν του ύφους και του ήθους από το οποίο θεωρητικά διέπεται ο χώρος) θα μπορούσαν (και θα έπρεπε) να είναι: α) οι αντιπρόσωποι μουσικού εξοπλισμού, β) οι τηλεοπτικοί σταθμοί, γ) δικτυακές κοινότητες όπως η παρούσα, δ) ιδιωτικές επιχειρήσεις που θέλουν να αποκτήσουν μονιμότερη σχέση με το μουσικό χώρο (συμπτωματικά, έχω επαφές με μία τέτοια εταιρεία αυτή τη περίοδο), ε) καλοστεκούμενοι ιδιώτες που εκτιμούν τέτοια πράγματα.
Η παρουσία του χορηγού στη ζωή του επιχορηγούμενου
οφείλει να είναι διακριτική: ασφαλώς θα βάλει σε μία γωνία την υπογραφή του, ως ένδειξη συμπαράστασης και "καμάρι" του, αλλά ΔΕ θα υποβιβάσει την επιχορηγούμενη δραστηριότητα σε ατραξιόν για να τρώνε οι άλλοι σάντουιτς και να ρεύονται κόκα-κόλες...
Ο επιχορηγούμενος, θα πρέπει να έχει το
ελεύθερο να δράσει όπως προτιμά, όπως κρίνει ότι προάγεται η τέχνη του, όχι όπως κρίνει το τμήμα marketing του χορηγού. Δηλ. αν ο ιδιοκτήτης της Eurobank είναι Ολυμπιακός, ε,
δε θα απαιτήσει από τη Καμεράτα να πάει να παίξει στο Καραϊσκάκη ή να ξεκινά κάθε συναυλία με τον ύμνο του Θρύλου!
Έτσι λοιπόν, διακρίνουμε μία χορηγεία από μία διαφημιστική ενέργεια και ως (νέοι ή μεσήλικες) μουσικοί, τοποθετούμεθα απέναντι στο φαινόμενο. Ο λόγος που επιλέγονται σχολικές μπάντες είναι ότι λόγω του νεαρού της ηλικίας τους είναι περισσότερο πιθανό ότι δε θα έχουν κατασταλλαγμένες αντιλήψεις για όλα αυτά, συνεπώς είναι περισσότερο χειραγωγήσιμες (για να το πω κομψά και να μην τσαντίζεται ο κόσμος).
